Άρθρα

κυκλο – φ – οριακα 

Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης

14η Ιουλίου 1789, η άλωση της φυλακής της Βαστίλης στο Παρίσι κατά την επανάσταση, εθνική εορτή των Γάλλων. Καλημέρα συμπολίτες! Πολλά έχουν γραφτεί σχετικά με την επίδραση της γαλλικής επανάστασης και, κυρίως, των ιδεών που την προετοίμασαν πάνω στην προετοιμασία της ελληνικής επανάστασης του 1821. Τα κηρύγματα των διαφωτιστών, που έγιναν συνθήματα των επαναστατών, μιλούσαν για Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη – Liberté, Egalité, Fraternité. Έχουν περάσει πολλάααα χρόνια από τότε, συμπολίτες, αυτές οι τρεις λέξεις δεν ξέρω αν έχουν σήμερα την ίδια έννοια που είχαν τότε για τους αβράκωτους (ή ξεβράκωτους) – «sans culottes» στο Παρίσι ή για τους αδερφούς τους στο Χάνι της Γραβιάς, 32 χρόνια αργότερα.
Σήμερα παλεύω να καταλάβω τι είναι «για το καλό μου», που λέει κι ο Γιάννης Μηλιώκας. Φοβάμαι πολύ ότι με αφορμή και πρόσχημα τους υγειονομικούς κινδύνους γίνεται μία, σε παγκόσμιο επίπεδο, ανίχνευση των αντοχών των ατόμων-υποκειμένων της Ιστορίας απέναντι στην καταπάτηση θεμελιωδών και κατοχυρωμένων με αιματηρούς αγώνες ατομικών δικαιωμάτων. Εάν αυτό είναι αληθές, τότε το μέλλον είναι πράγματι εφιαλτικό, κι αυτοί που σήμερα τόσο πρόθυμα τάσσονται υπέρ όλων αυτών των διαχωρισμών «για το καλό μου» αύριο με μεγάλη πιθανότητα θα βρεθούν οι ίδιοι θύματα ακόμη χειρότερων διαχωρισμών. Με την άδειά σας, θα σας θυμίσω την ρήση του Γερμανού πάστορα Martin Niemöller, που χρησιμοποίησε και ο Bertolt Brecht, όταν ο ναζισμός γινόταν καθεστώς:
«Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. / Δεν ήμουν τσιγγάνος. /
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. / Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους εβραίους δεν αντέδρασα. / Δεν ήμουν εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει».
Κι αυτό δεν είναι «πολιτική», συμπολίτες. Αγωνία, απλή αγωνία είναι.

Αλλά ας ξεφύγουμε από την αντάρα του κορωνοϊού (που, σημειωτέον, δεκαοχτώ μήνες μετά την εμφάνισή του δεν έχουμε, ακόμη, συμφωνήσει ως Έλληνες πώς γράφεται και καλά-καλά πώς προφέρεται, δεν είναι λίγοι αυτοί που τον αναφέρουν ως «κοροναϊό»…). Και συμβαίνουν πράγματι ευοίωνα πράγματα στην χώρα.
Το ένα είναι η ολοκλήρωση του Αυτοκινητόδρομου Κεντρικής Ελλάδας ή Ε 65. Τα λέγαμε εμείς στα κυκλο-φ-οριακά 1063, στις 10 Ιουνίου 2021, στις 24 Ιουνίου υπογράφηκε η σύμβαση για την κατασκευή του βόρειου τμήματος, που θα συνδεθεί με την Εγνατία Οδό. Σπουδαίο έργο, μήκους 70,5 km, με 2 (ακόμη!) σήραγγες και 20 γέφυρες (αμέτρητες είναι, πλέον, οι γέφυρες και οι μεγάλες κοιλαδογέφυρες στους ελληνικούς αυτοκινητοδρόμους) και 6 ανισόπεδους κόμβους (Βασιλικής, Καλαμπάκας, Γρεβενών, Οξύνειας, Αγιόφυλλου-Καρπερού και Εγνατίας). Το νότιο τμήμα, από Ξυνιάδα μέχρι Λαμία (Α/Κ Ανθήλης) μήκους 32,5 km βρίσκεται ήδη στο 70% της κατασκευής, περιλαμβάνει ακόμη μία δίδυμη σήραγγα, 15 γέφυρες, 3 ανισόπεδους κόμβους (Ξυνιάδας, Καρπενησίου, Λαμίας) και σύνδεση με τον Αυτοκινητόδρομο Α1 Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Εύζωνοι (αποκαλούμενον και ΑΘΕ). Σοβαρό έργο, επαναλαμβάνουμε, που όμως κατάφερε να χρηματοδοτηθεί από τα Ευρωπαϊκά Ταμεία στο βόρειο τμήμα του μόνο μέσω του πρόσφατου Ταμείου Ανάκαμψης και αφού η Ελλάδα επικαλέστηκε τα προβλήματα που θα δημιουργήσει η απολιγνιτοποίηση στην Δυτική Μακεδονία.

