γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλόν Μήνα φίλοι αναγνώστες, πλέον τα Χριστούγεννα είναι …αναπόφευκτα! Το λέει και η τηλεοπτική διαφήμιση που μετράει αντίστροφα, χρόνια τώρα – με το συμπάθιο, η φετινή δεν είναι από τις καλύτερες. Κι ενώ οι κλίνες στις ΜΕΘ κάθε μέρα γίνονται περισσότερες (;), τα μονοκλωνικά αντισώματα σώζουν ζωές αφού πλέον έχουν πεθάνει ένα σωρό άνθρωποι με ευθύνη των ξεροκέφαλων της Υγείας και της Κυβέρνησης (μόνο ξεροκέφαλων άραγε; ή μήπως υπάρχουν και «άλλοι» λόγοι;). Κι εγώ, ως εσαεί αιθεροβάμων, διερωτώμαι γιατί η (τυφλή) Δικαιοσύνη διώκει τους αρνητές των εμβολίων και δεν διώκει τους αρνητές των μονοκλωνικών αντισωμάτων. Τώρα η καινούργια τρέλα λέγεται «όμικρον», όνομα που έδωσε ο ΠΟΥ (επιτέλους, όχι σκέτο ΠΟΥ, που σημαίνει απλώς που) στην SARS-CoV-2 variant Β.1.1.529 (Variant of Concern, VOC, ανησυχητική παραλλαγή, σε επίσημη μετάφραση) και επερχομένου του ρεβεγιόν (ή μήπως του… ρεβεγιού!, όλα είναι πιθανά την σήμερον ημέραν) τρέχει η Κυβέρνηση να επιβάλει νέα μέτρα, παντελώς αποκλειομένου του κλειδώματος κάτω.
Το ποια μέτρα ακριβώς εφαρμόστηκαν χθες βράδυ στην παραλία του Βόλου στην τελετή φωταγώγησης (και προφανέστατα όχι χειραγώγησης, κακεντρεχείς γκρινιάρηδες!), με παρούσα την πολύ καλή τραγουδίστρια κυρία Άννα Βίσση, η οποία πήρε (προ)χθες βράδυ το «βραδινό της δείπνο» σε γνωστό εστιατόριο της πόλης μας, όπως μας πληροφορεί μία ακόμη ανελλήνιστη «ενημερωτική ιστοφυλλάδα», τα μέτρα που εφαρμόστηκαν, λέω, δεν τα γνωρίζω, καθώς για μία ακόμη χρονιά αρνήθηκα συμμετοχή στον «πλέριο» εξευτελισμό της Αργούς και στα αστειάκια αρχόντων και παρουσιαστών – φέτος για έναν παραπάνω λόγο, αυτόν του κορωνοϊού, τη στιγμή που σε όλη την Ελλάδα οι εκδηλώσεις αυτού του είδους ματαιώνονται αλλά «ο Βόλος μας μαγεύει». Εύχομαι ολόψυχα να μην υπάρχει συνέχεια στο επίσης μαγικό Νοσοκομείο μας.
(Δυο λεπτά να συνέλθω, συμπολίτες. Βγήκα με το αυτοκίνητο να κάνω 3 απομακρυσμένες δουλειές και επιστρέφοντας στην οδό Μαγνήτων (από Ιωλκού μέχρι Άναυρο) ζαλίστηκα από το κούνημα, κόντεψα να κάνω…).
Αλλά ο αυτοθαυμασμός δεν σταματάει στην Υγεία, όπου όλα βαίνουν λίαν καλώς, σύμφωνα με την ίδια την Κυβέρνησή μας και με όλα τα τρέχοντα (και μη φθάνοντα…) μέσα μαζικής ενημέρωσης. Για παράδειγμα, ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών κ. Κώστας Καραμανλής (ο τρίτος ή ο τέταρτος;) δήλωσε: «Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας ο σιδηρόδρομος παίρνει τη θέση που του αξίζει και που έχει ανάγκη η χώρα κ.λπ., κ.λπ.» απλώς εξαγγέλλοντας τους διαγωνισμούς για έξι (6) περιφερειακά σιδηροδρομικά έργα, όπως σύνδεση λιμένος Ραφήνας και Λαυρίου, Αλεξανδρούπολη-Ορμένιο, Θεσσαλονίκη-Τοξότες και άλλα. Και στριφογύρισε στο μνήμα του ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο οποίος το 1882 πράγματι για πρώτη φορά στην μακραίωνη ιστορία της Ελλάδας έβαλε τον σιδηρόδρομο στη θέση που του άξιζε. Αμετροέπεια 1.
