γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλημέρα απανταχού φίλοι αναγνώστες και φίλες αναγνώστριες και καλόν μήνα. 2.2.22 σήμερα, τέσσερα τα δυάρια και, όπως σας ξαναγράψαμε, προσοχή μεγάλη στους διχασμούς που σηματοδοτεί ο αριθμός «2». Όλα βαίνουν καλώς, ουδεμία ανησυχία δικαιολογείται για ο,τιδήποτε και αν δεν προκύψει καινούργια μετάλλαξη μετά την Ο2 (πάλι το 2…) η πανδημία CoViD-19 θα τελειώσει οσονούπω, όλοι οι «ειδικοί» συμφωνούν επί αυτού. Βεβαίως αν! Εμείς, ως μη ειδικοί, παραμένουμε αισιόδοξοι και οπωσδήποτε φυλαγόμαστε όσο μπορούμε, διότι οι συνέπειες αυτού του διαβολοϊού παραμένουν ολέθριες. Και χαιρόμαστε που το αντιικό χάπι της φαρμακοβιομηχανίας Merck μπαίνει στη μάχη (αν και υπάρχουν κάποιες επιφυλάξεις…) προκειμένου να αντικαταστήσει τα μονοκλωνικά αντισώματα, τα οποία, αν τα χορηγούσαν όταν και όπως έπρεπε, θα είχαν σώσει πολλές ανθρώπινες ζωές. Πάμε παρακάτω.
Παραμένει κλειστή η 50άρα πισίνα στο Κολυμβητήριο του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου (ΕΑΚ) που φέρει το όνομα «Ιάσων Ζηργάνος» (το άλλο στη Νέα Ιωνία φέρει το όνομα «Βασίλης Πολύμερος» και τα δύο ονόματα σωστά και επιβεβλημένα), αν και πέρασε η μεγάλη κακοκαιρία, η οποία, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, καθόλου μεγάλη δεν ήταν στα μέρη μας. Ευκαιρία για τη Δημοτική μας Αρχή γενικώς και αδιακρίτως για ένα ακόμη βρισίδι στους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης που πήγαν να δουν και ζήτησαν (άκουσον! άκουσον!) να ενημερωθούν για το τι συμβαίνει στο Κολυμβητήριο. Συνήθεια πλέον, τρόπος ζωής αυτό το δημοτικό βρισίδι – είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν συμβαίνει σε καμία άλλη ελληνική Αυτοδιοίκηση, δεν ξέρω αν συμβαίνει σε κάποιο άλλο σημείο του Κόσμου. Ας είμαστε υπερήφανοι οι Βολιώτες!
Το οποίο βρισίδι συνεχίστηκε και στην Οικονομική Επιτροπή όπου αποφασίστηκε (ακούσατε! ακούσατε!) το πρώην Εκθεσιακό και Αθλητικό Κέντρο και νυν δήθεν Συνεδριακό και πραγματικά Νυχτερινό Κέντρο (μπουζουκλερί, το λένε κάποιοι…) να παραχωρηθεί δωρεάν σε κάποιον ιδιώτη και να μετατραπεί σε Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης, πρόεδρος του οποίου Μουσείου ανέλαβε ο κ. Κώστας Λούλης, πρώην στέλεχος της Κυβέρνησης. Ιδιοκτήτης αυτού του Μουσείου είναι κάποιος κ. Ευάγγελος Κυριαζόπουλος στέλεχος της Κυβέρνησης, και «μεσολαβητής» σε αυτό το «deal» είναι ο θεόσταλτος κ. Τριαντόπουλος, επίσης στέλεχος της Κυβέρνησης. Μία ωραία ατμόσφαιρα, δηλαδή, με προεξάρχοντα τον ένα και μοναδικό κ. δήμαρχο Βόλου. Θαύμα! Και το πιο σημαντικό είναι, όπως ορθώς αποκαλύπτει νεοφανής ειδησεογραφική ιστοσελίδα του Βόλου, ότι το υπ’ όψιν Μουσείο έχει μέχρι τώρα εκδιωχθεί από τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς και από τον Δήμο Περάματος λόγω αθέτησης ανειλημμένων υποχρεώσεων. Στο πλαίσιο, λοιπόν, αυτής της συζήτησης και όταν εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης «τόλμησε» να αναφέρει ότι αυτό το κτίριο κατασκευής προηγούμενων Δημοτικών Αρχών, πριν το 1992 (ναι! υπήρχε και τότε Βόλος…), για τελείως διαφορετικούς σκοπούς, μετασκευάστηκε βιαίως από την παρούσα Δημοτική Αρχή σε μπουζουξίδικο με δημοτικό κόστος 1 εκ. ευρώ και πώς παραχωρείται τώρα δωρεάν σε κάποιον ιδιώτη; υπέστη αυτό που ο λαός μας ονομάζει «λούσιμο», με πολλές χυδαίες φράσεις και χαρακτηρισμούς. Επαναλαμβάνω: Ας είμαστε υπερήφανοι οι Βολιώτες!
