Κων. Γουργουλιάνης στη “Θ”: Φυγή γιατρών στο εξωτερικό λόγω  χαμηλών μισθών και αναξιοκρατίας 

Ρεπορτάζ

ΒΙΟΛΕΤΤΑ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ 

Στο γεγονός ότι οι νέοι γιατροί αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό γιατί το σύστημα ανέλιξης στην επόμενη βαθμίδα των γιατρών του ΕΣΥ δεν είναι αξιοκρατικό απλά υπάρχει μια εξέλιξη και μια κινητικότητα προς τα πάνω σε θέσεις ευθύνης χωρίς όμως αντικειμενικά και μετρήσιμα κριτήρια, γιατί τα πράγματα χειροτερεύουν το ΕΣΥ, εξήγησε μεταξύ άλλων ο καθηγητής πνευμονολογίας και πρ. πρύτανης του Π.Θ. Κων. Γουργουλιάνης, ενώ σχολίασε και  τους μισθούς των γιατρών που λαμβάνουν στο εξωτερικό συγκριτικά με την Ελλάδα. 

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας κ. Κωνσταντίνος Γουργουλιάνης, πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μιλά στη «Θ» για τις συνέπειες και τους τρόπους επίλυσης του προβλήματος.

Η Ελλάδα βγάζει καλούς γιατρούς και τους στέλνει έξω, δεν μπορεί όμως να τους κρατήσει στο εσωτερικό της. Σήμερα, μετά τις αλλεπάλληλες κρίσεις (οικονομική ενεργειακή, και υγειονομική ), φαίνεται πως η κατάσταση δεν αλλάζει και μπορεί ο πρωθυπουργός να ανακοίνωσε από το βήμα της Βουλής την αύξηση της αποζημίωσης των εφημεριών κατά 20%, αποτελεί άραγε όμως αυτό ικανό κίνητρο για να κρατήσει τους γιατρούς στην Ελλάδα;

Στην ερώτηση γιατί πιστεύει ότι οι νέοι γιατροί φεύγουν από τη χώρα και αναζητούν καλύτερη τύχη στο εξωτερικό και ποιους κυρίως αφορά τους ανειδίκευτους η και τους ειδικευμένους γιατρούς, ο Καθηγητής Πνευμονολογίας κ. Κωνσταντίνος Γουργουλιάνης πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ Γουργουλιάνης επισημαίνει ότι: 

«Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε μια τάση φυγής προς το εξωτερικό για σπουδές στη βασική εκπαίδευση της Ιατρικής σε χώρες όπως η Ιταλία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και τα τελευταία χρόνια η Κύπρος.

Αυτό κυρίως συμβαίνει γιατί η ελληνική οικογένεια ωθεί τα παιδιά της σε σπουδές πάνω στην ιατρική επιστήμη ακόμα και εάν αυτά δεν είναι σε θέση να υπηρετήσουν τον άνθρωπο γιατί δεν τον αγαπούν η δεν ενδιαφέρονται πραγματικά γι αυτόν αλλά προσπαθούν να ικανοποιήσουν άλλη μια απαίτηση της οικογένειας που είναι οι σπουδές κυρίως με την προοπτική μιας καριέρας στην ιατρική επιστήμη ακόμα και αν οι επιδόσεις τους δεν είναι αυτές που θα έπρεπε για να υπηρετήσουν αυτό το σκοπό».

Είναι γεγονός πως για να εισαχθεί κάποιος στην Ιατρική απαιτείται υψηλή βαθμολογία στις εξετάσεις πάνω από 19.000 μόρια και το γεγονός αυτό καθιστά εισακτέους τους αριστούχους μαθητές. Μετά την αποφοίτησή τους από το ελληνικό πανεπιστήμιο πλέον οι αποφοιτήσαντες δεν φεύγουν όπως γίνονταν στο παρελθόν απλά για μετεκπαίδευση το εξωτερικό αλλά φεύγουν και δεν επιστρέφουν πλέον. Το γιατί γίνεται αυτό εξηγείται κυρίως λόγω της μεγάλης αναμονής στις λίστες ειδικοτήτων που σε κάποιες περιπτώσεις είναι πολύ μεγάλες ακόμα και σήμερα αλλά και στις συνθήκες εργασίας και στις οικονομικές απολαβές τους που 

δεν μπορούν να συγκριθούν με τις αντίστοιχες του εξωτερικού .

