Με ομιλία του μέλους της Πολιτικής Γραμματείας της Κ.Ε. του ΚΚΕ κ. Θ. Χιώνη ολοκληρώθηκε χθες το βράδυ το 43ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ-Οδηγητή.
Στην ομιλία του ο κ. Χιώνης ανέφερε μεταξύ άλλων πως «Ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη με συνεντεύξεις, συναντήσεις, ομιλίες, όπως του Τσιπρα από τη ΔΕΘ και τα σουλάτσα του σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις διαφημίζουν την κυβέρνηση ως το καλύτερο «ντιλερ» τσιγάρων και καλλυντικών, επιχειρηματικών ομίλων και επενδυτών.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ «παίρνει τη μπουκιά από το στόμα» της ΝΔ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, η ΝΔ την κατηγορεί για αντιφάσεις στην πολιτική της και ο ΣΥΡΙΖΑ απαντάει ότι κάνει «κριτική σε ένα κόμμα που δεν υπάρχει πια», αφού προωθεί τις απαιτήσεις των καπιταλιστών, επεκτείνει το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Τσακώνονται για την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών, για το ποιος μπορεί να εξασφαλίσει πιο ευνοϊκό κλίμα για τους επενδυτές. Έχει κάποιο συμφέρον η εργατική τάξη, η νεολαία από αυτό το ευνοϊκό κλίμα για τους επενδυτές».
Ο ίδιος πρόσθεσε πως «Οι επενδύσεις δεν γίνονται για φιλανθρωπία, αλλά μόνο αν ο επενδυτής έχει εξασφαλίσει το κέρδος του, πώς θα «βγάλει τα λεφτά του» με μεγαλύτερο κέρδος, πάνω στο αντιλαϊκό έδαφος που έχουν προετοιμάσει και που τώρα θέλουν να ρίξουν τα «μπετά» με τον συνδικαλιστικό νόμο για να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου στους τόπους δουλειάς.
Η «δίκαιη ανάπτυξη» είναι η πιο μεγάλη απάτη ακόμα και από το σκίσιμο των μνημονίων που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν μερικά χρόνια. Δεν μπορεί να υπάρχει δίκαιη ανάπτυξη σε ένα άδικο σύστημα. Πόσο «δίκαια» μπορούν να μοιραστούν τα υπέρογκα κέρδη τους οι μεγαλοξενοδόχοι που βρίσκονται σε «μόνιμη άδεια» με τους εργαζόμενους που έσταξαν κι αυτή τη σεζόν;
Πόσο δίκαια φορολογούνται το 1 εκατομμύριο αυτοαπασχολούμενοι που θα κληθούν να καταβάλουν, από 10% έως και 20% του εισοδήματός τους επιπλέον φόρους, σε σχέση με το 2017 με τους επιχειρηματικούς ομίλους που φοροαπαλάσονται;
Η πραγματική έγνοια που πρέπει να έχει ο νέος, ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο αυτοαπασχολούμενος, ο συνταξιούχος όταν ακούει για ανάπτυξη δεν είναι εάν θα έρθουν και πόσες επενδύσεις, αλλά εάν θα ζει ανθρώπινα, με αξιοπρέπεια όπως μπορεί και αξίζει στην εποχή μας και τις δυνατότητες της. Αν ο τεράστιος πλούτος που παράγει και μπορεί να παράγει η χώρα θα καλύπτει τις ανάγκες του λαού.
Ανάπτυξη που να ικανοποιεί τις λαϊκές και κοινωνικές ανάγκες μπορεί να υπάρξει αν απαλλαγούμε, από τις αλυσίδες της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας κι εξουσίας, για να απελευθερωθούν οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, με κοινωνικοποίηση, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής, όλης της οικονομίας, με εργατική εξουσία».