Με μια προκλητικά πρωτότυπη διοργάνωση που φέρει τον τίτλο «Κύβος – γιορτή τέχνης» και τη συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών με παρουσίαση των έργων τους σε πολλά σημεία του Πηλίου και του Βόλου, ο Κωνσταντίνος Κομνηνός έρχεται δυναμικά στο εικαστικό προσκήνιο δηλώνοντας έτοιμος για νέες καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες, για φεστιβάλ τεχνών, για τη δημιουργια και συγκρότηση μιας νέας τάσης – ομάδας που θα στοχεύει να ξεφύγει από τα όρια του τόπου και της χώρας… Ο Κωνσταντίνος Κομνηνός δίνει απαντήσεις και ταυτόχρονα θέτει τις δικές του προτάσεις σε θέματα που αφορούν στις τέχνες, που όπως τονίζει πρέπει να συνυπάρξουν αρμονικά για να υπάρξουν…
«Κύβος – γιορτή τέχνης» είναι ο τίτλος μιας ιδιότυπης διοργάνωσης που πραγματοποιείται με δική σας πρωτοβουλια και επιμέλεια, με πολλές συμμετοχές, πολλαπλών δράσεων και πολλών σημείων αναφοράς – παρουσίασης. Τι ακριβώς συμβαίνει και τι ακριβώς σημαίνει;
Στόχος αυτής της διοργάνωσης είναι η απελευθέρωση όλων των καλλιτεχνών από τα «δεσμά» που τους επιβλήθηκαν και έζησαν από τον κορωνοϊό με τα μέτρα που εφαρμόστηκαν και ίσχυσαν και είχαν τραγικές επιπτώσεις. Με τα πολλαπλά χτυπήματα που δέχθηκαν οι καλλιτέχνες, ακόμα και τον εξοστρακισμό – όπως θα ξέρετε – από την εκπαίδευση, η διοργάνωση αυτή αποτελεί μια πρόταση, μια στάση ως σθεναρή αντίσταση. Εγώ το δηλώνω ότι δεν θα σταματήσω να παλεύω, να αντιστέκομαι… έως τον θάνατό μου. Όσον αφορά στο τι ακριβώς σημαίνει αυτή η κίνηση, θα σας απαντήσω ως εξής: Πρόκειται για τη δημιουργία ενός κινήματος, κι αν όλοι με βοηθήσουν δεν θα γίνει απλά σύλλογος και ομάδα, αλλά τάση, γιατί όλοι είναι φιλικοί στις ιδέες αυτές περί τέχνης… Συντάσσονται εξαίρετοι καλλιτέχνες. Δείτε για παράδειγμα ο Παναγιώτης Βασιλειάδης ήρθε, έφερε τα έργα του… Είναι κι άλλοι πολλοί… Κι ακόμη, θέλω να αναφέρω με μεγάλη χαρά τη θετική υποδοχή δύο μαθητριών μου, που έγινε η πρώτη τους εισαγωγή στη Σχολή Καλών Τεχνών με την κατάθεση του φακέλου, όπως γίνεται πριν, δηλαδή, τις εισαγωγικές εξετάσεις…
Πιστεύετε ότι η δυναμική αυτή των πολλών και ταυτόχρονων εκδηλώσεων εγείρει το ενδιαφέρον του φιλότεχνου κοινού; Εν ολίγοις, εκτός της πρωτοτυπίας τι ακριβώς εισπράττει ο θεατής;
Όλες οι εκδηλώσεις έτυχαν μεγάλης ανταπόκρισης και θερμής υποδοχής… Είναι πραγματικά ευφυές χώροι απλοί, όπως ένα καφενείο ή ένα εστιατόριο, να μετατρέπονται σε χώρους τέχνης, σε γκαλερί. Στο Χορευτό μάλιστα αξίζει να σας πω ότι έγινε μια περφόρμανς που ήταν υπερθέαμα: Η Σοφία Σαμαρά χόρευε κι εγώ ψιφομαχούσα στην κυριολεξία ζωγραφίζοντας με δύο μαρκαδόρους, δημιουργώντας ένα έργο… Πρόκειται για διάδραση και τα έργα αυτά τα μεταφέρω… Για την ακρίβεια, λοιπόν, πρόκειται για αντεπίθεση με έργα τέχνης: Ο θεατής εισπράττει εκθέσεις από παντού, δέχεται επίθεση με έργα τέχνης. Είναι μια επίθεση των τεχνών και του πολιτισμού στη χώρα που γέννησε τις τέχνες και τον πολιτισμό.
