γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλημέρα αγαπητοί και αγαπητές συμπολίτες και συμπολίτισσες και απανταχού της υφηλίου αναγνώστες και αναγνώστριες και Καλή Χρονιά 2022 (πιο πολιτικά ορθή-politically correct προσφώνηση δεν γίνεται). Εύχομαι να έχετε μπροστά σας μια πραγματικά Καλή Χρονιά, με ό,τι αυτό σημαίνει για την καθεμιά και τον καθένα – πέρα από τα τετριμμένα περί υγείας, αγάπης και ελπίδας, τα οποία θα σας τα έχουν ήδη πει απειράριθμοι καλοπροαίρετοι φίλοι και συγγενείς. Και γράφοντας για πολιτικά ορθά πράγματα σκέφτηκα εκείνη την τελείως incorrect ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» με εκείνη την φριχτή κακοποιητική συμπεριφορά εκείνων των βαρβάρων καθηγητών απέναντι στα αθώα εκείνα κοράσια – σήμερα θα βρίσκονταν άπαντες, από Τσαγανέα μέχρι Παπαγιαννόπουλο και Φλωρά, βεβαίως-βεβαίως, πίσω απ’ της μαύρης φυλακής τα σίδερα κι εμείς οι μαύροι θα είχαμε ανεπιστρεπτί στερηθεί την «νιάου-νιάου βρε γατούλα» εθνική μας σταρ.
Πάντως ναι, χρειάζεται προσοχή. Μια από τις προηγούμενες μέρες οδηγώντας μέσα στην πόλη και ακούγοντας, όπως πάντα, μόνο ραδιόφωνο, πέτυχα (ή με πέτυχε, δεν ξέρω ακριβώς) τον κύριο Κώστα Λεφάκη διάσημο στο πανελλήνιο αστρολόγο και μελλοντολόγο. Χείμαρρος, μιλάμε. Κόντεψε να με παρασύρει σύσσωμο, δεν τον είχα ξανακούσει, σταμάτησα στου δρόμου την άκρη κι άκουγα, κι ο άνθρωπος δεν έβαζε τελεία. Με σωστό λόγο, σωστά δομημένο, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο των προβλέψεων (το οποίο το αποδέχεται κανείς ή δεν το αποδέχεται) με εντυπωσίασε η ευρυμάθειά του, η εξυπνάδα του και η ικανότητα έκφρασης των απόψεών του. Ανάμεσα, λοιπόν, στα πολλά και ποικίλα που είπε ήταν και κάτι για το 2022 από αριθμολογική άποψη. Είπε ότι το 2 (δύο) αντιπροσωπεύει τον δυισμό, την δυαρχία, την διαίρεση, την διχόνοια, τον διχασμό, κι ένας αριθμός που έχει τρία δυάρια (2022) έχει μια αρνητική αύρα που πρέπει να προσεχθεί, τόσο στις προσωπικές σχέσεις, όσο και στις εθνικές. Με ταρακούνησε λίγο αυτό καθώς σχεδόν αυτόματα ο νους μου πέταξε στο 1922, στην καταστροφή της Σμύρνης, ένα σε μεγάλο βαθμό τραγικό αποτέλεσμα του μεγάλου Εθνικού Διχασμού στην πατρίδα μας, μεταξύ βασιλοφρόνων και βενιζελικών.
