Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Χριστός Ανέστη συμπολίτες! Το ελληνικό Άγιον Πάσχα γιορτάστηκε και φέτος τόσο στους Ιερούς Ναούς όσο και στις παντός μεγέθους και τεχνολογίας ψησταριές, όλα καλά. Και δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος σοβαρός, θεολογικός λόγος που να επιβάλλει να γίνεται η Ανάσταση τα μεσάνυχτα – μήπως λόγω του κατά Μάρκον «Διαγενομένου του Σαββάτου…»;. Επίσης πολύ μου άρεσε η ώρα της περιφοράς του Επιταφίου, εκείνη η γλυκειά ώρα του δειλινού, που τόσο ωραία φώτισε τις φωτογραφίες μου. Όσο για την «απλή» κίνηση πέριξ του Ιερού Ναού, ας μην ξεχνάμε ότι στους περισσότερους τόπους της πατρίδας μας έτσι γίνεται ανέκαθεν κι απλώς κακομαθημένοι είμαστε εμείς οι Βολιώτες με την μεγάλη σύναξη των τεσσάρων Επιταφίων στην παραλία.
Το 58ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Βόλου, ενεργοί βαθμοφόροι και παλαιοί πρόσκοποι, τιμήσαμε και φέτος το έθιμο που κρατάει από το 1956 (τον χρόνο αμέσως μετά τον μεγάλο σεισμό…), το έθιμο που μας θέλει μόνοι εμείς να περιφέρουμε τον Επιτάφιο του Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης, είτε μέχρι την Τράπεζα της Ελλάδος, είτε τρεις φορές γύρω από τον παραλιακό μας Ναό. Εξήντα πέντε χρόνια, εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες, παιδιά που μεγάλωσαν σε τούτη την πόλη!
Α! και για να μην το ξεχάσω. Να συγχαρώ τους υπεύθυνους του Ναού για τον λιτό κι απέριττο διάκοσμο του Επιταφίου.
Έγραψα παραπάνω «γλυκειά», με έψιλον γιώτα κι ο «διορθωτής» του υπολογιστή μου το κοκκίνισε, ως γραμματικό λάθος, επιβάλλοντας τον «ιωτακισμό» (δεν είναι αυτό ακριβώς…) «γλυκιά». Πες άντε, ας πάει και το παλιάμπελο. Όμως…
Όμως ανήμερα Μεγάλη Παρασκευή, στο τηλεοπτικό «ΟΡΕΝ» (διαβάζεται, φυσικά, όρεν…), βλέπω με μεγάλα γράμματα «Ω ΓΛΥΚΗ ΜΟΥ ΕΑΡ» και μου ‘ρχεται σκοτοδίνη. Λέω λάθος ανθρώπινο είναι, καποιανού του ξέφυγε το «Η», θα το διορθώσουν. Δεν το διόρθωσαν, τώρα είμαι βέβαιος ότι «ξέρουν» ότι είναι σωστό, αυτοί όλα τα ξέρουν, άλλωστε! Σχεδόν παράλληλα χτυπάει χαρακτηριστικά το κινητό μου, μήνυμα μέσω φατσοβιβλίου. Καρτούλα με λαγουδάκια, πασχαλίτσες και πασχαλιές (δεν μπορεί, όλοι θα πήρατε μία παρόμοια…) και πάνω-πάνω φαρδειά-πλατειά «Ω Γλυκή μου Έαρ». Δεν έχω λόγια, η ηλιθιότητα με αφήνει άφωνο.
