Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλημέρα συμπολίτες! Είναι τραγικό να έχεις δικό σου άνθρωπο στο Νοσοκομείο «ένα βήμα πριν τη διασωλήνωση, που αμφιβάλλουμε αν θα μπορέσει να την αντέξει…». Δηλαδή; Είναι ακόμα πιο τραγικό το ότι δεν μπορείς να είσαι κοντά του, να κάνεις κάτι, να νιώσεις, έστω, την αγωνία του. Και είναι εξοργιστικό να ξέρεις ότι ο άνθρωπός σου μπορεί να θεραπευτεί αν του χορηγηθούν μονοκλωνικά αντισώματα, τα οποία δεν εγκρίνονται, λόγω κόστους, από το Άριστον Κράτος την ίδια στιγμή που πετιούνται εκατομμύρια για αισχρή προπαγάνδα μέσω των τηλεοπτικών καναλιών – σκεπτόμαστε σοβαρά να αναζητήσουμε κάποιους νομικούς δρόμους. Και την ίδια στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση (αυτό το δράμα, στο οποίο πρόσφατα πανηγυρίσαμε τα 40χρονά μας…) σταματάει τη συναλλαγή με την AstraZeneca, την εταιρεία την οποία μέσω Πανεπιστημίου Οξφόρδης χρηματοδότησε για την έρευνα και την παραγωγή εμβολίων και πριμοδοτεί την Pfizer/BioNTech για «το δεύτερο κύμα ευρωπαϊκού εμβολιασμού», διότι τα εμβόλια «πρέπει οπωσδήποτε να είναι τεχνολογίας mRNA και να παρασκευάζονται εντός της Ένωσης, και η μόνη που καλύπτει τον συγκεκριμένο όρο είναι η εταιρεία Pfizer». Ταύτα δήλωσε ο Ευρωπαίος Επίτροπος Μαργαρίτης Σχοινάς, ακόλουθος της ορθής Κυρίας φον ντερ Λάιεν. Και ο καθένας, νομίζω, αντιλαμβάνεται πόσο χοντρά οικονομικά παιχνίδια παίζουν αυτοί οι παχυλόμισθοι υπάλληλοί μας με τις ζωές όλων μας. Και, φυσικά, έχουν το ακαταδίωκτο, φροντίζουν οι ίδιοι γι’ αυτό.
Αλλά οι δικοί μας άνθρωποι πεθαίνουν έρημοι και μόνοι, με μόνη συντροφιά εξουθενωμένες καλοσυνάτες νοσοκόμες και ταλαιπωρημένους πρόθυμους γιατρούς. Κι εμείς οι «τυχεροί», οι απέξω, τρέχουμε να εμβολιαστούμε χωρίς να ξέρουμε αν, πότε και σε ποιο ποσοστό θα πετύχει αυτή η ρημάδα η ανοσία της (δικής μας) αγέλης, καθώς κανένα από τα επίσης ακαταδίωκτα μέλη της επιτροπής των γενικώς ειδημόνων δεν δίνει μια συγκεκριμένη απάντηση.
Είμαι πολύ θυμωμένος, συμπολίτες, και να με συμπαθάτε, δεν μπορώ πια τους πανηγυρισμούς των αριθμών, των αυτοδιαγνώσεων και της ατομικής ευθύνης. Και την συστηματική παραχάραξη της αλήθειας, δεν την μπορώ.
Στρέφομαι στα τεκταινόμενα στον Βόλο, μπας και διασκορπίσει η αύρα του Παγασητικού τα σύννεφα των προβλημάτων και ηρεμήσει την ψυχή μου, αλλά δεν το βλέπω…
Διότι νίκησε η ομάδα της Πύδνας την ομάδα της Λάρισας και καθημερινά, πλέον, οι δύο πρόεδροι ανταλλάσσουν φιλιά στα μαγουλάκια – δεν θα με ενδιέφερε καθόλου αν ο ένας πρόεδρος δεν ήταν δήμαρχος κι ό άλλος πρόεδρος δεν διατείνονταν ότι είναι ο καλύτερος υπερασπιστής αποβρασμάτων στο ελληνικό νομικό σύστημα. Στο οποίο νομικό σύστημα, ειρήσθω εν παρόδω, κατάφεραν οι αρμόδιοι πολιτικοί και, κυρίως, δημοσιογράφοι να μιλάμε για «σκάνδαλο Novartis» και να εννοούμε όχι τη ρεμούλα των δισεκατομμυρίων, την οποία ακόμη και ο ίδιος ο κ. Σαμαράς είχε αναγνωρίσει μέσα στη Βουλή, αλλά την ταλαιπωρία ενός πολιτικού αντιπάλου, με μάρτυρες παντελώς αναξιόπιστα «επιχειρηματικά» συμφέροντα.
