Του
Θανάση Χ. Σαμαρά
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Ο Κ. Π. Καβάφης ήταν ο αγαπημένος ποιητής του εκλιπόντος Κώστα Πρίντζου.
Δεν επέλεξα τυχαία το «Όσο μπορείς»… Αφενός γιατί ο αξέχαστος πολιτικός, γιατρός, επιχειρηματίας είχε το χάρισμα να απαγγέλει από στήθους τον μεγάλο Αλεξανδρινό, αφετέρου -το σπουδαιότερο – ακριβώς έτσι πορεύτηκε ώς τα 77 χρόνια της ζωής του.
Δεν την εξευτέλισε μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στις πολλές κινήσεις και ομιλίες.
Είχα τη χαρά και την τιμή να είμαι φίλος του τα τελευταία 25 χρόνια.
Μοιραστήκαμε ώρες ατέλειωτες για την ιστορία, την πολιτική, την κοινωνία.
Ώρες εξομολογήσεων και αξιολογήσεων για φίλους, συγγενείς, πολιτικούς.
Ο Πρίντζος όταν σε εμπιστεύονται μιλούσε απροκάλυπτα και συνήθως απροκατάληπτα.
Τον γνώρισα ένα αποσημέρο του 1966 στο χωριό μου.
Απεσταλμένος του αείμνηστου στρατηγού Αθανάσιου Φροντιστή, τότε υπουργού, για να διαβεβαιώσει τον τότε κοινοτάρχη πατέρα μου ότι ο στρατηγός τον ενθαρρύνει να γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις αντιδράσεις των δεξιών συχωριανών και να προχωρήσει στην ολοκλήρωση του αναδασμού που ήδη είχε ξεκινήσει.
Ο πατέρας του και οι θείοι του συνδέονταν με τον δικό μου πατέρα με φιλία και βαθιά αλληλοεκτίμηση. Έμελλε αυτή η φιλία να επεκταθεί από τους επιγόνους.
Στα μάτια μου και στο μυαλό μου ο Κώστας Πρίντζος ήταν ένας γίγας της πολιτικής. Ευτύχησε να θητεύσει από τα νεανικά του χρόνια δίπλα στον Έλληνα τιτάνα της ευρωπαϊκής διανόησης Παναγιώτη Κανελλόπουλο.
Και ως πολιτικό τέκνο του αείμνηστου πρωθυπουργού έκανε τα πρώτα του πολιτικά βήματα.
Σε άλλες στήλες προφανώς θα σημειώνεται η πολιτική του διαδρομή, γι’ αυτό θα αρκεστώ, προς το παρόν, σε μερικές μόνο επισημάνσεις.
Λένε πως ακολούθησε τον Κωστή Στεφανόπουλο. Λάθος. Συμπορεύτηκε με τον μετέπειτα πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και δεν είναι υπερβολή, είναι αλήθεια.
Το βάθος της σκέψης του Πρίντζου, το εύρος των γνώσεων και η δυνατότητα ανάλυσης της πραγματικότητας υπερτερούσαν έναντι εκείνων του Πατρινού πολιτικού.
Απλώς ο ένας ξεκίνησε από την Πάτρα και ο άλλος από το Αερινό.
Ο Κ. Πρίντζος υπό μια έννοια ήταν προφήτης. Προέβλεψε την πολιτική πορεία του νεότερου Καραμανλή και της κυβερνήσεώς του και δικαιώθηκε πλήρως στις αξιολογήσεις του για τους υπουργούς και συνεργάτες του. Δικαιώθηκε επίσης στις εκτιμήσεις του για την πορεία της χώρας, τα χρόνια της κρίσης. Δεν έκανε λάθη; Έκανε, όταν η ηθική του φρονήματος κατενικούσε την ηθική της ευθύνης.
Ένα είναι βέβαιο: Υπήρξε αταλάντευτα φιλελεύθερος, υπηρέτης και εκφραστής του ορθού λόγου και φανατικά πολέμιος του εθνικού διχασμού.
Αποχώρησε από την πολιτική στα καλύτερα χρόνια της ωριμότητάς του. Υπέφερε με αυτή την εξέλιξη.
Πολιτικό ον μέχρι μυελού οστών, με πλήρη επίγνωση των ικανοτήτων του, για 30 ολόκληρα χρόνια υπέστη τη μοναξιά με αξιοπρέπεια και με συντροφιά τα βιβλία και τη δημιουργική αμφισβήτηση προσώπων, καταστάσεων και του ίδιου του εαυτού του.
Ο Κ. Πρίντζος άφησε την ιατρική για τις επιχειρήσεις. Τη λαμπρή επιστημονική καριέρα για την αμφίβολη επιχειρηματική δράση. Πολιτικός του ρίσκου, πλήρωσε τις επιλογές του.
Όμως πέρασε στην ιστορία ως πολιτικός που ζούσε για την πολιτική και όχι από την πολιτική.
Δεν ευτύχησε μέχρι τέλους σε αυτήν. Ευτύχησε όμως οικογενειακά. Έζησε 60 χρόνια δίπλα σε μια σπουδαία γυναίκα, ευτύχησε με δύο υπέροχες κόρες και δύο εξαιρετικούς γαμπρούς, κυρίως όμως ήταν πολύ υπερήφανος και χαρούμενος με τους δύο εγγονούς και την εγγονή του.
Ο Κ. Δ. Πρίντζος θα ταφεί σήμερα στη γενέθλια γη.
Βίασε όμως το ταξίδι του. Και χωρίς περίσκεψη, χωρίς λύπη, δεν άκουσε ποτέ κρότον κτιστών. Ανεπαισθήτως έφυγε από τον κόσμο… Η Ιθάκη όμως του έδωσε ωραίο ταξίδι, χωρίς αυτήν δεν θα έβγαινε στον δρόμο. Σοφός με πείρα κατάλαβε γρήγορα «η Ιθάκες τι σημαίνουν».