Και δεν υπάρχει σωτηρία συμπολίτες. Δεν υπάρχει. Διότι υπάρχει και συνέχεια. Μεγάλη Τετάρτη, πρωί, βλέπω δύο πιτσιρικάδες να χτυπάνε κουδούνια στην απέναντι πολυκατοικία. Έτυχε να είμαι στον δρόμο, δεν τους ανοίξανε και φεύγοντας τους ρώτησα «τι έγινε ρε παλληκαράκια;». Ακολούθησε ο εξής αυτολεξεί διάλογος: «Να τα πούμε;» «Τι να πείτε;» «Τα κάλαντα» «Γιατί, Χριστούγεννα έχουμε;» «Όχι αυτά καλέ, τα άλλα, αυτά για το Πάσχα» «Το σήμερα μαύρος ουρανός; Αυτό δεν είναι κάλαντα, αυτό είναι μοιρολόι» «Δεν πειράζει, το ίδιο είναι, να τα πούμε;» «Μα αυτό το λένε αύριο, την Μεγάλη Πέμπτη το λένε αυτό, σήμερα είναι Μεγάλη Τετάρτη» «Δεν πειράζει, το ίδιο είναι, να τα πούμε;». Δεν συνέχισα, δεν θα έβγαζε πουθενά η κουβέντα. Και επειδή ξέρω καλά πως εκεί πάει – δυστυχώς – το μυαλό των περισσοτέρων, βεβαιώνω ότι οι πιτσιρικάδες δεν ήταν ρομά, σχολιαρόπαιδα τηλε-εκπαιδευόμενα ήταν. Τόπο στην οργή, πέρασε κι η Μεγάλη Πέμπτη. Μεγάλη Παρασκευή κατά τις 10:00 ντριννν το δικό μας κουδούνι. Δυο κοριτσάκια αυτή τη φορά, «να τα πούμε;»
Γι’ αυτό φοβάμαι ότι δεν υπάρχει σωτηρία, συμπολίτες. Η Ελλάδα μας είναι, πλέον, ένας αχταρμάς χωρίς αρχή και τέλος.
Βεβαίως είναι και Μάιος, μήνας των λουλουδιών και των εργατικών διεκδικήσεων. Και φέτος ιδιαίτερα, καθώς νόμοι και συνομωσίες ενάντια στην κατοχύρωση της παρεχόμενης εργασίας εξυφαίνονται – σε συνθήκες πανδημίας αλλά με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, κατά τα άλλα, αδυνατεί να μοιράσει δυο γαϊδάρων άχυρα. Αυτό σαφώς λέγεται, σαφέστερα δεν γίνεται, «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται».
Και εγένετο φως! Γίναμε η πόλη του φωτός και τύφλα να ‘χει το Παρίσι. Αξιέπαινη προσπάθεια οπωσδήποτε, οι σύγχρονοι λαμπτήρες LED (Light Emitting Diode, δίοδος εκπομπής φωτός) προσφέρουν μεγάλη οικονομία στην κατανάλωση και υψηλή ποιότητα φωτισμού – τα στοιχεία λένε ότι για να επιτύχουμε ποσότητα φωτός π.χ. 1600 lumens χρειαζόμαστε έναν λαμπτήρα πυρακτώσεως 100 Watts με διάρκεια ζωής 1 έτος ή έναν λαμπτήρα LED 20 Watts με διάρκεια ζωής 15-25 έτη. Υπολογίζεται εξοικονόμηση έως και 90%, σπουδαία υπόθεση. Όμως…
Κι εδώ υπάρχει ένα «όμως» συμπολίτες. Η τεχνολογία έχει τα καλά έχει και τα μυστήριά της. Κάποτε μας έστελνε η Μάνα στο περίπτερο «μια λάμπα των 60 να πάρεις», αυτό κράτησε πολλά χρόνια, κι ήταν πολλοί αυτοί που δεν ήξεραν καν τι ήταν αυτά τα «60». Τώρα πηγαίνεις στο εξειδικευμένο μαγαζί και για να πάρεις μια λάμπα πρέπει να λύνεις εξισώσεις 2ου βαθμού! Διότι το φως απέκτησε χρώμα και το χρώμα θερμοκρασία, η οποία εκφράζεται σε βαθμούς Κέλβιν (Kelvin). Κι όσο χαμηλότεροι οι Kelvin τόσο πιο «θερμό» και κίτρινο το φως, όσο ψηλότεροι τόσο πιο «ψυχρό» και άσπρο. Στους δρόμους της πόλης έχει επιλεγεί ένα κατάψυχρο, κάτασπρο χρώμα φωτός, ίσως να είναι και 6.500 Κ, κι αυτή είναι η δική μας ένσταση: θεωρούμε ότι μπορούσε αυτή η πραγματική φωτοχυσία να είναι λιγότερο άσπρη, λιγότερο ψυχρή κι απόμακρη, περισσότερο θερμή, ίσως 4.000 Κ, περισσότερο φιλική προς τον νυχτερινό περιπατητή και προς αυτόν που ατύχησε να έχει την κρεβατοκάμαρά του κάτω από μια κολώνα….
Προσπαθώ να παρακολουθώ τα τεκταινόμενα γύρω από το Πανθεσσαλικό Στάδιο, ολίγον θολά φαίνονται. Την άλλη φορά, μαζί με μερικές οφειλές που ελπίζουμε να ξεχρεώσουμε. Γεια σας.