Διότι ήρθε ο υφυπουργός αθλητισμού κ. Αυγενάκης κι άρχισε πάλι να βρέχει λεφτά. Αυτό το ποδηλατοδρόμιο πάντως εγώ το θυμάμαι από πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες κι ο κ. υφυπουργός απλώς, αν κατάλαβα καλά, εξέφρασε την αισιοδοξία του. Αισιοδοξία εξέφρασε επίσης και για το Πανθεσσαλικό Στάδιο, με το οποίο θα ασχοληθούμε κάποια στιγμή διεξοδικά. Και τα μόνα χρήματα, τελικά, είναι ονοματισμένα για τον χλοοτάπητα του ΕΑΚ – το οποίο ΕΑΚ χαρακτήρισε «αχούρι και μισό» ο υπεύθυνος γι’ αυτό το κατάντημά του Άρχων, από το 2018 ως εκδίκηση απέναντι στον Ολυμπιακό Βόλου, που δεν υποτάχτηκε στα ποδοσφαιρικά του σχέδια. Έτσι και μόνο έτσι έχουν τα πράγματα σ’ αυτή την όμορφη πόλη, φίλοι αναγνώστες, όλα τα υπόλοιπα είναι καθρεφτάκια για ιθαγενείς.
Διότι ένας ποδηλάτης είναι νεκρός, παρασυρμένος από ένα αυτοκίνητο, σ’ έναν δρόμο λίγο έξω από την πόλη. Ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε ένας επίσης σχετικά νέος άνθρωπος, ο οποίος «δεν κατάλαβε τι έγινε» κι εγώ αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μην καταλάβεις τι συμβαίνει όταν σπάζει το παρμπριζ, πιθανότατα από την σύγκρουση με ένα ανθρώπινο σώμα! Κι εδώ ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με την προστασία των ποδηλατιστών στα περίχωρα της πόλης αλλά και μέσα σ’ αυτήν, καθώς το ποδήλατο είναι θεμελιώδες στοιχείο της Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας. Μια μεγάλη συζήτηση και μια σειρά δράσεων «και σύντομα, γιατί έχουμε αργήσει!», όπως τόνισε τις αμέσως προηγούμενες ημέρες σε άρθρο του ο καλός φίλος Στάθης Χαλαστάρας.
Μια συζήτηση που θα ξεκινήσει διαδικτυακά σήμερα Τετάρτη 12.05.2021 ώρα 19:00 μέσα από τον λογαριασμό facebook της Δημοτικής Κίνησης «Μαζί για τον Βόλο», με θέμα «Προς γενναίες αποφάσεις για τη Βιώσιμη Κινητικότητα στον Βόλο» και επιστημονικούς ομιλητές τον καθηγητή στο ΕΜΠ Θάνο Βλαστό, τον επίκουρο καθηγητή στη Χωροταξία Νίκο Γαβανά και τον υπογράφοντα. Τη συζήτηση μπορείτε να την παρακολουθήσετε ακόμη κι αν δεν έχετε δικό σας λογαριασμό στο φατσοβιβλίο. Μια συζήτηση σαν αυτές που γίνονταν τότε, στις αρχές τις δεκαετίας του ’90, για τα αποτελέσματα των οποίων ο Βόλος ήταν υπερήφανη πρωτοπόρα πόλη σε όλη την Ελλάδα…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά άντε να ηρεμήσει η ψυχή τ’ ανθρώπου, η ψυχή μου – ψυχή βαθιά, συμπολίτες και συμπολίτισσες.
Να θυμόμαστε, μόνο η μνήμη μπορεί να μας σώσει, μόνο το παρελθόν, το παρόν δεν υπάρχει, γεια σας.
Η φωτογραφία είναι τιμή στη Μητέρα, μ’ αυτό το γλυπτό από το 1975, αφιέρωμα του Σοροπτιμιστικού Ομίλου Βόλου. Με μερικά λουλούδια, λόγω της γιορτής της 9ης Μαΐου.