Μετανάστευσαν πάνω 

από 18.000 γιατροί 

«Το 2015 κλήθηκα πολλές φορές να δώσω συστατικές επιστολές σε φοιτητές μου για να τις χρησιμοποιήσουν για την αναζήτηση μια καλύτερης τύχης στο εξωτερικό στη Γερμανία την Ελβετία , την Αγγλία, τη Γαλλία κ.α επισημαίνει ο κ Γουργουλιάνης. Αυτοί οι άνθρωποι έγιναν στην ουσία μετανάστες ξεκινώντας από την Ελλάδα με όνειρα και ελπίδες για καλύτερη τύχη βρήκαν ανταπόκριση, έχτισαν καριέρες, έκαναν οικογένεια και πλέον δεν επιστρέφουν στη χώρα μας».

Από το 2017-2023 πάνω από 18.000 γιατροί ειδικευόμενοι και μη έφυγαν από την χώρα προς αναζήτηση καλύτερων συνθηκών εργασίας και αμοιβής. Όλοι αυτοί εκπαιδεύτηκαν από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και με δαπάνες του ελληνικού κράτους όμως προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε άλλες χώρες κυρίως της Δυτικής Ευρώπης αλλά και της Αμερικής και του Καναδά.

Αντικίνητρο οι 

χαμηλοί μισθοί 

Σε ερώτηση της «Θ» για ποιους λόγους δεν γυρίζουν στη χώρα μας όλα αυτοί οι λαμπροί επιστήμονές ο κ Γουργουλιάνης επισημαίνει ότι δεν επιστρέφουν γιατί δυστυχώς δεν έχει αλλάξει τίποτα στην Ελλάδα του 2024. «Αντιθέτως τα πράγματα χειροτερεύουν το ΕΣΥ είναι υποστελεχωμένο αξίζει να αναφέρει κανείς το γεγονός ότι στο Νοσοκομείο Λαμίας δεν υπάρχει πνευμονολογική κλινική πάρα μόνο ένας πνευμονολόγος όπως επίσης στο Νοσοκομείο του Βόλου δεν υπάρχει πνευμονολόγος ούτε καν ογκολόγος τονίζει. Τα περισσότερα περιφερειακά νομαρχιακά νοσοκομεία νοσούν και τα ίδια με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και εξειδικευμένους γιατρούς προκειμένου να παρέχονται υψηλού επιπέδου ιατρικές υπηρεσίες. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο καθηγητής ένας άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει συνεχώς εφημερίες και να απασχολείται χωρίς διακοπή με μισθούς ανάξιους των γνώσεων του.

Αρκεί και μόνο να αναφερθεί όπως τόνισε ότι ο μισθός του Διευθυντή κλινικής σε ένα δημόσιο νοσοκομείο στην Πορτογαλία είναι 6.000 ευρώ ενώ στην Ελλάδα μόλις 1.800 ευρώ. Ποιο είναι το κίνητρο για ένα γιατρό για να επιστρέψει σε μια χώρα όπου οι απολαβές του θα είναι στο ένα τρίτο της αμοιβής που λαμβάνει ήδη και με συνθήκες συνεχόμενων και όχι καλά αμειβόμενων υπερωριών σε ένα καθεστώς αναξιοκρατίας και εξαντλητικών εφημεριών; Ένας γιατρός δεν μπορεί να αμείβεται με 4 ευρώ για κάθε ώρα εφημερίας όταν ο μισθός ενός ανειδίκευτου εργάτη είναι πολύ παραπάνω.

Τι πρέπει να γίνει για το 

brain drain, brain gain

Για το τι πρέπει να γίνει για το brain drain και το brain gain ο κ Γουργουλιάνης επισημαίνει ότι το σύστημα ανέλιξης στην επόμενη βαθμίδα των γιατρών του ΕΣΥ δεν είναι αξιοκρατικό απλά υπάρχει μια εξέλιξη και μια κινητικότητα προς τα πάνω σε θέσεις ευθύνης χωρίς όμως αντικειμενικά και μετρήσιμα κριτήρια.

