Άρθρα

κυκλο – φ – οριακα

Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης

21 Απριλίου, 54 χρόνια μετά τα τανκς, καλημέρα συμπολίτες. Να μην αφήσουμε αφενός την λήθη και αφετέρου την καθημερινότητα να απωθήσουν αυτή τη μαύρη επέτειο. Διότι, όπως είπε και ο Δημόκριτος «Λήθη των ιδίων κακών θρασύτητα γεννά», τουτέστιν «όποιος ξεχνά τα δικά του σφάλματα αποθρασύνεται» – και είναι πολλοί, στις μέρες μας, οι αποθρασυμμένοι, συμπολίτες. Πολλοί και …διάχυτοι. Λίγοι είναι στις φυλακές, ένας από αυτούς δεν καλύπτεται πλέον από τις παρόλες του αρχηγού του, αγανάκτησε φαίνεται, και έκανε καινούργιο κόμμα ονόματι «Έλληνες για την πατρίδα».

Για τη σημερινή μας φωτογραφία επιλέξαμε το εξώφυλλο του περιοδικού «Ο Ταχυδρόμος» από 13 Μαρτίου 1975, μέσα στις απόκριες (το Πάσχα ήταν 4 Μαΐου 1975), στο οποίο ένας από τους καλύτερους Έλληνες σκιτσογράφους, ο Σπύρος Ορνεράκης (1942, Χανιά), ζωγράφισε το Μπαλ Μασκέ «ο Κορυδαλλός» με τους πρωτεργάτες της Χούντας ντυμένους με «ανάλογες» στολές. Στις φυλακές Κορυδαλλού κατέληξαν όσοι καταδικάστηκαν στη Δίκη που κράτησε από 28 Ιουλίου έως 23 Αυγούστου 1975 (διότι αρκετοί «συνεργάτες» τη γλίτωσαν λόγω του νομικίστικου χαρακτηρισμού του αδικήματος της εσχάτης προδοσίας ως «στιγμιαίο» και όχι ως «συνεχές» επί μία επταετία…) και αφού ο τότε Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής μετέτρεψε τις εις θάνατον ποινές σε ισόβια. Για την Ιστορία «Ο Ταχυδρόμος» εκδιδόταν από τις 17 Απριλίου 1954 μέχρι τις 29 Δεκεμβρίου 1993, για 4 δεκαετίες, κάθε εβδομάδα.


Έχουμε υποχρέωση να μην ξεχάσουμε όσοι ζήσαμε εκείνη την περίοδο. Κι έχουμε ακόμη μεγαλύτερη υποχρέωση να την κάνουμε γνωστή στις επόμενες γενιές, σ’ αυτές που σήμερα χάνονται στα βάθη του διαδικτύου και των «κοινωνικών μέσων» επικοινωνίας, στα παιδιά που ξυπνούν και κοιμούνται σ’ ένα περιβάλλον webex, zoom, msteams, skype κι ο Θεός βοηθός. Και τα βρίζουμε κι από πάνω όταν το βράδυ πηγαίνουν στα πεζούλια του πάρκου για έναν καφέ ή «στην Τάκη Οικονομάκη» για ένα ποτό. Το είδα αυτοπροσώπως, μεγαλο-παρουσιαστής πρωινάδικου σε μεγάλο κανάλι να ειρωνεύεται «τι είναι επιτέλους αυτή η Τάκη Οικονομάκη, η Τάιμς Σκουέαρ είναι;» (Times Square, η μυθιστορηματική «πλατεία» στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, ένα στενόμακρο πράμα ανάμεσα σε ουρανοξύστες, με πλήρη κυκλοφορία οχημάτων, που μόνο πλατεία όπως την καταλαβαίνουμε εμείς οι ιθαγενείς δεν είναι) καθώς ντόπιος μικρο-παρουσιαστής διεκτραγωδούσε την απαράδεκτη νυχτερινή ζωή των νέων στον όμορφο Βόλο, η οποία, όπως στη συνέχεια είπε, «ανάγκασε τον Δήμαρχο Βόλου να στείλει επιστολή στον Πρωθυπουργό και να ζητήσει να ανοίξει η εστίαση». Τέτοια πρωτοτυπία, αλλά αν ακούω καλά, αυτό δεν είναι πλέον πάγιο αίτημα όλων των φορέων ανά το Πανελλήνιον;

