Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Τέλος και ο έκτος μήνας Ιούνιος. Καλημέρα φίλες και φίλοι! Θα τελειώσει και το ένδοξο ’21 και δεν θα το καταλάβουμε. Το ζητούμενο είναι αν θα τελειώσει μαζί κι αυτή η μάστιγα της CoViD. Νέες μεταλλάξεις του ιού και των εμβολίων, νέες διαταγές, πολλές οι ελπίδες του καλοκαιριού, αρκετές οι επιφυλάξεις του φθινοπώρου, απλώς συνεχίζουμε να υπάρχουμε και να ελπίζουμε – τι άλλο, άραγε, μπορούμε να κάνουμε; Πάντως, δε λέω, εκεί στα επικοινωνιακά επιτελεία της κυβέρνησης του κυρίου Κυριάκου – o Θεός να του δίνει χρόνια, σαν τον μπαμπά του – υπάρχουν πράγματι άριστα αστέρια. Πώς το σκέφτηκαν, τα άτιμα τα χαρβαρντόπαιδα να γίνουν χουβαρντόπαιδα και να μοιράσουν 150ευρα σε 940.000 νέες και νέους, που χωρίς κανένα αίσθημα ατομικής ή/και κοινωνικής ευθύνης όχι μόνο δεν πάνε να εμβολιαστούν, αλλά κρατούν, ανάθεμά τους, χαμηλά και τα ποσοστά του κόμματος; Κι αυτό το ονόμασαν στα χαρβαρντιανά «freedom pass» ήτοι στα ελληνικά «πάσο ελευθερίας». Το παίρνεις κι ελεύθερα πετάς, όπως έλεγε και η γνωστή πρωταγωνίστρια Πέγκυ Καρά στο ανυπέρβλητο «Κωνσταντίνου και Ελένης» του Ant1. Απανταχού της οικουμένης γελούν, όσοι μπορούν ακόμη να γελούν, με την «πρωτοτυπία» της Ελλάδας – λέγεται δε ότι γελούν περισσότερο κι από το ποδοσφαιρικό φιάσκο της μεγάλης και σημαντικής Γαλλίας, που αποκλείστηκε από την μικράν και ασήμαντον Ελβετίαν…
Αλλά γελούν-δε γελούν οι άλλοι τα λεφτά θα φύγουν και θα παίξουν τους ρόλους για τους οποίους προορίζονται; Ή θα δούμε τι θα γίνει, τέλος πάντων, εδώ θα είμαστε.
Αυτός ο Ιούνιος σήμανε για μένα το τέλος μιας ακόμη πολύ ευχάριστης περιόδου της ζωής μου. Η ζωή περνά και χάνεται… έγραφα και την προηγούμενη φορά, το επαναλαμβάνω για να το «χωνέψω» κι εγώ ο ίδιος. Όταν το ατομικό μικρο-συμφέρον μπαίνει πάνω από το συλλογικό τότε η δική μου συμμετοχή δεν έχει νόημα. Κίνησε, λοιπόν, η βαρκούλα πάλι, απ’ το όμορφο περ’γιάλι και τα νερά τα γαλανά τη χαιρετούν που ξεκινά… Ευχαριστώ όλες και όλους, εντός και, κυρίως, εκτός, για τις πάμπολλες όμορφες συνεργασίες, νιώθω ευγνωμοσύνη και ελπίζω κανείς και καμία να μην αισθάνεται αδικημένος/-η από εμένα. Και καλήν αντάμωση σε νέα μετερίζια, που οπωσδήποτε θα βρεθούν, καθώς ο αγώνας σταματάει μόνο όταν σφυρίξει ο μεγάλος διαιτητής τη λήξη.
