Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
«Όλη Δόξα, όλη Χάρη, Άγια μέρα ξημερώνει
και τη μνήμη της το Έθνος χαιρετά γονατιστό…».
Καλημέρα συμπολίτες. Επέτειος 200 χρόνων, εν μέσω πανδημίας κορωνοϊού, τα 150 χρόνια τα γιορτάσαμε με χούντα, θυμάστε; Φέτος τα γιορτάζουμε με την αποκωδικοποιημένη παραδοσιακή φορεσιά και το πουγκί από κόκκινο ανάποδο φέσι, στολισμένο με δερμάτινη φουστανέλα και φούντες από τσαρούχι, αξίας 380 €, έργο κάποιας σχεδιάστριας κυρίας Εβελίνας Παναγιωτοπούλου, ανά χείρας αξεσουάρ, να σε χαρώ, της προέδρου κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη. Και με το εξώφυλλο του προσαρτήματος ΒΗΜΑgazino της παλαιάς, κάποτε δημοκρατικής, εφημερίδας «Το Βήμα» με κεφαλάκια σύγχρονων πολιτικών, Ελλήνων και αλλοδαπών, στα σώματα των Ηρώων του ’21 (ευτυχώς το πρόλαβε η πρέπουσα κατακραυγή και δεν τυπώθηκε εν τέλει). Τόσο κιτς μαζεμένο είχα χρόνια να δω, συμπολίτες, πιστέψτε με. Και το βλέπω τώρα, τώρα που ο ένας ετοιμάζει πολιτική επιστράτευση κι ο άλλος «λευκή βίβλο», τώρα που κόσμος δίπλα μας πεθαίνει, τώρα που οι «Μεγάλες Δυνάμεις» (νυν και αεί και εις τον αιώνα…) τρώγονται πάλι συναναμετάξυ τους και βέβαιο θεωρώ ότι κάποια «δάνεια της Αγγλίας» μας ετοιμάζουν πάλι, τώρα που και οι Οθωμανοί του Ερντογάν βάζουν πόδι σε όλο και περισσότερα εδάφη.
Όχι, δεν μηδενίζουμε την σημασία της επετείου, ούτε, πολύ περισσότερο, την ίδια την Επανάσταση του 1821. Την Επανάσταση που συνωμοτικά οργανώθηκε, που αφορίστηκε από το Πατριαρχείο και κατακεραυνώθηκε από τους κοτζαμπάσηδες, που νίκησε πολύ υπέρτερες δυνάμεις στα πεδία των μαχών, που κόντεψε να χαθεί σε εμφύλιους σπαραγμούς και που με τη βοήθεια των φιλελλήνων και των κυβερνήσεών τους κατάφερε το 1830 να δημιουργήσει το ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος με Κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια από το 1828. Μια σκληρή Ιστορία, με σκληροτράχηλους ανθρώπους, που συνεχίζεται το ίδιο σκληρή μέχρι τις μέρες μας, μέσα σε ποταμούς ένδοξου αίματος. Και δεν δικαιούται, συμπολίτες μου, καμία κυρία Γιάννα και κανένα μεγαλο-εκδοτικο-εφοπλιστικό-οπαδικό κατεστημένο να την ευτελίζει αυτή την Ιστορία. Να θυμόμαστε πρέπει, να τιμούμε, να διδασκόμαστε και να προχωρούμε σε δρόμους Δημοκρατίας και Αλληλεγγύης.
Χωρίς παρέλαση και τούτη τη φορά, κρίμα για τους και τις σημαιοφόρους, αλλά τι σόι παρέλαση να γίνει με κλειστά και τηλε-διδασκόμενα σχολεία; Παρ’ όλα αυτά, ψηλά τα λάβαρα, ψηλά, πιο ψηλά! Έστω και στα μπαλκόνια. Να μην αφήνουμε, συμπολίτες, να εκμεταλλεύονται την σημαία όλων μας κάποιοι που θεωρούν ότι είναι περισσότερο Έλληνες από εμάς, αυτό το είδος που εύστοχα χαρακτηρίστηκε «Ελληναράδες».