Το δεύτερο είναι η μεγάλη επέκταση του metro της Αθήνας με την γραμμή 4, η οποία θα καλύψει μεγάλες πυκνοδομημένες περιοχές και δεκάδες σημεία εξυπηρέτησης κοινού στο κέντρο της πρωτεύουσας, καθώς οι 15 προβλεπόμενοι σταθμοί είναι Άλσος Βεΐκου, Γαλάτσι, Ελικώνος, Κυψέλη, Δικαστήρια, Αλεξάνδρας, Εξάρχεια, Ακαδημία, Κολωνάκι, Ευαγγελισμός, Καισαριανή, Πανεπιστημιούπολη, Ζωγράφου, Ιλίσια, Γουδή. Το χρονοδιάγραμμα προβλέπει 8 χρόνια, βάλε 2030, και το απολύτως καινοτομικό στοιχείο είναι ότι τα τρένα, οι συρμοί, σ’ αυτή τη γραμμή θα κινούνται χωρίς οδηγό!

Το τρίτο είναι το Marine Tower. Ο πύργος κατοικιών, ύψους 200 m, 45 ορόφων, και 200 διαμερισμάτων, που θα χτιστεί κοντά στην θάλασσα στον υπό ανάπλαση χώρο του (πρώην) αεροδρομίου του Ελληνικού. Ακούσαμε διάφορα πανηγυρικά περί μεγαλύτερου, ψηλότερου, ομορφότερου, πρασινότερου (!), λίγο «κουμπωθήκαμε» ειν’ αλήθεια – όλη αυτή η ιστορία με το Ελληνικό και τα μεγάλα καζίνα δεν μας είναι πολύ συμπαθής, ύστερα υπάρχει (και καλά κάνει) και ο πανίσχυρος ελληνικός αντισεισμικός κανονισμός, και δη σε παραλιακό έδαφος – και μετά είπαμε να το ψάξουμε λίγο περισσότερο. Και διαπιστώσαμε ότι σίγουρα σε μελετητικό επίπεδο το έργο έχει σοβαρές περγαμηνές. Τόσο από το διεθνούς φήμης αγγλικό αρχιτεκτονικό γραφείο Foster+Partners, όσο και από τους λοιπούς συνεργάτες, ανάμεσα στους οποίους είναι τα μεγαλύτερα ελληνικά γραφεία (Τομπάζης, Δοξιάδης) και αξιόλογοι καθηγητές (Κίζης, Κωτσιόπουλος κ.λπ.). Θα το παρακολουθήσουμε.

Αυτά τα ενημερωτικά σήμερα.
Έγραφα την προηγούμενη φορά σχετικά με την στάθμευση εταιρικών οχημάτων στον χώρο της πλατείας Μπόρελ – υπάρχει και οδός Μπόρελ. Στο βιβλίο του «δικού μας» Χριστόφορου Σεμέργελη «Μια θάλασσα δύο πατρίδες», όπου η Ιστορία πλέκεται αριστοτεχνικά με την μυθοπλασία, μπορεί να βρει κανείς πολλά στοιχεία σχετικά με την δράση του Προξένου Καρόλου Μπόρελ στα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας στον Βόλο. Και μαζί σχετικά με τον μεγάλο φιλέλληνα Άγγλο αρχιτέκτονα-δημοσιογράφο Κάρολο Ογλ, που σκοτώθηκε στο Πήλιο στα 1878.
Βεβαίως για την στάθμευση απάντηση δεν υπάρχει, όπως και για τις υπόλοιπες απορίες. Αλλά εμείς δεν σκοπεύουμε να σταματήσουμε να ρωτάμε. Άλλωστε είναι γνωστόν τοις πάσιν ότι «αν δε ρωτάει το παιδί πώς θα μάθει;». Γεια σας.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το