Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Με κλαρίνα και καμαρώνοντας σαν γύφτικα σκεπάρνια οι διοικούντες σήμερα αυτή την πόλη, που, δυστυχώς, ο Καλλικράτης την έκανε έναν ενιαίο αχταρμά, έδωσαν «στην κυκλοφορία» την κατεστραμμένη, πλέον, οδό Καραμπατζάκη – η δική μας άποψη επί αυτού δεν πρόκειται να αλλάξει μέχρι να βγει ο ήλιος απ’ τη δύση: ένα έργο βιώσιμης κινητικότητας, πρωτοποριακό για ολόκληρη την Ελλάδα του 1990, καταστράφηκε χωρίς κανείς να έχει εξηγήσει το κυκλοφοριακό «γιατί».
Καλημέρα συμπολίτες! Τα συγκλονιστικά γεγονότα προηγούνται. Αλλά μιλώ με πολλές άγνωστες λέξεις, το ξέρω, εδώ και 30 χρόνια. Και λέγοντας «άγνωστες λέξεις», ξέρετε ποια είναι η πιο πρόσφατη (ιστορικά) αλλά και μία από τις πιο δημοφιλείς, ελληνική λέξη; Ξέρετε, αλλά δεν πάει ο νους σας. Λοιπόν είναι η λέξη λοκντάουν. Έχει ζωή περίπου 6 μηνών, θεωρείται αυτονόητη και αυταπόδεικτη, δεν υπάρχει καμία ανάγκη να επεξηγηθεί, δεν υπάρχει συζήτηση όπου να μην αναφερθεί έστω μία φορά. Θυμάστε το ποιηματάκι του Γεωργίου Μαρτινέλλη «Μάνα» κράζει το παιδάκι / «Μάνα» ο νιος και «Μάνα» ο γέρος / «Μάνα» ακούς σε κάθε μέρος / αχ! τι όνομα γλυκό, έ! αντικαταστήστε τη λέξη «Μάνα» με τη λέξη «Λοκντάουν» και θα βρείτε αυτό που συμβαίνει σήμερα στο Ελλάντα.
Στο οποίο Ελλάντα εδώ και δύο (2) εβδομάδες υπηρεσίες, αρμόδιοι ειδικοί και (αν)αρμόδιοι πολιτικοί προσπαθούν να συμφωνήσουν για τις διαστάσεις που πρέπει να έχουν οι μάσκες που ΘΑ μοιραστούν στα σχολεία!! Τουτέστιν το λοκντάουν εύκολο, η μάσκα δύσκολο.
Αλλά τελειώνει σήμερα και η προθεσμία για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Για την παράταση της οποίας προθεσμίας έκανε τεράστιο αγώνα το Τεχνικό Επιμελητήριο συνολικά και, φυσικά, το Τμήμα Μαγνησίας, το τελευταίο επικαλούμενο, μάλιστα, την θεομηνία του Ιανού στη Μαγνησία και την αποκοπή της οπτικής ίνας, που άφησε χωρίς internet το κέντρο του Βόλου για μερικές ώρες. Εγώ θεωρώ και το λέω ευθαρσώς και όχι για πρώτη φορά ότι όλη αυτή η ιστορία με την «νομιμοποίηση αυθαιρέτων» είναι ντροπή για τους Έλληνες Μηχανικούς. Ντροπή. Οι Μηχανικοί έπρεπε να είναι αδιαπραγμάτευτα αντίθετοι με κάθε μορφή αυθαιρεσίας στον δημόσιο χώρο, είτε στα κτήρια, είτε στο τοπίο. Απεναντίας και δυστυχώς συμμετέχουν και στην παραγωγή των αυθαιρέτων κτισμάτων (με «μαύρες» αμοιβές) και στη «νομιμοποίησή» τους (με νόμιμες αμοιβές). Μάλιστα τα «άκουσαν» (οι Μηχανικοί, συλλήβδην…) για τα χάλια του πολεοδομημένου χώρου και τη συμμετοχή τους στην αυθαίρετη δόμηση στις 15.06.2020 στη συνέντευξη στο ταλαίπωρο Μάτι από τον δικηγόρο υπουργό Χατζηδάκη και τους Μηχανικούς υφυπουργό Οικονόμου και γεν. γραμματείς Μπακογιάννη και Αραβώση, παρόντος και αυτού τούτου του προέδρου του ΤΕΕ κ. Γιώργου Στασινού. Δηλαδή πόση περισσότερη ξεφτίλα…
Κι όμως! «Απαίτηση» η παράταση της προθεσμίας, συναινούντων και όλων ανεξαιρέτως των βουλευτών – αυτούς τους καταλαβαίνω, πάντοτε τα αυθαίρετα έφερναν ψηφαλάκια, τους Μηχανικούς δεν καταλαβαίνω. Και μιας και γράψαμε για το πυρόπληκτο Μάτι, σε αυτή τη συνέντευξη αναφέρθηκαν διάφορα περίεργα στοιχεία για την δόμηση «…που θα συζητηθούν στη διάρκεια της διαβούλευσης…) αλλά τελικώς «…θα κατεδαφιστούν 141 (αυθαίρετα) κτήρια…» (θησαυρός αυτή η συνέντευξη). Είδατε, ακούσατε, μάθατε εσείς ότι κατεδαφίστηκε έστω 1 από τα 141;
Η τραγωδία στο Μάτι και η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών. Δεν περιγράφω άλλο.
20 Σεπτεμβρίου η ανακοίνωση έλεγε ότι θα αρχίσει το έργο του κυκλικού κόμβου Λαρίσης-Αθηνών. Δεν άρχισε και (ούτως ή άλλως) τα Χριστούγεννα πλησιάζουν επικίνδυνα. Όμως δόθηκαν στην κυκλοφορία τόσο η οδός Τοπάλη όσο και το τμήμα της οδού Ογλ ανάμεσα στα σχολεία – και καλά έκαναν. Τα κολονάκια και τα καγκελάκια που τοποθετήθηκαν μου φαίνεται ότι αντικατοπτρίζουν την εξέλιξη της πόλης από τον ρομαντισμό στη βαρβαρότητα…
Κι ο άλλος, ο σούπερ δήμαρχος, βγαίνει στο ραδιόφωνο και λέει ανενδοίαστα ότι ο Μεγάλος Περίπατος της Αθήνας «βγήκε και δεν βγήκε». Δηλαδή, παληκάρι μας, 2 εκατ. ευρώ σε μπογιές, ζαρντινιέρες και φυτά πεταμένα; Είναι δυνατόν; Και δεν έχουν, ακόμη, σηκωθεί οι πλάκες των πεζοδρομίων της οδού Πανεπιστημίου να τον βαράνε, απορώ. Για φανταστείτε τι θα γινόταν αν ήταν άλλος ο δήμαρχος…
Αχ! όπου κι αν στρέψω τη ματιά η Ελλάδα με πληγώνει.
Μια κουβέντα μόνο για τον Γιατρό Αλέκο Δούρα – ας είναι ελαφρύ το χώμα.
Σας αγαπώ, ό,τι κι αν σκέφτεστε για μένα. Γεια σας.
Στη φωτογραφία ελάχιστη αναφορά στις καταλήψεις Σχολείων 2020. Περισσότερα στα επόμενα.