Ωραίο ήταν το άρθρο του Παντελή Μαστρογιάννη την περασμένη Κυριακή σχετικά με την παράκαμψη των Λεχωνίων. Ωραίο και τεκμηριωμένο, τα ακριβώς ίδια έχουμε κι εμείς γράψει διαχρονικά, από το 1998-99 μέχρι σήμερα, με την προσθήκη ότι τότε, στα 1999, και μάλιστα σε συνάντηση με κατοίκους στο Δημαρχείο, είχα υποστηρίξει ότι ή θα γίνει αυτή, η πεδινή παράκαμψη, ή δεν θα γίνει καμία παράκαμψη. Είκοσι χρόνια μετά η μόνη διαφορά, φίλε μου Παντελή, είναι ότι τώρα δεν υπάρχει «τοπική κοινωνία», δεν υπάρχει «τοπική αυτοδιοίκηση» που ενδιαφέρεται για τον δικό της τόπο και βλέπω τους ενδιαφερόμενους πολίτες να λακτίζουν προς κέντρα (αυτά τα κέντρα, όπως ξέρεις, προέρχονται από το ρήμα κεντρίζω, εξ ου και η βουκέντρα…). Διερωτώμαι, άραγε ποιος Δήμος Βόλου θα αντιταχθεί στην θέληση του αυτοκράτορος πασών των Θεσσαλιών;
Με το parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος δεν μάθαμε τι έγινε, παραδόθηκε-δεν παραδόθηκε, κόμβοι κυκλικοί δεκάδες κατασκευάζονται, σχεδιάζονται, μελετώνται, η Ιχθυόσκαλα πάει για τον επόμενο μήνα, τα λουλουδάκια στις γραμμές του Τραίνου Πηλίου ριζώνουν και μεγαλώνουν και στο μεταξύ μάς δημιουργήθηκε καινούργια απορία: Τι γίνεται με την ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου; Πότε προβλέπεται αυτή η παράδοση; Αλλά είναι δευτερεύοντα όλα αυτά.
Τώρα πια όλοι ασχολούμαστε με την πολιτική επιστράτευση των γιατρών. Και καταφέρανε για μία ακόμη φορά, οι κύριοι Κικίλιας-Κοντοζαμάνης και η κουστωδία τους, να διχάσουν την έρμη την κοινωνία μας, που έτσι κι αλλιώς από πουθενά δεν μπορεί να πιαστεί. Οι καλοί γιατροί και οι κακοί γιατροί, οι «συνδικαλιστές» και οι «αθώοι», οι αγωνιστές και οι τεμπέληδες, οι πλούσιοι και οι φτωχοί και πάνω από όλα κι από όλους τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, έναν χρόνο τώρα. Μεγάλο μπλέξιμο συμπολίτες. Όμως μην ανησυχείτε, όπως έγραψε «Το Βήμα» την περασμένη Κυριακή στο πρωτοσέλιδο «δέκα εκατομμύρια τεστς δωρεάν κάθε εβδομάδα στα φαρμακεία». Εμπρός της γης οι κολασμένοι, δέκα εκατομμύρια νοματαίοι κάθε βδομάδα στα απανταχού φαρμακεία των γειτονιών μας, ένας-ένας στην είσοδο τηρουμένων των πρωτοκόλλων, μήπως να βγάλουν τίποτε πάγκους στα πεζοδρόμια; «Ελάτε να πάρετε». Και πόσο ασφαλή είναι αυτά τα μαραφέτια, συμπολίτες, ποιος ξέρει; Στο μεταξύ (άσχετο) κάπου διάβασα ότι η θεραπεία με τα μονοκλωνικά αντισώματα κοστίζει 15 εκατ. ευρώ. Οι γνωστοί άνθρωποι που θεραπεύτηκαν με αυτή τη μέθοδο είναι ο τέως Πρόεδρος Τραmp, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και ο Δήμαρχος Βόλου, κατά δήλωσή του.
Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη, περπατώντας η Δόξα μονάχη, μελετά τα λαμπρά παληκάρια. Χορωδία του 2ου Γυμνασίου 1970-71, κύριος Κιρτσίμπασης. Είμαστε πράγματι Έθνος Ανάδελφον. Γεια σας.
Στην φωτογραφία πίνακας του Θεόδωρου Βρυζάκη (1814 ή 1819-1878), «Πολεμική σκηνή», 1853.