Τέτοια σκέφτηκα κι ύστερα μελαγχόλησα ακόμη περισσότερο καθώς θυμήθηκα ότι εδώ και τώρα, σε τούτη την όμορφη πόλη, χωρεί εδώ και κοντά δυο χρόνια ένας απολύτως αναίτιος και αδικαιολόγητος διχασμός, που έχει κάνει τη ζωή πολλών ανθρώπων άνω-κάτω…
Και κοίτα να δεις τώρα σύμπτωση: όσο γίνονταν αυτά τα σημαντικά βρισκόμουν σε μια δεξιά άκρη της οδού Μαιάνδρου και ξεκινώντας βρέθηκα σε δυο λεπτά έξω από το παλιό Νεκροταφείο. Τουτέστιν στο σημείο όπου ο Δήμος σχεδίασε (συντάκτης του σχεδίου είναι Μηχανικός του Δήμου) δύο επάλληλους κυκλικούς κόμβους, αναμφισβήτητα χρήσιμους κυκλοφοριακά, για τους οποίους όμως το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας και Σποράδων, ως αρμόδιο όργανο «για κάθε μελέτη διαμόρφωσης ή ανάπλασης του αδόμητου χώρου» της πόλης, γνωμοδότησε αρνητικά διότι «Η εγγύτητα της χωροθέτησης του συγκεκριμένου κόμβου με την κύρια πύλη δεν αφήνει περιθώρια ορθής λειτουργίας και διαμόρφωσης της εισόδου στο κοιμητήριο. Από το υποβληθέν σχέδιο και την τεχνική έκθεση της Διεύθυνσης Βιώσιμης Κινητικότητας δεν προκύπτει ότι έχει απασχολήσει τους μελετητές η σχέση του κόμβου με την κεντρική πύλη (διατηρητέο μνημείο), οι επιπτώσεις στην πρόσβαση αλλά και στη μελλοντική ανάδειξη του χώρου του κοιμητηρίου». Να σημειωθεί ότι το Κοιμητήριο Ταξιαρχών είναι κηρυγμένο ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΦΕΚ 506/Β/1-7-1996), μαζί με το παρακείμενο Εβραϊκό νεκροταφείο. Άρα ορθόν και επιβεβλημένον είναι να προστατευθεί το Μνημείο και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητη η συνεργασία Συγκοινωνιολόγων με αρμόδιους περί τα μνημεία Αρχιτέκτονες.
Ναι, καλά! Αυτά όχι στο Μονακό παιδιά! Βγήκε την επομένη ο άρχων διά του γνωστού κονδυλοφόρου και με το γνωστό στυλάκι εξύβρισε και απείλησε με μηνύσεις τους πάντες που τόλμησαν κ.λπ., κ.λπ. Κατά κοντά εμφανίστηκε και ο σύμβουλος, ο κύριος καθηγητής πανεπιστημίου – ο οποίος μόνο σύμβουλος μπορεί να δηλώνει, ως δημόσιος υπάλληλος απαγορεύεται να κάνει μελέτες, να αναφέρεται και να υπογράφει ως μελετητής – προκειμένου να υπερασπιστεί το σχέδιο του Δήμου και είπε διάφορα εξυπνακίστικα επιχειρήματα, μην απαντώντας επί της ουσίας στην αρνητική γνωμοδότηση του Συμβουλίου. Θλιβερά γεγονότα, συμπολίτες, ποια θα είναι η συνέχεια δεν γνωρίζω.
Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι και στους άλλους δύο κυκλικούς κόμβους, Παπαδιαμάντη και Δημαρχείο, είναι θαμμένες οι γραμμές από το Τρενάκι του Πηλίου, το οποίο επίσης είναι κηρυγμένο από το 1986 διατηρητέο ιστορικό μνημείο στο σύνολό του (γραμμή, έργα υποδομής, τροχαίο υλικό, τα πάντα). Επίσης στην Αγία Τριάδα οι γραμμές πετροκαλύφθηκαν και ανθοστολίστηκαν και αν δεν κάνω λάθος χωρεί μήνυση εναντίον της Προϊσταμένης της Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων για παρακώλυση του μεγαλόπνοου έργου της μεγαλόπνοης αρχής και εξουσίας της ούτως ή άλλως μεγαλόπνοης πόλης μας. Και στον Θεό Δόξα.
Όλα αυτά βεβαίως πέρασαν σε δεύτερη μοίρα ενδιαφέροντος από τη στιγμή που οι κύριοι Μπακογιάννης και Ρουβάς διοργάνωσαν εκείνο το ανεπανάληπτο τηλεοπτικό σόου, αξίας 215.000 € και διάρκειας 12,5, τελικά, λεπτών στον μαύρο κι έρημο Λυκαβηττό. Κι όπως εκφώνησε η κυρία των ειδήσεων της ΕΡΤ αυτό που με απύθμενο θράσος της είχε γράψει ο εκεί πληρωμένος κονδυλοφόρος (βρίσκονται παντού, σαν τις κατσαρίδες…) «ο Δήμαρχος κ. Μπακογιάννης μαζί με τα παιδιά του γιόρτασαν την έλευση του καινούργιου χρόνου κ.λπ., κ.λπ.». Τέλος. Δεν υπάρχει καλύτερη Ελλάδα από αυτή.
Τέλος κι εμείς. Η στήλη πανηγυρικά εισέρχεται στο 31ο έτος της παρουσίας της. «Μαζί θα προχωρήσουμε!» και ο νοών νοείτω. Γεια σας.