γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
…Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει / να μη θυμάσαι στις 8 / το τραίνο για την Κατερίνη, έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου (1938-2018), μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης (1925-2021), τραγούδησε η Μαρία Δημητριάδη (1950-2009) – τόσο φτωχοί είμαστε, πλέον. Καλώς τονε και τον 11ο μήνα του επετειακού έτους 2021, πάμε για το επόμενο επετειακό έτος 2022, 100 χρόνια μετά την τραγική απώλεια της Σμύρνης και των λοιπών παραλίων της Μικράς Ασίας.
Με το έμπα του, 1 Νοεμβρίου 2021, καταγράφηκαν 5.449 ημερήσια κρούσματα CoViD-19, αριθμός-ρεκόρ από την αρχή της πανδημίας, ο αμέσως προηγούμενος ήταν 4.340 στις 30 Μαρτίου 2021. Και 52 θάνατοι. Κι αν διάβασα και πρόσθεσα σωστά κάποιους αριθμούς, την περασμένη εβδομάδα ο συνολικός «αριθμός εργαστηριακά επιβεβαιωμένων θανάτων με COVID-19 στην Ελλάδα» (έτσι ακριβώς περιγράφεται από τον ΕΟΔΥ) ήταν 310, μέσα στον Οκτώβριο ίσως να ξεπέρασαν και τους 1.000. Τι γίνεται συν-πατριώτες; Πού και πώς βαδίζουμε; Υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνουμε; Όλη η προσπάθεια γίνεται για να εμβολιαστούν όσοι αρνούνται να το κάνουν, μέχρι και ο Αρχιεπίσκοπος μπήκε δυνατά στη μάχη, δεν ξέρω τι κατάφερε, αφήστε με να έχω τις αμφιβολίες μου. Τώρα θα αρχίσει, λέει, ένας καταιγισμός μηνυμάτων στα κινητά τηλέφωνα – δεν έχω καταλάβει πώς θα γίνει αυτό, με ποια διαδικασία, δηλαδή, θα βρεθούν τα κινητά τηλέφωνα των ανεμβολίαστων, μήπως, λέω τώρα, των εμβολιασμένων εκπέμπουν κάποιο σηματάκι και άρα, δια της του τρίτου αποκλείσεως, που λέει ο (παρα)λόγος, όσα δεν εκπέμπουν…
Τι να πω αγαπητοί; Τα πράγματα αντί να βελτιώνονται δυσκολεύουν, πάμε σε έναν χειμώνα όπου δεν θα ξέρουμε από τι κι από πού να φυλαχτούμε, όπου φοβάμαι ότι θα κλειστούμε στα σπίτια μας αυτοβούλως και χωρίς τα περιβόητα υποχρεωτικά λοκντάουν. Και θα ανασύρουμε από τις κασέλες τις παλιές καλές φλοκάτες για να τυλιγόμαστε ώστε να ζεσταινόμαστε χωρίς την ανάγκη των διεθνών γκάνγκστερ της ενέργειας. Τι να πω, «σε τι κόσμο, μπαμπά, μ’ έχεις φέρει να ζήσω», οι άλλοι, ευκαιρίας δοθείσης, πήγαν ένα ταξιδάκι στην Γλασκώβη, θα φάνε, θα πιούνε, θα βγάλουνε κι ένα ανακοινωθέν-σούπα για το έρμο το περιβάλλον, που ο καθένας θα μπορεί να το «εξειδικεύει» (αυτή είναι η σωστή, η επιστημονική ορολογία, δεδομένου ότι τα πάντα από μια επιτροπή επιστημόνων προέρχονται…) κατά τῶ αὐτῶ δοκούν.
Αυτό εκεί στην Γλασκώβη ονομάστηκε COP26 κι εγώ ο περίεργος είδα κι έπαθα να καταλάβω τι είναι τούτο πάλι, καθώς κανένα ελληνικό «μέσον» στο διαδίκτυο δεν έκανε τον κόπο να καταλάβει τι ήταν αυτό που αντέγραφε η/και μετέφραζε μέσω google (ποιος πληρώνει μεταφραστές την σήμερον ημέραν;) από τα διεθνή πρακτορεία ή τις αγγλικές ιστοσελίδες. COP26 και ξερό ψωμί, πήγαν θείος κι ανεψιός (Κυριάκος και Κωνσταντίνος) στην COP26! Και τελικά COP σημαίνει γενικώς «Conference of the parties, Διάσκεψη των μερών» και στην προκείμενη περίπτωση «Διάσκεψη των 197 κρατών που έχουν υπογράψει την σύμβαση-πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή το 1992» και το 26 δηλώνει ότι είναι η 26η ετήσια διάσκεψη που γίνεται με αυτό το αντικείμενο – η προηγούμενη, στο Παρίσι το 2015, ήταν η COP21 και η COP01 (η πρώτη) έγινε το 1995 στο Βερολίνο. Βέβαια αυτή τη φορά οι χώρες είναι 195, αφού ούτε η Ρωσία, ούτε η Κίνα παίρνουν μέρος – καταλάβατε τώρα πόσο αξιόπιστα θα είναι τα αποτελέσματα αυτής της Διάσκεψης. Δυστυχώς.