Η συνύπαρξη των τεχνών, διαφορετικών τάσεων και προτάσεων, είναι ικανή να καταλήξει σε πρόταση; Θεωρείτε ότι στις μέρες μας, που η τέχνη υπάρχει πέρα από νόρμες και εκτός δεδομένων, δίνει απάντηση, ανοίγει δρόμους, αναπτύσσει νέες ιδέες ή έχουν όλα τελικά ειπωθεί και απλά επαναλαμβάνονται;
Η κατάληξη ή η συνύπαρξη όλων των τεχνών είναι σύνθεση κι αυτό είναι κάτι που ο σπουδαίος δάσκαλος Λάκης Κουρεντζής μάς έμαθε και μας το ενφύσησε. Τέχνη είναι το σύνολο, συγγραφή και θέατρο, εικαστικά και μουσική δημιουργούν ένα πολυπληθές έργο. Γι’ αυτό και στέλνω το μήνυμα αυτό, για να μπορέσουμε να βγούμε από τα στενά όρια του τόπου μας, της χώρας, να πάει στην Ευρώπη. Πάντα υπάρχουν νέες προτάσεις. Είμαι προσκεκλημένος στην Ιρλανδία, θα μεταβιβάσω την πρόταση, θα δώσουν τη δική τους, θα προκύψει μια νέα σύνθεση πάνω σε ένα κοινό σημείο, που είναι η ελευθερία σκέψης και πράξης.
Έχετε ήδη κοινοποιήσει τη διοργάνωση μιας μεγάλης πανθεσσαλικής foire τέχνης ή αλλιώς ενός φεστιβάλ, που υπολογίζετε να πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο. Γιατί αντιμετωπίζετε με τόση ζέση τις ομαδικές παρουσιάσεις και σε τι προσβλέπετε;
Έχετε δίκιο… Υπολογίζω στις ομαδικές ή αλλιώς στις από κοινού δράσεις. Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί τον Οκτώβριο στην Καρδίτσα, για την ακρίβεια 3 χλμ. έξω από την πόλη σε ένα εξαιρετικό ξενοδοχείο, στο «Thessalikon Grand», όπου θα συνυπάρξουν πολλοί καλλιτέχνες… Αποσκοπώ και προσβλέπω να επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα, να έρθουν από παντού καλλιτέχνες. Πουλιούνται έργα κι αυτό είναι σπουδαίο. Εγώ δεν έχω κέρδος από όλο αυτό, το μόνο που ζητώ είναι ένα ελάχιστο ποσό για συμμετοχή στην αφίσα. Ο μόνος όρος για συμμετοχή είναι η ποιοτική τέχνη.
Ο καλλιτέχνης, ζωγράφος – γλύπτης – εικαστικός, υπάρχει εάν δεν παρουσιάζεται, υφίσταται δηλαδή μόνο με βάση προγραμματισμό εκθέσεων, συμμετοχή σε ομαδικές δράσεις;
Ο καλλιτέχνης υπάρχει πάντα… Σε αυτή τη διοργάνωση, σε αυτή τη μεγάλη παρέα – ομάδα θα υπάρχει το όνομά του, το έργο του. Και είμαστε ο ένας κοντά στον άλλον. Όπως εγώ αρρώστησα, έτσι μπορεί ο καθένας μας να βρεθεί σε ανάλογη θέση. Δεν αφήνουμε τους ανθρώπους μας. Ο καλλιτέχνης υπάρχει κι όταν δεν δημιουργεί για κάποιο διάστημα. Ο καλλιτέχνης εξάλλου μετατρέπει κάθε τι θνητό σε αθάνατο…
Είστε ταυτόχρονα και δάσκαλος, έχοντας πάρει το «χρίσμα» από τον δάσκαλό σας Μιχ. Βαμβακάρη… Από τη σχέση δασκάλου – μαθητή ποιος παίρνει περισσότερα;
Όταν υπάρχει σωστή σχέση, ο δάσκαλος παίρνει από τον μαθητή… Θυμάμαι καλούς δασκάλους μου στη Σχολή Καλών Τεχνών, ο Μαν. Γιανναδάκης, ο Σάββας Κωνσταντινίδης, ο Βαγγέλης Δημητρέας ήταν καλοί δάσκαλοι. Υπήρχαν, ωστόσο, και άλλοι, που απλά βρέθηκαν στη θέση αυτή. Αν ο μαθητής δεν είναι επηρμένος παίρνει ο δάσκαλος κι αν ο δάσκαλος δεν θέλει απλά να εμπλουτίσει το υπερεγώ του παίρνει ο μαθητής… Φοβερή σχέση…
