Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Πάμε πάλι απ’ την αρχή κορωνοϊκά, καλημέρα αγαπητοί αναγνώστες.
Καρταντίνα και κλείδωμα κάτω, ολόκληρος ο χάρτης γκρι! Η στήλη αισθάνεται, βέβαια, μια υπερηφάνεια, καθότι παρά το ότι μη λοιμωξιολογική εισακούστηκε από τον αρμόδιο Πρωθυπουργό, καθώς πριν μια εβδομάδα εισηγήθηκε «καθολικό λοκντάουν» και επεσήμανε την κακή σημειολογία του γκρι χρώματος. Ευτυχώς όμως εξελέγη μετά από μια εβδομάδα ο γηραιός κύριος Μπάιντεν πλανητάρχης και, όσο να πεις, μια αγωνία μας έφυγε.
Εκείνο που δεν πρόκειται να μας φύγει είναι η ανασφάλεια σχετικά με τις κλίνες CoViD-ΜΕΘ καθ’ άπασαν την επικράτειαν. Είναι απίθανο (ή μάλλον είναι ελληνική καλοπληρωμένη διαφημιστική επικοινωνία…) πόσο διαφέρουν μεταξύ τους τα νούμερα που ανακοινώνονται τόσο από επίσημα χείλη, όσο και από τηλε-δημοσιογράφους – και τελευταία έχει αρχίσει δειλά-δειλά να «παίζει» το θέμα της επιλογής ασθενών που θα νοσηλευθούν στις ΜΕΘ ανάλογα με το προσδόκιμο της ζωής του καθενός. Παραπροχθές, 7 Νοεμβρίου 2020, είδα κι άκουσα εντατικολόγο γιατρό του Νοσοκομείου «Σωτηρία» ρητά να λέει ότι στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας διαθέτουν 12 (!!) κλίνες για CoViD, που είναι όλες κατειλημμένες. Αλλά στις 20 Οκτωβρίου 2020 ο Πρωθυπουργός παρέστη στα εγκαίνια των 50 νέων κλινών που αναπτύχθηκαν στο Νοσοκομείο «Σωτηρία» με δωρεά της Βουλής των Ελλήνων (Εφημερίδα «Καθημερινή») – τι έγιναν αυτές οι κλίνες άραγε, υπάρχουν ή δεν υπάρχουν;; Για τις προσλήψεις γιατρών κατατέθηκε τώρα μια τροπολογία στη Βουλή. Τώρα.
Δεν ξέρω, συμπολίτες, κάποιοι θα νομίζουν ότι η στήλη κάνει «αντιπολίτευση», δεν το έκανε ποτέ και δεν σκοπεύει τώρα. Βλέπει κάποια στραβά και τα επισημαίνει, αυτό είναι όλο. Βλέπει, παραδείγματος χάριν, για μία ακόμη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας την υποταγή της Επιστήμης στην Πολιτική – μου κάνει τεράστια εντύπωση το ότι οι πολλοί (πόσοι, αλήθεια; δεν μαθαίνουμε και δεν νομίζω ότι θα μάθουμε ποτέ…) συμμετέχοντες στην επιτροπή των ειδικών μιλούν, αναλύουν, προβλέπουν, καθησυχάζουν, αγωνιούν για το Σύστημα Υγείας αλλά ούτε ένας, ούτε ένας γιατρός δεν έχει μιλήσει για την ανάγκη πρόσληψης γιατρών, δεν σας κάνει μια εντύπωση αυτό; Κι αυτή η ιστορία με τα Δημοτικά Σχολεία, όπου τα μικρά παιδιά δεν μεταδίδουν τον ιό;
Ύστερα διάβασα στην εφημερίδα μας την αγανάκτηση του κυρίου Περιφερειάρχη μας για τον κύριο Διοικητή της 5ης ΥΠΕ (Υγειονομικής Περιφέρειας) διότι ο πρώτος, λέει, έδωσε από τον Μάιο «με στρατηγική αλλά και με πρόβλεψη» στον δεύτερο 20 εκατομμύρια από το ΕΣΠΑ για να προετοιμάσει τα Νοσοκομεία της Θεσσαλίας για το 2ο κύμα κι αυτός, ο Διοικητής, δεν έκανε τίποτε, και τώρα τα Νοσοκομεία είναι «γυμνά». Είπε και κάτι ακόμα πιο «χοντρό» ο κ. Περιφερειάρχης, επί λέξει «Δεν το χωράει το μυαλό μου. Καμαρώνουν που δέχονται δωρεές για …έναν αναπνευστήρα, ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε αγοράσει 50. Τι να πω πλέον, έχουν χάσει νόημα και τα λόγια». Ναι τα είπε όλα αυτά ο εκλεγμένος. Κι ο άλλος, ο διορισμένος, είναι ακόμα στη θέση του, και δεν μας λέει τι τα έκανε τα 20 μύρια. Και οι δυο ανήκουν, φυσικά, στο ίδιο «κλίμα». Κι ο πρώτος εξανέστη για το θέμα τώρα, έξι μήνες μετά, τώρα που τα πράγματα «έσφιξαν».
Τι να κάνω ρε παιδιά, να πάψω να βλέπω και να ακούω; Ούτως ή άλλως η μάσκα είναι ένα είδος φίμωτρου…
Πιο πριν από αυτά (03.10.2020) ήρθε και με βρήκε η ολφακτομετρία που υπογράφηκε από τον ως άνω κ. Περιφερειάρχη πάσης Θεσσαλίας. Δεν ήταν, φυσικά, δυνατόν εγώ να αφήσω ανεξερεύνητη μια τέτοια έννοια που δεν την είχα ξανακούσει. Καταρχάς είναι μεταφρασμένος όρος από τον αντίστοιχο αγγλικό (olfaktometry), ο οποίος προέρχεται από τη λέξη olfaction (ολφάξιον), που σημαίνει όσφρηση, και υποδηλώνει μέτρηση οσμών στον αέρα. Το θέμα είναι η μέτρηση, πώς μετριέται μια οσμή; Έπεσα στο βαθύ διαδίκτυο κι άρχισα να κολυμπάω. Και κόντεψα να πνιγώ! Μεγάλη ιστορία, αρκούντως μπερδεμένη, θα τα πούμε την επόμενη φορά. Ολφακτομετρία, μην ξεχάσετε.
Ένα ελάχιστο «αντίο» στον Αστυνόμο Βασίλη Κιο, υπέρμαχο των κορυνών, και στον Πολίστα Ηλία Λέτσιο.
Και ψυχραιμία, συν-Άνθρωποι. Σήμερα είμαι αισιόδοξος, θα νικήσουμε. Ιούς και ανθρώπους. Γεια σας.
Στη φωτογραφία ο μοναδικός, βαριεστημένος, θαμώνας…