Να μην ξεχάσουμε, λοιπόν. Να μην ξεχάσουμε, πρωτίστως, πόσο σημαντικές είναι οι ατομικές ελευθερίες, πολύ πάνω και πέρα από τις «ανάγκες ασφαλείας» και τις πολυχρησιμοποιούμενες τον τελευταίο καιρό «ατομικές ευθύνες», που καταλήγουν, τελικά και αναπόφευκτα, στην επίκληση των αστυνομικών μέτρων…
Βεβαίως η στήλη αισθάνεται, διά μίαν εισέτι φοράν, ικανοποίησιν (βλ. κυκλο-φ-οριακα αρ. 1055, πριν από δύο εβδομάδες), καθώς απεδείχθη ότι η πολυσυζητημένη Επιτροπή Λοιμωξιολόγων (για την ακρίβεια και για την Ιστορία: Επιτροπή Αντιμετώπισης Εκτάκτων Συμβάντων Δημόσιας Υγείας από Λοιμογόνους Παράγοντες) και δομή έχει και γραμματεία έχει και πρακτικά των συνεδριάσεών κρατάει. Μερικά από αυτά, τα οποία η Κυβέρνηση αρνείται να δώσει στη Βουλή, διέρρευσαν στην εφημερίδα «Δημοκρατία» την περασμένη Κυριακή και περιέχουν πράγματι πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με το κρίσιμο ερώτημα ποιος δουλεύει ποιον.

Στην πόλη παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τα ενδιαφέροντα έργα που κατασκευάζονται. Το με απόσταση περισσότερο ενδιαφέρον (αμάν! πλεονασμός!) είναι αυτό για τα δύο νέα κτίρια του Πανεπιστημίου μας, στα οικόπεδα της Μηχανικής Καλλιέργειας και των ψυγείων «Πήλιον», πίσω ή δίπλα (όπως το δει κανείς) από το Υπεραστικό ΚΤΕΛ. Κτίρια 2 και 3ων ορόφων, με υπόγειους χώρους στάθμευσης και δύσκολη θεμελίωση μέσα σε σαθρό έδαφος, το οποίο απαιτεί πασσάλους και στεγανές λεκάνες – ένα σπουδαίο έργο υποδομής για τα Τμήματα της Πολυτεχνικής Σχολής, που εκτελείται από Βολιώτικη κατασκευαστική εταιρεία. Η Πολυτεχνική Σχολή και γενικότερα το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στον Βόλο ολοκληρώνεται σταδιακά, ανάλογα με τα κεφάλαια που μπορούν να εξασφαλιστούν, και κάποιοι ανεγκέφαλοι ανησυχούν μήπως «καταντήσει ο Βόλος πανεπιστημιούπολη»! Τι ζούμε, Παναγία μου;

Το δεύτερο είναι ο κυκλικός κόμβος που διαμορφώνεται στη δυτική είσοδο της πόλης, στον Κραυσίδωνα. Σημείο νευραλγικό για ολόκληρο το Πολεοδομικό Συγκρότημα, με ιδιαίτερη κυκλοφοριακή φόρτιση. Ειλικρινά εύχομαι να λειτουργήσει χωρίς προβλήματα.

Το τρίτο είναι αυτό που γίνεται στην οδό Αριστοτέλους Ζάχου, τον ανατολικό παρόχθιο του ίδιου Κραυσίδωνα. Εξ αρχής δεν συμφωνώ με την μετατροπή των παρόχθιων οδών του χειμάρρου σε συνδετήριες οδούς ταχείας προσπέλασης από τον Περιφερειακό στην Ε.Ο αρ. 6 και τούμπαλιν, και μετά την καταστροφή της δυτικής παρόχθιας οδού Καραμπατζάκη ούτε θέλω να ξέρω τι γίνεται εκεί πέρα. Ντιπ καταντίπ.
Περισσότερα την άλλη φορά, αγαπητοί μου. Διατηρούμε σωματική, πνευματική και ψυχική υγεία και βαδίζουμε εν ειρήνη προς τα πεπρωμένα της Φυλής μας. Και δεν ξεχνάμε τίποτε! Γεια σας.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το