Του Χαράλαμπου Σκυργιάννη
27 Ιουνίου και οι βροχές καλά κρατούν, συμπολίτες. Μας έχει πλακώσει μια Νεφέλη (καμία σχέση με τη μαμά του Φρίξου και της Έλλης, που ήταν Ωκεανίς και θεότης της Φιλοξενείας) και βρέχει καθημερινά, ρημαδιό έχει γίνει το πρόγραμμα των θερινών πολιτιστικών εκδηλώσεων. Μία απ’ αυτές, από τις Χορωδίες των Εκπαιδευτικών και του Πολιτιστικού Συλλόγου «Το Εγγλεζονήσι» με ωραία ορχήστρα και άψογα χορευτικά σε όμορφα επιλεγμένο ρεμπέτικο πρόγραμμα στο ανοιχτό Θέατρο Νέας Ιωνίας ολοκληρώθηκε Δευτέρα βράδυ «με την ψυχή στα δόντια», καθώς ενδιαμέσως χοντροψιχάλισε αρκετά, ανοίξανε ομπρέλες και σκεπάστηκαν μην βραχυκυκλώσουν τα ηλεκτροηχητικά μηχανήματα. Και ίσως, λέω, συμπολίτες, να μην μπορείτε να καταλάβετε πόσος μόχθος εμπεριέχεται στην οργάνωση και εκτέλεση μιας τέτοιας εκδήλωσης – κι ύστερα μπορεί να έρθει μια κυρία Νεφέλη και να σου τα κάνει όλα μαντάρα…
Καινούργια μόδα κι αυτή η ονοματοδοσία κάθε καιρικού φαινομένου, σε δουλειά να βρισκόμαστε. Αντί να ψάχνουμε τα αίτια και να κοιτάμε πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ρίζα των φαινομένων της κλιματικής αλλαγής (διότι περί αυτού πρόκειται, ας μη γελιόμαστε…) προσπαθούμε να «ωραιοποιήσουμε» με βλακιούλες τον κακό μας τον καιρό. Κι έχουμε και εκείνον τον υπερατλαντικό Τραμπ-άκουλα (αιώνια μνήμη στον Χαρρυ Κλυνν…) να αποσύρει την Αμερική του από τα σοβαρά παγκόσμια περιβαλλοντικά ζητήματα και να την προστατεύει από την καταστροφή κρατώντας σε κλουβιά τα παιδιά των μεταναστών. Νεφέλη εν κρανίω.
Άσχετο: «Να σταματήσω δεν μπορώ, εσένα και το μάλμπορο (Marlboro)» στίχος-ρεφραίν σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού σε ρυθμό συρτοτσιφτετέλι για τα σύγχρονα ελληνικά πανηγύρια. Αγάπης Αγώνας Άγονος, που θα ‘λεγε και ο Σαίξπηρ το 1595, τις προάλλες δηλαδή.
Όταν βρέχει για τα καλά να περνάτε να βλέπετε τι νερό κατεβάζει ο Κραυσίδωνας. Και να θυμάστε, όσοι ακόμη διαθέτετε μνήμη σ’ αυτή την πόλη, τους ανεγκέφαλους που ήθελαν, το 1988-1990, να καλύψουν το ποτάμι και να το κάνουν δρόμο – δεν πέρασε το δικό τους, τότε. Και να ξέρετε ότι είναι οι ίδιοι ανεγκέφαλοι, ενισχυμένοι με μερικούς μη-Βολιώτες που βρέθηκαν εσχάτως στην «εξουσία», που επιδιώκουν τώρα, 30 χρόνια μετά, να καταστρέψουν την παρόχθια του Κραυσίδωνα οδό Καραμπατζάκη, κάπως σαν εκδίκηση για τότε. Εγώ λέω πως ούτε τώρα θα περάσει το δικό τους.
Εσείς να περνάτε να βλέπετε τι νερό κατεβάζει ο Κραυσίδωνας. Και να αναμιμνήσκεσθε ή να ρωτάτε για να μαθαίνετε.
Αδιάβατες οι χαρακτηρισμένες ως κύριες αρτηρίες οδοί του Βόλου. Εννοώ ευθέως και ουχί πλαγίως τις οδούς Ελ.Βενιζέλου, Κ.Καρτάλη, Δημητριάδος και Ιάσονος. Δυσ-διάβατες ούτως ή άλλως κάθε μέρα, με την βροχή έρχεται και δένει το γλυκό και γίνονται α-διάβατες («α» το στερητικόν…). Προσωπικά, όταν αναγκάζομαι να κινηθώ με αυτοκίνητο, τις αποφεύγω εντελώς πλέον και, κατ’ ανάγκην, χρησιμοποιώ είτε δευτερεύουσες αρτηρίες, είτε συλλεκτήριες οδούς (τι σας λέω τώρα ο επιστήμων…) τουτέστιν, αγαπητοί μου συμπολίτες, αξιοποιώ όσο καλύτερα μπορώ το υπόλοιπο οδικό δίκτυο της πόλης μας πλην των αρτηριών, που θα έπρεπε, λέει ο επιστήμων και η κοινή λογική, να παίρνουν όσο το δυνατόν περισσότερο κυκλοφοριακό φόρτο σε ελεύθερη ροή ώστε να μην επιβαρύνεται το υπόλοιπο οδικό δίκτυο, που περνάει μέσα από γειτονιές κλπ, κλπ διάφορα τέτοια ψιλά γράμματα σε χοντρά βιβλία.
Ας το πάρουν επιτέλους χαμπάρι οι εσωτερικοί αρμόδιοι και οι εξωτερικοί αν-αρμόδιοι: η κυκλοφορία στις αρτηρίες του Βόλου δεν μπορεί να ρυθμιστεί χωρίς κορίνες στον άξονα των δρόμων. Ξέρω ότι έχουν μετανιώσει που τις έβγαλαν και ξέρω και τι φοβούνται αν δοκιμάσουν να τις ξαναβάλουν. Και ως αποτέλεσμα ταλαιπωρείται ολόκληρη η πόλη.
Όμως, ας μην ξεχνάμε, είναι καλοκαίρι. Και πού θα πάει, θα χαθεί και η Νεφέλη μέσα στων ουρανών τα νέφη. Κι ο ήλιος θα ξαναφανεί μετά το ουράνιο τόξο. Γεια σας.