Σαν χθες πριν από 28 χρόνια ο Κραυσίδωνας μετατράπηκε σε… πεδίο μάχης, ανάμεσα σε ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και εκατοντάδες πολίτες του Βόλου και της Νέας Ιωνίας, τότε που οι τελευταίοι αντέδρασαν στην κοπή δέντρων στην κοίτη του χειμάρρου. Το ημερολόγιο έδειχνε Πέμπτη 28 Ιουνίου 1990, όταν η πανελλήνιας κυκλοφορίας εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» δημοσιεύει εκτενή ανταπόκριση του Θανάση Σαμαρά από τον Βόλο, με τίτλο «Τα ΜΑΤ έδερναν, οι μπουλντόζες ξεχέρσωναν», με αφορμή τα σοβαρά επεισόδια που έγιναν τότε στον Κραυσίδωνα.
Τέλη της δεκαετίας του ’80 η Πολιτεία αποφάσισε τη μετατροπή του Κραυσίδωνα σε περιφερειακό δρόμο, με στόχο την αποσυμφόρηση του φόρτου κυκλοφορίας των οχημάτων στο πολεοδομικό συγκρότημα. Το σχέδιο προέβλεπε την επικάλυψη του χειμάρρου, το οποίο εν τέλει έμεινε στα «χαρτιά». Εντούτοις, το ίδιο ίσχυσε και για την αξιοποίηση του Κραυσίδωνα, που δεν προχώρησε τρεις δεκαετίες τώρα. Τότε «γεννήθηκαν» και οι «Φίλοι του Κραυσίδωνα», μία ομάδα πολιτών που συγκροτήθηκε εκείνη την περίοδο. Ο επιχειρηματίας κ. Κώστας Κεχαΐδης, μέλος του διοικητικού συμβουλίου, μίλησε για τις μελέτες αξιοποίησης του Κραυσίδωνα που μένουν κλειδωμένες στα συρτάρια των τοπικών αρχόντων κοντά στις τρεις δεκαετίες τώρα.
«Υπάρχει πλήρες σχέδιο για την οικολογική ανάπλαση της κοίτης και τη διαμόρφωσή της. Η μελέτη έχει γίνει πριν από πολλά χρόνια. Ωστόσο, δεν έγιναν ποτέ όλα τα έργα που προβλέπονταν και από τις δύο πλευρές του Κραυσίδωνα, με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχει διαφορετική εικόνα ανάμεσα σε Καραμπατζάκη και Ζάχου», σημείωσε ο κ. Κεχαΐδης και πρόσθεσε για το ποτάμι που τέμνει την πόλη: «Τόσο χρόνια χώριζε τον Βόλο και τη Νέα Ιωνία, ήταν το φυσικό σύνορο μεταξύ των δύο οικισμών. Τώρα με τον Καλλικράτη ενοποιήθηκαν οι δύο Δήμοι, οπότε εκ των πραγμάτων πρέπει να υπάρξει ενιαίος σχεδιασμός. Το κυριότερο βέβαια είναι ότι δεν μιλάμε μόνο για το τμήμα που διέρχεται από το πολεοδομικό συγκρότημα, αλλά για μία διαδρομή τριών χιλιομέτρων από το Πήλιο που πηγάζει μέχρι τις εκβολές του. Και όποιος την περπατήσει, εύκολα διαπιστώνει πως πρόκειται για μία διαδρομή καταπληκτική».
Με τους «Φίλους του Κραυσίδωνα» να μην έχουν πάψει στιγμή να υπενθυμίζουν ότι η ολική ανάπλαση του χειμάρρου θα χάριζε στον Βόλο έναν χώρο πρασίνου, ο Βολιώτης επιχειρηματίας είπε: «Δύο είναι τα κακά στην περίπτωση του Κραυσίδωνα. Η έλλειψη πόρων για τη χρηματοδότηση των παρεμβάσεων, που θα μπορούσαν να γίνουν, αλλά κυρίως η απουσία οράματος. Όταν υπάρχει όραμα, μπορείς έπειτα να βρεις τα χρήματα. Ό,τι έγινε στην Καραμπατζάκη από το ύψος της Αλαμάνας μέχρι την οδό Σινώπης, έγινε με το πρόγραμμα Life, που εξασφαλίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αποτέλεσε ένα από τα ελάχιστα έργα που χρηματοδοτήθηκαν στην Ελλάδα. Στην αρχική πρόταση υπήρχαν πολλές αναπλάσεις, που θα έφταναν μέχρι τις παρυφές του Πηλίου. Είχε προβλεφθεί μέχρι και η κατασκευή θεάτρου για εκδηλώσεις στην κοίτη του ποταμού, στο πλαίσιο του γενικότερου εξωραϊσμού του, πέρα από μία σειρά άλλων έργων όπως η δημιουργία ποδηλατόδρομου που θα εξυπηρετούσε χιλιάδες Βολιώτες. Ας μη ξεχνάμε ότι ο Βόλος ήταν ποδηλατούπολη. Το γραμμικό πάρκο που έχει δημιουργηθεί στο Αλκαζάρ της Λάρισας και η αξιοποίηση του Ληθαίου ποταμού στα Τρίκαλα, μας δείχνουν τον δρόμο».