Τέτοια υπέροχα συμβαίνουν παρ’ ημίν. Και υπάρχουν κι άλλα, ακόμα πιο περισσότερο υπέροχα (!) που πολύ φοβούμαι ότι θα ενταθούν όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογικές διαδικασίες, τόσο τις εθνικές, όσο και τις αυτοδιοικητικές. Κι αν μου επιτρέπετε, θεωρώ ότι δεν είναι καθόλου νωρίς για να σκεφτούμε με σοβαρότητα το μέλλον της όμορφης πόλης μας.
Στις 20 Ιανουαρίου έκανα ακόμη μία ωραία βόλτα με κατάληξη την Πλατεία Αναύρου και τον πεζόδρομο της οδού Πλαστήρα μπροστά από την Αγία Τριάδα. Παρατήρησα τα εξής και σας τα μεταφέρω: α) είναι εκ κατασκευής τελείως λάθος ο αποκλεισμός με σιδερένια κολωνάκια της οδού Τσιτσιλιάνου. Δεν είναι δυνατόν ένας κυκλοφορούμενος δρόμος δύο κατευθύνσεων, με παρόδια και εκτός οδού, σε pilotis, στάθμευση να καταλήγει σε τέτοιο αδιέξοδο, χωρίς καμία δυνατότητα αναστροφής, οι συγκοινωνιολόγοι ξέρουμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις κατασκευάζονται ειδικές διατάξεις που στα γερμανικά ονομάζονται Wendehammer (σφυρί αναστροφής), στα αγγλικά turning bay και στα γαλλικά cul-de-sac, στα ελληνικά δεν έχει βρεθεί ακόμη ο αρμόδιος όρος, αν το ψάξετε στο google θα δείτε τι είναι. Το αποτέλεσμα είναι ότι κάποιος-κάποιοι πάρα πολύ απλά έχουν ξεβιδώσει ένα κολωνάκι και η αναστροφή γίνεται μια χαρά επί του πεζοδρόμου. Αλλά όχι μόνο! Διότι σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να μη γίνει η αρχή, να μην ανοίξει η τρυπούλα. Φωτογράφισα ήδη λευκόν αυτοκίνητον όχημα σταθμευμένο μια χαρά επί του πεζοδρόμου. Και σ’ άλλα με υγεία, και ψάξε εσύ να βρεις «ποιος φταίει», που έλεγε κι ο Χάρυ Κλυνν, β) η μεγάλη σιδερένια πόρτα του Νοσοκομείου, ένα πραγματικό έργο τέχνης, ένα μνημείο τοπικού πολιτισμού, χρειάζεται συντήρηση, αναστήλωση και γενική φροντίδα, μαζί με τις χοντρές μαρμάρινες κολώνες που την αναρτούν. Είναι μεγάλο κρίμα να στέκει εκεί σχεδόν ξεχαρβαλωμένη, γ) οι φοίνικες στον κήπο του Αθανασάκειου Μουσείου, πανύψηλοι και υγιέστατοι, χρειάζονται κλάδεμα και γενικώς περιποίηση. Επίσης, ενώ η ανατολική πλευρά του κήπου είναι σε πολύ καλή κατάσταση, η δυτική, εκεί πίσω και δίπλα από τα κοντέινερς, χρειάζεται ένα γενναίο συμμάζεμα.
Έγραψα «μνημείο» κι ο νους μου ταξίδεψε στα καταγεγραμμένα γλυπτά και λοιπά μνημεία σε όλους τους οικισμούς του Δήμου Βόλου, που περιέχονται ιδανικά στην «Εικονική Γλυπτοθήκη» στην ιστοσελίδα του Δήμου. Και λέω «ιδανικά» διότι δεν αρκεί μια ωραία φωτογραφία μιας ωραίας στιγμής, όλα αυτά τα γλυπτά-μνημεία πολιτισμού χρειάζονται διαρκή φροντίδα – θα επανέλθουμε στα επόμενα. Να είστε καλά, στο σώμα, στην ψυχή και στον νου, γεια σας.
Στην φωτογραφία η πόρτα του Νοσοκομείου στην οδό Πλαστήρα.