γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλημέρα και πάλι. Σε σχέση με αυτά που λέγαμε την προηγούμενη φορά περί της σωστής πλευράς της Ιστορίας πολύ τους στεναχώρησε τους κυβερνητικούς βουλευτές μας, μέχρις αποχωρήσεως και καταπελτικών (!!) ανακοινώσεων, ο κύριος πρόεδρος των Ποντίων. Διότι όταν υπάρχει αυτή η μεγάλη πληγή του διωχθέντος εξ Ανατολών Ελληνισμού και υποτίθεται ότι ως Έθνος και ως Κράτος επιδιώκεις τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων (όπως έχει ήδη γίνει με την Γενοκτονία των Αρμενίων) πρέπει τουλάχιστον να ψελλίσεις δυο φωνήεντα την ώρα που σύσσωμο το Αμερικανικό Κογκρέσο όρθιο σε χειροκροτεί. Σιγή, της λέξης «Τουρκία» συμπεριλαμβανομένης. Κι όταν ο εδώ πρόεδρος παλληκαρήσια το επισημαίνει, θιγόμαστε βαθύτατα. Δεδομένης, οπωσδήποτε, και της μόλις προ ελαχίστων ημερών θριαμβικής ελεύσεως του αυτού Πρωθυπουργού, αφειδώς μοιράζοντος χρήματα και χρίσματα. Χρίσματα και χρήματα, π.χ. τα αρδευτικά της Κάρλας, που έχουν εξαγγελθεί ήδη τουλάχιστον τρεις φορές by Kostas Agorastos. Και θα μας χαλάσει ένας προεδράκος τώρα την ωραία σούπα;! Ένα δράμα!
Δράμα, δράματα πολλά, καθημερινά, δράματα να σφίγγεται η καρδιά του ανθρώπου και να ξεχνάει βενζίνες, ψωμί, γάλα – δεν ισχυρίζομαι ότι συμβαίνουν επί τούτου, όχι, συμβαίνουν με αύξουσα συχνότητα, καθώς η κοινωνία της διαρκούς, πλέον, κρίσης (τώρα «έρχεται» η κρίσιμη ευλογιά των πιθήκων…!!!) γίνεται όλο και πιο σκληρή, όλο και πιο υποκριτική. Εκείνο που λέω είναι ότι ίσως θα έπρεπε να πέσουν οι τόνοι της προβολής αυτών των καταστάσεων, να επέλθει μια ηρεμία, εκείνη η καλή τηλεοπτική κυρία με τα σκιστά μάτια έχει στήσει ολόκληρη καριέρα, μήνες τώρα, με τα ζητήματα της πατρινής κυρίας Ρούλας και του είναι-δεν είναι συντρόφου της. Πώς επιτρέπεται τόση εξωδικαστική βαρβαρότητα, που σε τίποτε δεν βοηθάει πέρα από τα (χρηματικά, οπωσδήποτε) οφέλη της τηλεοπτικής δικαστού;
Δύσκολοι καιροί. Κι όπως λέει ο Οδυσσέας Ελύτης στο Προφητικόν «Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. Αλλά πριν, ιδού, θα στενάξουν οι νέοι, και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει. Και θα ‘ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα. Και θα ‘χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας. Και θα ‘ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια». Ωραία ερείπια…
Ταξίδεψε, επιτέλους, και το καινούργιο τραίνο, το κατά τεχνολογίαν ETR-470 και κατά το ελληνικόν «Λευκό Βέλος». Μήνες πριν είχα διαβάσει μια εκτεταμένη ανάλυση σχετικά με αυτά τα τρένα και το γιατί αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία της Ελβετίας, από όπου τα προμηθεύτηκε η ιταλική εταιρεία Trenitalia spa, που έχει εξαγοράσει τη δική μας ΤΡΕΝΟΣΕ. Πρόκειται για ένα τεχνικό κουβάρι που κατέληγε, τότε, στο ότι τα τρένα αυτά δεν είναι κατάλληλα για το ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο. Γεγονός είναι ότι τα 5 τρένα που έχουν έρθει στην Ελλάδα βρίσκονται υπό την εποπτεία της Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων (ΡΑΣ) (δεν ήξερα ότι υπήρχε και τέτοια Αρχή, δεν γνωρίζω τι ακριβώς ρυθμίζει, θα μάθω και θα σας πω) για συντήρηση και βελτιώσεις. Εδώ και πολλούς μήνες. Για ένα από αυτά δόθηκε το «πράσινο φως» και στις 16 Μαΐου 2022 έκανε το πρώτο ταξίδι Θεσσαλονίκη – Αθήνα. Στις 20 Μαΐου του ιδίου έτους το Λευκό Βέλος έπαθε «αστοχία» και η εταιρεία υποσχέθηκε ότι θα αποζημιώσει τους ταλαιπωρημένους επιβάτες. Ουδέν περαιτέρω σχόλιον.
