«Κραυγή» ο θάνατος της Κωνσταντίνας

Οι γυναίκες δεν κακοποιούνται μόνο. Γύρω από αυτό το έγκλημα, πιο εγκληματικό είναι ότι υπάρχει μια «συμφωνία» αφωνίας απέναντι στον κίνδυνο, ακόμα και να χαθούν ζωές, από τον ίδιο το νόμο. Ο μακελάρης της Μακρινίτσας διεκδικούσε να βλέπει το παιδί του και αυτός ο εγκληματίας, για να εξαιρεθεί από την επιμέλεια του παιδιού και να μην εκτίθεται η γυναίκα του απέναντί του, θα έπρεπε να είχε εκδοθεί αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση εναντίον του. «Κινδυνεύουμε», φωνάζουν έξω από τα εισαγγελικά γραφεία οι κακοποιημένες γυναίκες. «Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, εάν δεν τελεστεί κάποια ποινική πράξη, για να επέμβουμε», είναι η απάντηση. Και τελέστηκε έγκλημα. Σκότωσε δύο ανθρώπους με την ψυχιατρική γνωμάτευση στα χέρια, την οποία αγνοούσε και οπλοφορούσε… Την Παρασκευή στην απολογία του όχι μόνο θα επικαλεστεί τη γνωμάτευση, για να δηλώσει τρελός, αλλά θα ζητήσει και νέα, για να είναι βέβαιος, πως η κατάληξή του θα είναι το ψυχιατρείο και όχι η φυλακή. Η Κωνσταντίνα δεν πρόλαβε να ζήσει. Δέχτηκε ξύλο, υποτιμήσεις, προσβολές, απροστάτευτη από το σύστημα. Ήταν μια ακόμη «αόρατη» γυναίκα, που ο θάνατός της έγινε «κραυγή».
ΚΑΤ. ΤΑΣ