Μέχρι και 50% έχει αυξηθεί πλέον, σε σχέση με μια δεκαετία πριν, το ποσοστό των ηλικιωμένων που είναι πιο ενεργοποιημένοι κοινωνικά, ενώ αρκετοί για βιοποριστικούς λόγους εργάζονται για να καλύψουν τις απώλειες από τις μειώσεις των συντάξεων μέσα στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων.
Η νέα αυτή τάση, να βγαίνουν δηλαδή οι ηλικιωμένοι από το περιθώριο και να έχουν ευρύτερες δράσεις στον οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό τομέα τονίστηκε μεταξύ άλλων στο τριήμερο θερινό σχολείο γηριατρικής που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Valis στην Αγριά.
Οι οικονομικές ανάγκες που προκάλεσε η κρίση στην Ελλάδα σε συνδυασμό με την εξέλιξη της ιατρικής, των θεραπειών και των γενικότερων κοινωνικών αντιλήψεων, κρατούν ενεργό τον ηλικιωμένο ακόμη και μετά την ηλικία των 65 ετών. Ουσιαστικά οι ηλικιωμένοι παύουν σταδιακά να γίνονται οι απόμαχοι της ζωής και οι σύγχρονες ανάγκες τους θέλουν να είναι δραστήριο για αρκετά χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή τους.
Μάλιστα αξίζει να σημειωθεί πως στα επόμενα 15 χρόνια περίπου το ποσοστό των ατόμων άνω των 65 ετών στην Ελλάδα θα αγγίζει το 35%.
Με αυτά τα δεδομένα είναι αναγκαία η ανάπτυξη της γηριατρικής, κάτι που έχει συμβεί στο εξωτερικό εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Ωστόσο, όπως εξήγησε ο πρόεδρος της οργανωτικής και επιστημονικής επιτροπής πανελλήνιας εταιρείας γηριατρικής και γεροντολογίας κ. Κωνσταντίνος Χρυσανθόπουλος, στην Ελλάδα ακόμη δεν έχει αναγνωριστεί η γηριατρική ως ιατρική ειδικότητα και έτσι όσοι παθολόγοι γηρίατροι υπάρχουν στη χώρα μας, έχουν κάνει ειδίκευση στο εξωτερικό. Στο υπουργείο Υγείας έχει υποβληθεί το αίτημα για να θεσπιστεί η γηριατρική ως ειδικότητα.
Η ιατρική περίθαλψη
O πρόεδρος του θερινού σχολείου κ. Χρυσανθόπουλος επισήμανε πως «στο θερινό σχολείο συμμετείχαν παθολόγοι και γιατροί άλλων ειδικοτήτων και άλλοι επιστήμονες. Συνολικά οι συμμετέχοντες άγγιξαν τους 100. Το σχολείο στόχευε στην ευαισθητοποίηση των γιατρών, ιδίως των παθολόγων, των καρδιολόγων, των γενικών γιατρών πάνω στα προβλήματα των ασθενειών στην Τρίτη Ηλικία. Γιατί ένας 70άρης αν πάθει κάτι, όπως μια πνευμονία, έχει πιο αργή επάνοδο στις φυσιολογικές του δραστηριότητες σε σχέση με ένα 40άρη. Ένας άρρωστος ηλικιωμένος που μένει μια μέρα στο κρεβάτι, θέλει μετά μια εβδομάδα για να επανέλθει, πόσο περισσότερο, αν έχει κάποιο χρόνιο πρόβλημα υγείας».
Η λειτουργική Τρίτη Ηλικία
Ο ίδιος πρόσθεσε πως «στόχος της γηριατρικής είναι να κάνει τον ηλικιωμένο υγιή, αλλά και δραστήριο τόσο για τον εαυτό του, όσο και την κοινωνία. Αν ένας ηλικιωμένος δεν είναι κοινωνικά δραστήριος και αποσύρεται, αυτό αποτελεί μια άσχημη εξέλιξη για τον ίδιο. Πάντως την τελευταία δεκαετία οι ηλικιωμένοι που είναι κοινωνικά δραστήριοι έχουν αυξηθεί κατά 50%. Η κρίση βγάζει τους ηλικιωμένους από το περιθώριο, ακόμη και με τη μορφή να τους φέρνουν τα παιδιά τους στο σπίτι από τον οίκο ευγηρίας, γιατί υπάρχει η σύνταξη. Επίσης πολλοί ηλικιωμένοι συμμετέχουν στα κοινά, σε διάφορες οργανώσεις, βοηθούν συνανθρώπους τους. Μάλιστα υπάρχουν και ηλικιωμένοι που ακόμη εργάζονται, γιατί το έχουν ανάγκη, όπως σε κάποιες μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις. Πλέον η Τρίτη Ηλικία συνεισφέρει στην κοινωνία πολύπλευρα. Και αυξάνεται το ποσοστό των ηλικιωμένων που είναι βιολογικά καλά και κοινωνικά δραστήριοι λόγω και της εξέλιξης της ιατρικής περίθαλψης, της πρόληψης από ασθένειες, της ενημέρωσης. Εμείς πιστεύουμε στη λειτουργική Τρίτη Ηλικία».