Τοπικά

Κώστας Σιδέρης “Έτσι νίκησα τον καρκίνο με «Φλόγα»”

Ο Κώστας Σιδέρης, τεταρτοετής φοιτητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, σε ηλικία 10 ετών διαγνώστηκε με λέμφωμα Hodgkin. Έλαβε θεραπεία στο πρώτο στάδιο της νόσου και έκτοτε δεν αντιμετώπισε ξανά πρόβλημα. Ο 21χρονος Βολιώτης φοιτητής είναι ένα από 1.200 παιδιά που έχουν φιλοξενηθεί στους ξενώνες της «Φλόγας», τον σύλλογο που παραμένει μπροστάρης στη μάχη κατά του παιδικού καρκίνου εδώ και 39 χρόνια.

Έντεκα χρόνια μετά την περιπέτεια που βίωσε, αφότου διέγνωσε τυχαία πως νόσησε από καρκίνο, δεν έχει πάψει να νιώθει ευγνωμοσύνη για τη στήριξη που έλαβαν εκείνος και η οικογένειά του από τη «Φλόγα», καθ’ όλη τη διάρκεια της πολύμηνης παραμονής του στην Αθήνα. Με αφορμή την αυριανή εκδήλωση που διοργανώνει το τοπικό παράρτημα Μαγνησίας του Συλλόγου Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια, τον 8ο αγώνα δρόμου «Τρέχω για τη Φλόγα» στην παραλία του Βόλου, ο Κώστας Σιδέρης, o οποίος δεν έχει ξεχάσει την πολύτιμη βοήθεια που έλαβε προ δεκαετίας, θα είναι ανάμεσα σε όσους βρεθούν στην αφετηρία στέλνοντας το δικό του μήνυμα ελπίδας. Άλλωστε, η μεγαλύτερη ανταμοιβή για τους ανθρώπους της «Φλόγας» στον Βόλο, οι οποίοι δεκαετίες τώρα βρίσκονται δίπλα στα παιδιά που νοσούν από καρκίνο και τις οικογένειές τους, είναι το «ευχαριστώ» όλων εκείνων που βγήκαν νικητές από τη μάχη ενάντια στη νόσο.

«Ήμουν δέκα ετών, όταν έγινε η πρώτη διάγνωση. Μαθητής στην Ε’ τάξη του Δημοτικού Σχολείου. Ήταν Οκτώβριος του 2010 όταν ψηλάφισα ένα μικρό εξόγκωμα στον λαιμό μου, ακριβώς δίπλα από το αριστερό αυτί μου. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία, δεν γνώριζα πώς έγινε, αλλά από τη στιγμή που δεν υποχωρούσε το οίδημα, παρότι δεν είχα άλλα συμπτώματα, οι γονείς μου αποφάσισαν να υποβληθώ σε εξετάσεις. Πήγαμε στην Αθήνα, όπου υποβλήθηκα σε βιοψία και υπέρηχο και βγήκε η διάγνωση πως είχα λέμφωμα Hodgkin», θυμήθηκε ο Κώστας Σιδέρης για το πώς ξεκίνησαν όλα.
Το πιο δύσκολο κομμάτι στη «μάχη» της αντιμετώπισης του καρκίνου για το δεκάχρονο, τότε, αγόρι και την οικογένειά του μόλις είχε ξεκινήσει. «Αρχικά η θεραπεία περιλάμβανε χημειοθεραπείες και στη συνέχεια ακτινοβολίες. Όλο αυτό διήρκησε οκτώ με εννιά μήνες περίπου. Δεν χρειάστηκε να νοσηλευτώ, αλλά μέναμε σε έναν από τους ξενώνες της «Φλόγας» στην Αθήνα για το διάστημα που έκανα θεραπεία», πρόσθεσε έπειτα, δίχως να ξεχνάει τη ζεστή «αγκαλιά» της «Φλόγας» από την πρώτη στιγμή που διαγνώστηκε με αυτή την επιθετική μορφή καρκίνου. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους γονείς του νεαρού Βολιώτη, ενώ πρέπει να τονιστεί ότι η μητέρα του, Φωτεινή Χειμώνα, σήμερα είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου στο παράρτημα Μαγνησίας. «Ακόμη θυμάμαι το πόσο φιλόξενοι ήταν όλοι. Άπαντες φρόντιζαν να υπάρχει άριστο κλίμα για όλα τα παιδιά, με πολλά από τα οποία έχω κρατήσει επαφές μέχρι και σήμερα. Έπειτα, μέσω της «Φλόγας» βρέθηκα και δύο φορές στο εξωτερικό, στην Ιρλανδία και την Ιταλία για την ακρίβεια, στα ειδικά κατασκηνωτικά προγράμματα που έχει εξασφαλίσει για παιδιά που ήταν στην ίδια θέση με μένα», ανέφερε ο Κώστας Σιδέρης.

Όσο για το μήνυμα που θέλει να στείλει; «Όταν έκανα χημειοθεραπείες, υπήρχαν παιδιά που ήταν μικρότερα από μένα. Ήταν πρωτόγνωρα όσα έβλεπα τότε. Όμως, δεν πρέπει να υπάρχει πανικός. Εάν αφήσεις τον φόβο να σε κυριέψει, τότε όλο αυτό γίνεται ακόμη πιο δύσκολο. Για παράδειγμα, η πολύωρη αναμονή κάθε φορά στο νοσοκομείο ήταν μία ιδιαίτερη ψυχοφθόρα διαδικασία. Ούτως ή άλλως, πρόκειται για μια τραυματική εμπειρία, που σου αλλάζει τη ζωή. Δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου. Είχαν αραιώσει τα μαλλιά μου, είχα πάρει βάρος από τα φάρμακα, δεν μπορούσα καν να παίξω με τα άλλα παιδιά, γιατί με είχαν εγκαταλείψει οι δυνάμεις μου. Με στεναχωρούσε αυτό, αλλά έπρεπε να το αντιμετωπίσω, παρότι λόγω του νεαρού της ηλικίας δεν είχα επίγνωση του τι συνέβαινε ακριβώς», εξομολογήθηκε ο 21χρονος φοιτητής, που κατέληξε λέγοντας: «Γι’ αυτό και δεν θα ξεχάσω ποτέ το ότι στη «Φλόγα» βρίσκουν αποκούμπι τα παιδιά που νοσούν από καρκίνο και οι οικογένειές τους. Εάν δεν υπήρχε, πολλά θα ήταν αλλιώς».

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το