Σε πρωινή εκπομπή του ραδιο ΕΝΑ ρωτήθηκα σχετικά με τον καινούργιο κυκλικό κόμβο στην νευραλγική δυτική είσοδο της πόλης, που προέκυψε ιδιαίτερα λουλουδάτος, αλλά ίσως λιγάκι στενός, καθότι κάποια μακριά οχήματα φαίνεται κάπως να δυσκολεύονται στην στροφή. Είπα και για την κατάργηση της σηματοδοτούμενης διασταύρωσης Λαρίσης-Νεαπόλεως, που αποκόπτει την πρόσβαση στην συνοικία της Νεάπολης τόσο από το Κέντρο μέσω της Λεωφόρου Λαμπράκη, όσο και από την Νέα Ιωνία/Αγίους Αναργύρους μέσω Καραμπατζάκη-Αλαμάνας. Είπα επ’ αυτού ότι αν προ-υπήρχε μια σοβαρή Κυκλοφοριακή Μελέτη, ένα Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ) – σαν αυτό που σέρνεται εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια κι αποτέλεσμα δεν βγάζει, μάλλον διότι απαιτεί διά νόμου διαβούλευση, κι αυτό το φρούτο δεν ευδοκιμεί στα μέρη μας – αν υπήρχε κάτι τέτοιο και αν μέσα σε όλα εισηγούνταν απαραιτήτως και για σοβαρούς κυκλοφοριακούς λόγους την καταστροφή της οδού Καραμπατζάκη – κάτι που βεβαίως δεν έγινε και απεναντίας όλα έγιναν άρον-άρον, ωσάν να ήταν αυτό και μόνον αυτό το πρόβλημα του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Βόλου τότε ίσως να ήταν πιο ορθο-λογικό να γίνει κάθοδος η Ζάχου και άνοδος η Αλαμάνας-Καραμπατζάκη, αυτό θα διευκόλυνε και την λειτουργία του κυκλικού κόμβου. Ταύτα μου έλεγε κι ένας καλός φίλος Μηχανικός.
Και βέβαια ξανα-είπα περί της επικινδυνότητας στις διελεύσεις πεζών και ποδηλατών. Κι επειδή προκοπή δεν γίνεται με τους (και τις, μην το ξεχνάμε) μάγκες οδηγούς κάνω σήμερα, από τούτη την στήλη, πρόταση σοβαρή και απόλυτα υλοποιήσιμη: Σε όλες τις διαβάσεις πεζών στους κυκλικούς κόμβους να τοποθετηθούν ιδιαίτερες πινακίδες μεταβλητών μηνυμάτων (ηλεκτρονικές) με κύριο μήνυμα «ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΕ ΠΕΖΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ». Στις διαβάσεις όπου (κατόπιν μετρήσεων, και όχι «με το μάτι»…) αναμένονται ισχυρότερα ρεύματα πεζών (π.χ. κόμβος Δημαρχείου) να συνοδευτούν αυτές οι πινακίδες από κάμερες ασφαλείας – νομίζω ότι μία κάμερα σε ψηλόν ιστό μπορεί να επιβλέπει πολλές διαβάσεις, ας το βρουν οι αρμόδιοι τεχνικοί αυτό. Αυτό. Με το χέρι στην καρδιά, και μακάρι να εισακουστούμε.
Επί του αυτού περίπου θέματος, άλλος καλός φίλος, με θητεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, μου επεσήμανε τον σηματοδοτούμενο κόμβο Ελύτη-Περιφερειακός, στον δρόμο για την Άλλη Μεριά, όπου δεν υπάρχουν φυλασσόμενες (με Σταμάτη-Γρηγόρη εννοείται) διαβάσεις πεζών. Και στο σημείο λειτουργούν όχι ένα, αλλά δύο υπερ-καταστήματα τροφίμων, τα parking των οποίων ίσως και να μην είναι επαρκή ή (το πιθανότερο…) ίσως να ισχύει ο γνωστός ωχαδερφισμός των ιδίων ως άνω συναδέλφων οδηγών, πάντως ο δρόμος είναι γενικώς παρκαρισμένος. Άρα οι πεζοί βρίσκονται σε διαρκή κίνδυνο, αλλά κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται γι’ αυτό. Πόσο δύσκολη είναι πια μια προσθήκη δυο φαναριών για πεζούς και μια τροποποίηση του προγράμματος σηματοδότησης. Και μάλιστα από το Τμήμα Σηματοδότησης του Δήμου Βόλου, που το έχει η στήλη τόσες και τόσες φορές επαινέσει. Τίποτε δεν είναι, παιχνιδάκι είναι, και απορώ γιατί δεν γίνεται.
Αυτά συμπολίτες. Κι έχω και καμιά πενηνταριά απορίες, την επόμενη φορά θα εγκαινιάσουμε ειδική «στήλη μέσα στη στήλη» (πως λένε αυτοί που ξέρουνε shop in shop…) με τίτλο «απορίας άξιον». Γεια σας
Το σκίτσο του αδερφού Δημήτρη δεν χρειάζεται περισσότερες επεξηγήσεις.