Κι αφού τελειώσαμε (τρόπος του λέγειν…) με αυτά τα γενικού ενδιαφέροντος, ας έρθουμε και στα δικά μας.
Εγκαινιάστηκε, επιτέλους, η Ιχθυόσκαλα Βόλου, και έχει αρχίσει ήδη να λειτουργεί. Και λέμε επιτέλους διότι ως έργο ξεκίνησε το 1994, το 2010 κατάφερε να εκδοθεί η άδεια δόμησης, το 2014 ήταν έτοιμη και ύστερα …καθόοοοτανε, που θα ‘λεγε, αν ζούσε, κι ο Μίμης Φωτόπουλος (1913-1986), διότι το κράτος είναι αργό. Αυτά τα είπε αυτοπροσώπως ο κ. Περιφερειάρχης, ο οποίος συμπλήρωσε ότι αυτό το έργο καθιστά τον Βόλο εμπορευματικό κέντρο (5 θαυμαστικά) – τι σας έχω κατ’ επανάληψη πει; ότι ουδείς στην γειτονιά μας γνωρίζει τι είναι ένα εμπορευματικό κέντρο; Αν δεν με πιστεύετε, ορίστε ο κ. Περιφερειάρχης. Τέλος πάντων, κάπως τα έφερε η Θεά Τύχη και ήμουν κι εγώ παρών, απαθανάτισα τα κτήρια και αποχώρησα πριν αρχίσουν οι ομιλίες – πρόκειται πράγματι για ένα πολύ χρήσιμο και καλοφτιαγμένο έργο που φαίνεται λειτουργικό, ελπίζω και εύχομαι να βοηθήσει τους αλιείς της περιοχής μας να βελτιώσουν τις υπηρεσίες τους και να αναπτυχθούν. Η Ιχθυόσκαλα Βόλου είναι ενταγμένη στον Οργανισμό Κεντρικών Αγορών & Αλιείας Α.Ε. (ΟΚΑΑ) που διαχειρίζεται ακόμη 10 Ιχθυόσκαλες σε όλη την Ελλάδα.
Ύστερα είδα κόσμο πολύ, φοιτητές, στο καινούργιο κτήριο των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, αριστερά στην οδό Σέκερη, που επίσης επιτέλους άρχισε να λειτουργεί. Το Πανεπιστήμιο μας είναι εδώ και μεγαλουργεί, κι ας μη θέλει ο (ποδοσφαιρικός) άρχων της έρμης πόλης μας να γίνει αυτή Πανεπιστημιούπολη. Άλλωστε ούτε …τουριστούπολη τη θέλει, αφού καμία εκτίμηση δεν τρέφει και στο αεροδρόμιο – τελικά αυτό είναι, ποδόσφαιρο και νύχτα, τι άλλο θέλουμε αδελφοί; Πριν από αυτά είχα περάσει μπροστά κι από το εκθεσιακό, κάποτε και αθλητικό, κέντρο, κλειστό και σκοτεινό, περιμένει τα επόμενα μπουζούκια…
Ύστερα έφτασα στα ΚΤΕΛ, κι από το Αστικό βγήκαν ταυτόχρονα, ώρα 12:40 ακριβώς, τέσσερα (4) λεωφορεία. Περιττό να πω τι έγινε στην Ιάσονος, όπου έκαναν ουρά όλα αυτά τα μεγάλα λεωφορεία σε μια λεωφορειολωρίδα που δεν υπάρχει, παρέα με διπλοπαρκαρισμένα Ι.Χ. και άλλα χαρούμενα οχήματα.
Αλλά δε βαριέσαι αδερφέ, λαμπάκια υπάρχουν! Εύχομαι τα καλύτερα για όλους και όλες, γεια σας.
Στην φωτογραφία ο Νοέμβρης του Γιάννη Τσαρούχη (1910-1989).