Αμετροέπεια 2. Σε μία κανονική παράσταση για τα «μέσα» στα Χανιά της Κρήτης ο Πρωθυπουργός αναγγέλλει «το πιο σημαντικό αναπτυξιακό έργο για την Κρήτη τον επόμενο αιώνα» (εννοώντας τον 22ο αιώνα;) αναφερόμενος στον περιλάλητο ΒΟΑΚ-Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης, τον οποίο πανεύκολα χαρακτηρίζει «ο μεγαλύτερος νέος αυτοκινητόδρομος που θα κατασκευαστεί στην Ευρώπη» κι όλα αυτά διότι «Αν δεν προχωρήσουμε η Κρήτη θα μείνει αναπτυξιακά ακρωτηριασμένη». Ο ΒΟΑΚ είναι μια καραμέλα που ξεκίνησε να πιπιλιέται αρχές του ’70 και είναι, ειλικρινά, απορίας άξιο πώς τόσες εκατοντάδες Κρητίκαροι πασών των αποχρώσεων Υπουργοί, Πρωθυπουργός, εργολάβοι και παρατρεχάμενοι, τόσα χρόνια δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν αυτό το έργο, ενώ στο μεταξύ στην χερσαία Ελλάδα ολοκληρώθηκαν κοντά στα 2.300 χιλιόμετρα πραγματικά σύγχρονων αυτοκινητοδρόμων – και δεν ξεχνάμε ότι τρεις από αυτούς ολοκληρώθηκαν επί της προηγούμενης κυβέρνησης, αφού επί χρόνια καρκινοβατούσαν λόγω συναλλαγών των παλαιοτέρων κυβερνήσεων με τους παραχωρησιούχους. Τώρα, λοιπόν, έφτασε η ώρα (…του Γιάννη Βαλαώρα, αν θυμάστε…), το κακό (γι’ αυτούς) είναι ότι εμείς εδώ θα μείνουμε, να παρακολουθούμε και να προσπαθούμε να ενημερώνουμε.
Αμετροέπεια 3 (μικρότερης σημασίας αλλά το ίδιο αυτοθαυμαστική). Ο καθαρισμός των ρεμάτων, αυτή η αυτονόητη και πάγια εργασία από συστάσεως της παντοειδούς τοπικής και περιφερειακής αυτό-διοίκησης, στην Θεσσαλία τον τελευταίο καιρό αναγγέλλεται παγίως ως περίπου μάννα εξ ουρανού, το οποίο «με ενσυναίσθηση (είναι και αυτή μία από τις νεοφανείς ελληνικές λέξεις, που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τι δηλώνει όταν την χρησιμοποιούν) και κατανόηση των αναγκών προσφέρεται για την ανακούφιση των ανθρώπινων κοινοτήτων». Ενσυναισθάνομαι ολίγον άβολα, αδέρφια.
Αυτά για σήμερα. Εύχομαι να σας βρίσκω όλους και όλες καλά σωματικά, διανοητικά και ψυχικά, εγώ ειλικρινά σας λέω, έχω τρομάξει πολύ τόσο με την «εξυπνάδα» αυτού του κορωνομπαμπούλα, όσο και με τις εξυπνάδες που ακούω καθημερινά ένθεν κακείθεν και με γεμίζουν με ανασφάλεια. Είναι και το ΚΙΝΑΛ-ΠαΣοΚ σε ανασφαλή κίνηση, γιόρταζε χθες και ο αναντικατάστατος Ανδρέας, τώρα ένας άλλος Ανδρέας ακκίζεται μπροστά στις κάμερες, επιδιώκοντας την αρχηγία ως πλυντήριο πασών των ανομιών (;). Και η Απογραφή πήρε παράταση, όχι που δε θα ’παιρνε, μέχρι 13 Δεκεμβρίου, προλάβετε. Γεια χαρά.
Στην φωτογραφία, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, η Αργώ, ένα απολύτως αξιόπλοο πλεούμενο.