Χρειάζεται οργάνωση, χρειάζεται στελέχωση των νοσοκομείων και των κλινικών με γιατρούς ειδικοτήτων που θα αμείβονται αξιοπρεπώς και θα ξεκουράζονται επαρκώς για να επιτελούν με νηφαλιότητα και αίσθημα ευθύνης το έργο τους. Χρειάζονται γιατροί στα περιφερειακά νοσοκομεία όπως πχ της Κως, της Αλοννήσου και άλλων ακριτικών περιοχών που υπολειτουργούν.

Το τελευταίο διάστημα η Κυβέρνηση επιδιώκει την εισαγωγή των ιδιωτών στα δημόσια νοσοκομεία αλλά και πριμοδοτεί τη δυνατότητα των γιατρών των δημοσίων νοσοκομείων να έχουν ιδιωτικό ιατρείο . Στόχος αυτής της προσπάθειας είναι να προσελκύσει και τους ανθρώπους που έχουν φύγει στο εξωτερικό κατά το παρελθόν έτσι ώστε να επιστρέψουν και να στελεχώσουν τους δομές υγείας. 

Ο κ Γουργουλιάνης επισημαίνει ότι στην ουσία αυτό το μέτρο δεν αποδίδει διότι δεν μπορεί ο γιατρός του δημόσιου νοσοκομείου να κάνει 2 εφημερίες ανά εβδομάδα και 8 το μήνα και άλλες 2 μέρες να συντηρεί ιδιωτικό ιατρείο με όλα τα κόστη που αυτό απαιτεί το ίδιο ισχύει και για τον ιδιώτη που θα επιδιώξει να ενσωματωθεί στο δημόσιο σύστημα υγείας.

Αυτή η επιλογή είναι λάθος υποστηρίζει και λειτουργεί σαν ανασταλτικός παράγων στην επιστροφή εξειδικευμένου ιατρικού προσωπικού. 

Στον αντίποδα υπάρχει και ένα θετικό πρόσημο στην προοπτική της στελέχωσης των νοσοκομείων και αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα δόθηκαν από το Υπουργείο περίπου 400 θέσεις σε όλα τα Πανεπιστήμια της Ελλάδας προκειμένου να στελεχωθούν οι ιατρικές σχολές των πανεπιστημίων με ειδικότητες που μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά στην παροχή υπηρεσιών υγείας.

Στην ιατρική σχολή του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας δοθήκαν 30 θέσεις. Είναι ένα κίνητρο αυτό έτσι ώστε να έρθουν ακόμα και άνθρωποι που έφυγαν στο εξωτερικό. Το πανεπιστήμιο λειτουργεί ως δέλεαρ για μια ακαδημαϊκή καριέρα για όποιον το επιθυμεί με ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας με συμμέτοχή σε ερευνητικές δραστηριότητες .Οι ομάδες που στελεχώνουν τις πανεπιστημιακές κλινικές αποτελούνται από ερευνητές, πανεπιστημιακούς ιατρούς του ΕΣΥ ειδικευόμενους κλπ. Επομένως παράγεται ένα έργο σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό.

Παρά το γεγονός αυτό ακόμα και αυτή η κίνηση δεν φαίνεται να έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα καθώς σε επικοινωνία όπως μας δήλωσε ο κ Γουργουλιάνης «με παλιούς φοιτητές του κανείς από αυτούς δεν δέχθηκε να επιστρέψει παρά το γεγονός ότι θα βρίσκονταν σε ένα καλά οργανωμένο ιατρικό περιβάλλον με υποστηρικτικές δομές (εργαστήρια κλπ) και ομάδες εργασίας καθώς το γεγονός των συνθηκών εργασίας και των ελαχίστων αμοιβών λειτουργεί ανασταλτικά σε συνδυασμό και με το γενικότερο στενό πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων που επιχειρούνται στο ΕΣΥ.

Θέλουμε γιατρούς που τιμούν το λειτούργημα τους, βοηθούν τους ασθενείς και ανέρχονται με αξιοκρατικά κριτήρια τιμώντας με αξιοπρέπεια την επιστήμη τους σε συνθήκες που αξιώνουν οι σύγχρονες κοινωνίες».