Η εισαγωγή στη Σχολή Καλών Τεχνών αποτελεί όνειρο για πολλούς υποψήφιους. Θεωρείτε απαραίτητη τη φοίτηση για την εξέλιξη του καλλιτέχνη;
Η φοίτηση κρίνεται απαραίτητη, γιατί δεν είναι μόνο το σχέδιο, το χρώμα, οι βασικές αρχές… Είναι η Ιστορία της Τέχνης, είναι η γλώσσα της Τέχνης και κυρίως είναι ο διάλογος που αναπτύσσεται και προωθεί τη σκέψη… Υπάρχει πάντα ο φόβος ο φοιτητής να ξεφύγει ή αντίθετα να μαζευτεί… Εμένα, για παράδειγμα, ο ιστορικός Τέχνης Μαν. Μαυρομμάτης μού είχε ζητήσει έργο μου και δεν του έδωσα, με αποκάλεσε «Σεζάν» και εγώ δεν κατάλαβα γιατί δεν τον γνώριζα… Αντιλαμβάνεστε τι θέλω να πω με όλα αυτά…
Εάν σας δινόταν τώρα η ευκαιρία να διαλέξετε το μέλλον και την πορεία σας τι θα επιλέγατε και τι θα αλλάζατε από όσα έχετε κάνει;
Θα φανεί περίεργο, αλλά θα έκανα μουσική. Δεν εννοώ ότι μετάνιωσα ή ότι άλλαξα. Απλά θα έκανα και μουσική και θα τη συνδύαζα με τη ζωγραφική. Δείτε τώρα είμαστε σε μια φάση με τον μουσικό Χρήστο Τόλιο να δουλέψουμε μαζί, να γράψει μουσικές με βάση έργα μας…
Έχει τελειώσει κατά τη γνώμη σας η ατομική παρουσίαση – έκθεση των εικαστικών; Τι είναι εκείνο που πιστεύετε ότι φέρνει το αύριο στον χώρο των εικαστικών;
Η ομορφιά θα υπάρχει πάντα μέσα μας και γύρω μας… Χρέος μας είναι να αντισταθούμε σε οποιαδήποτε μέθοδο ισοπέδωσης και να μην είμαστε ηττοπαθείς… Δεν υπάρχει ποτέ τέλος με την Τέχνη…
Πώς δέχθηκαν οι συμμετέχοντες την πρότασή σας και πώς αντιμετώπισαν την ίδια πρόταση οι ιδιοκτήτες των χώρων όπου παρουσιάζονται;
Με μεγάλη χαρά οι καλλιτέχνες, οι μαγαζάτορες με επιφύλαξη στην αρχή. Όπως βλέπετε, ωστόσο, όλα πήγαν εξαιρετικά…
Είναι γνωστό ότι η εικαστική σας παρουσία και η φήμη σας έχει ξεφύγει από τα στενά όρια της πόλης του Βόλου, αλλά και της χώρας. Δεν έχετε σκεφτεί να μετοικήσετε, να βρεθείτε σε σημεία – κέντρα όπου η Τέχνη έχει διαφορετική διάδοση;
Βεβαίως και το έχω σκεφθεί και έχω δεχθεί προτάσεις και πάντα το βλέπω. Άλλωστε με αυτήν την ομάδα στόχος μας είναι να φτάσουμε στο Παρίσι. Υπάρχουν εξάλλου παντού δικοί μας καλλιτέχνες: Η Θεοδώρα Πρασσά, ενδυματολόγος στο Λονδίνο, ο Μιχ. Βαμβακάρης στη Γερμανία, έχουμε ανάλογες διασυνδέσεις με Πορτογαλία, Βέλγιο, Ισπανία, Βηρυτό…
Τι προσδοκάτε και τι επιδιώκετε για το άμεσο μέλλον… Κάνετε μόνο σχέδια ή ονειρεύεστε ταυτόχρονα ή μήπως έχετε προγραμματίσει τα πάντα για πάντα;
Έχω πολλά σχέδια για το μέλλον… Ήδη είμαι σε φάση δημιουργίας – εγκατάστασης ενός Κούρου 7,5 μέτρων στο Χορευτό, σε σημείο αμφιθεατρικό με βράχια, να φαίνεται από τη θαλασσα και να υπάρχει και ένα πλατό. Δεν είναι μόνο όνειρα, σας είπα είναι σχέδια που υλοποιούνται.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον ευατό σας ως καλλιτέχνη; Σε ποια καλλιτεχνική τάση θα τον εντάσσατε;
Μου αρέσουν τόσο πολλά πράγματα: Ακουαρέλες, αλλά και τα σκληρά μαύρα χρώματα. Σχεδιάζω ελεύθερα, ψιφομαχώ με τα μολύβια μου, παλεύω με χρώματα και ανακυκλώσιμη ύλη, σε μεταλλικά σώματα ακροβατώ και σε συμπλέγματα λειτουργιών.