Πολιτισμός

Κωνσταντίνος Κομνηνός: «Δημιουργός ή θεατής να ξεφεύγει από τα στενά όρια του μικρόκοσμού του»

Ζωγράφος με την απόλυτα έννοια δημιουργίας με έργο που φέρει ταυτότητα χωρίς την αναζήτηση υπογραφής και καλλιτέχνη είναι ο Κωνσταντίνος Κομνηνός που δίνει μια ακόμη ευκαιρία θέασης – παρατήρησης – εικαστικής απόλαυσης με την έκθεση έργων του στον Βόλο, στον Χώρο Τέχνης «δ.», που θα εγκαινιαστεί την Τετάρτη 8 Μαΐου στις 8 μ.μ.

Ο Κωνσταντίνος Κομνηνός με έργα μικρά και μεγαλύτερα, με τη δική του απόδοση δημιουργίας που ξεπερνά το ορατό, δίνει τον αινιγματικά εμβληματικό τίτλο στην έκθεσή του με τίτλο «Από το αναπαραστατικό στο ανεικονικό» ως εξήγηση και ερμηνεία, ως απόδοση μιας διαδικασίας που δεν σταματά να τον τρέφει αποδίδοντας τη σκέψη και την έμπνευση. Η έκθεση δίνει την αφορμή για ένα ξεχωριστό εικαστικό διάλογο, ενώ είναι πάντα η αιτία για τον ορισμό ή πιο σωστά τη διάκριση μεταξύ δημιουργίας και έμπνευσης.
Ο Κ. Κομνηνός γεννήθηκε με το χάρισμα που μετεξελίχθηκε σε ταλέντο κι έγινε ζωγράφος. Με σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης και αποφοίτηση με τον απόλυτο βαθμό «9», το μέλλον του προδιαγραφόταν ενδιαφέρον με υποτροφίες που δικαιούνταν, αλλά δεν διεκδίκησε, κατάλαβε νωρίς τι ακριβώς ήθελε και ποιο δρόμο θα ακολουθούσε.
«Έπρεπε να επιβιώσω και δεν είχα περιθώριο παρά να εργαστώ. Αρχικά και για έναν χρόνο σε σχολείο. Εκεί κατάλαβα ότι ήθελα άλλα πράγματα. Έτσι κατάλαβα ότι η τυπικότητα δεν αφορούσε τα εικαστικά» εκμυστηρεύεται ο ίδιος.

Η τόλμη του δεν τον αδίκησε και η ορμή του τον δικαίωσε. Δίπλα και κοντά στον αγαπημένο του δάσκαλο Μιχάλη Βαμβακάρη συνέχισε να δημιουργεί και να μαθαίνει όλα όσα γνωρίζει σε εκείνους που ήθελαν και θέλουν να ακολουθήσουν τον δικό του δρόμο. Η παρουσία του έγινε διακριτή από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη έκθεση. Κι από τότε έως τώρα η ίδια αναγνωρίσιμη εικαστική έκφραση, η ίδια δυναμική αποτύπωση εκφράσεων. Ο ίδιος δεν αρνείται τη δυσκολία και ταυτόχρονα τη γοητεία ενός ταξιδιού που έγινε ενασχόληση, μάθηση που οδήγησε σε άλλους δρόμους. Η ίδια διαδικασία συνεχίζεται με την καθημερινότητα που μεταφράζεται σε δράση άλλοτε ζωγραφίζοντας και άλλοτε μεταδίδοντας τη γνώση και το πάθος.

Όσον αφορά στον τίτλο της έκθεσης εξηγεί ότι δεν υπηρετεί απλά όρους, δεν ερμηνεύει απλά μια διαδικασία. «Είναι η εξέλιξη, η διαδικασία ενός έργου, στάδια που εξελίσσονται και φέρνουν τα επόμενα που συνοδεύονται από κίνηση αλλά και σκέψη» τόνισε ο Κ. Κομνηνός για να προσθέσει: «Κι αυτό ισχύει για κάθε έργο, για κάθε δημιουργία που μεταλλάσσεται και αναδημιουργείται ανάλογα με αυτόν που εισπράττει με τη θέασή του το δικό του μήνυμα. Κάθε έργο αποτυπώνοντας την πρόθεση του δημιουργού του αποδίδει το αποτέλεσμα που διαιρείται σε εντυπώσεις ως αποτελέσματα».

Ο λόγος που ως καλλιτέχνης στέκεται με σεμνότητα και σχετική επιφύλαξη δεν αφορά μόνο τον χαρακτήρα και την ανατροφή του, αλλά και τη δική του προσέγγιση σε κάθε δημιουργία. Η αντίληψη της σχέσης ατόμου και τέχνης στη βάση της παγκοσμιότητας ανοίγει δρόμους και δίνει τη φυσική τους διάσταση: «Να ξεφεύγει κανείς – ως δημιουργός ή ως θεατής – από τα στενά όρια και δεδομένα του λεγόμενου μικρόκοσμού του».
Ο Κωνσταντίνος Κομνηνός αναγνωρίζει τη δύναμη του καλλιτέχνη, όπως γνωρίζει ότι η δύναμη αυτή δεν ισχύει για πάντα, δεν υπάρχει πάντα. «Το έργο σου πολλές φορές σε ξεπερνά, πολλές φορές δεν μπορείς να το ακολουθείς. Κι αυτό γιατί δεν έχεις πάντα την ίδια δύναμη, δεν μπορείς πάντα να είσαι το ίδιο».
Και τότε, όπως ο ίδιος δηλώνει, «το έργο στέκεται έως απειλητικά απέναντι στον δημιουργό του», «στοιχειώνει», όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά αναφέρει, καταλήγοντας ότι «καλλιτέχνης και έργο λειτουργούν παράλληλα με διαφορετικές διαδρομές».

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το