Και τι είπε ακριβώς ο θέλω-να-γίνω-Σουλτάνος; «Για εμένα δεν υπάρχει Μητσοτάκης. Δεν θα ξανασυναντηθώ ποτέ μαζί του»; Ανατρίχιασα. Και θυμήθηκα τον εδώ άρχοντα, φίλο του πρωθυπουργού, με εκείνη την αξέχαστη πρωτοσέλιδη φωτογραφία και την αναγνώριση του έργου του, που πολύ συχνά λέει στους αντιπάλους του εκείνο το «Ποιος είσαι; Δεν σε βλέπω, δεν σας βλέπω κύριοι». Και για τον ίδιο τον πρωθυπουργό μας μου ‘ρθε στον νου μια ολιστική ελληνική παροιμία, αλλά δεν επιτρέπεται να τη γράψω.
Βεβαίως στο προαναφερθέν έργο του άρχοντος περιλαμβάνεται και αυτό που αρμοδίως αποκαλείται «ανάπλαση πλατείας Αναύρου», τουτέστιν οι πέτρες και τα φυτά μέσα στις γραμμές του Τρένου του Πηλίου, για το οποίο έργο είχε κάνει τον Ιανουάριο 2022 προσφυγή ο ΟΣΕ, που απορρίφθηκε τώρα από το Ειρηνοδικείο, το οποίο απεφάνθη ότι «δεν προκύπτει βλάβη του ΟΣΕ» – ούτε του διατηρητέου μνημείου της Ελληνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς προφανώς. Τράβα βρε μάγκα και αλάνι / τράβα για το Πασαλιμάνι (άσχετο).
Η πολεοδομική μελέτη του οικισμού Μάραθου αποσύρεται, διαβάζω. Αξίζει να διαβάσετε κι εσείς και να αισθανθείτε για μία ακόμη φορά υπερήφανοι για το Ελληνικόν μας Κράτος με όλα τα συν – και πλην – αρμόδια υπουργεία του, λεπτομερώς στην e-thessalia. Το 1995 ανατέθηκε η μελέτη, το 1998 ήταν έτοιμη και από τότε 24 χρόνια βολοδέρνει, δύο μελετητές συνταξιοδοτήθηκαν, ένας πέθανε, όλοι ντόπιοι συνάδελφοι – τέλος. Αποσύρεται. Η καινούργια σε καμιά 30ριά χρόνια, με το αισιόδοξο σενάριο.
Κι ένα τελευταίο, έτσι για πλάκα. Από κάποιο σουπερμάρκετ αγοράσαμε ξύλινα μανταλάκια για το άπλωμα των ρούχων (έχουμε καταργήσει τα πλαστικά εδώ και καιρό) με ανοξείδωτα (να σε χαρώ!) ελατήρια. Στο σπίτι, πλέον, κοιτάζω καλύτερα την κλειστή ακόμη συσκευασία και τι διαβάζω; «Κατασκευάστηκαν στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας». Τα μανταλάκια, τα κάνουμε εισαγωγή από την Κίνα! Κι ο άλλος, ο χαρούμενος, καλεί τους Έλληνες νέους να μην κοιτάνε μόνο τα λεφτά, αλλά να δούνε τη ζωή τους πιο ολιστικά, όπως κάνει ο ίδιος – θου Κύριε φυλακήν…
Την υγεία σας, σωματική, διανοητική και ψυχική να προσέχετε! Γεια-χαρά.
Στην φωτογραφία το Τρενάκι του Πηλίου παλιά, με χιόνια και ατμό.