Κινητοποίηση για τη διάσωση του καφενείου του «Πέτρου»

«Όταν έφυγαν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, στο καφενείο του Πέτρου έγινε μια μεγάλη γιορτή για την απελευθέρωση του Βόλου. Είχαν παίξει ένα μικρό θεατρικό έργο. Παρουσίασαν μια πολύ όμορφη κοπέλα ντυμένη με άσπρο μακρύ φόρεμα και τις είχαν βάλει θαλασσιές κορδέλες σταυρωτές επάνω της που έγραφαν ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ. Είχε μαζευτεί πολύς κόσμος. Μετά όλοι μαζί άρχισαν να τραγουδούν διάφορα αντάρτικα τραγούδια»… Δέσποινα Δήμου «Ξετυλίγοντας το κουβάρι της ζωής μου».

Σύλλογοι και ομάδες πολιτών στη Νέα Ιωνία δεν θέλουν να θαφτεί σε χαλάσματα η μνήμη και να μετατραπεί σε μια ισοπεδωμένη πλατεία. Συγκεντρώνουν υπογραφές και τις καταθέτουν στον Δήμο Βόλου, που αποφάσισε να γκρεμιστεί το κτίσμα και να δημιουργηθεί πλατεία με χρηματοδότηση της Περιφέρειας, ύψους 108.000 ευρώ. Στο πενταμελές Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής μειοψήφησε για το γκρέμισμα του οικήματος η μηχανικός Φωτεινή Γιαμάκου και κατέθεσε υπόμνημα για τη σωτηρία του.

Το οίκημα είναι συνδεδεμένο με τις μνήμες των κατοίκων, αλλά περιλαμβάνεται στον σχεδιασμό για τη διαμόρφωση χώρου πλατείας που περικλείεται από τις οδούς Μαιάνδρου, Καισαρείας και Ρωμανού. Εντός του οικοπέδου, βρίσκονται δύο κτίσματα και συγκεκριμένα ένα κτίριο κατοικίας 77,73 τ.μ. και το κτίριο όπου στεγαζόταν παλαιότερα ο χώρος αναψυχής «Καφενείο του Πέτρου» εμβαδού 113,80 τ.μ. Τα κτίρια αυτά μαζί με την υφιστάμενη περίφραξη θα κατεδαφιστούν και στο κενό οικόπεδο θα διαμορφωθεί ένας υπαίθριος χώρος αστικού χαρακτήρα, σύμφωνα με τον σχεδιασμό. Στη Νέα Ιωνία υπάρχει μεγάλη κινητοποίηση για να διασωθεί το κτίσμα του «Πέτρου».

Το συγκεκριμένο κτίσμα ««Καφενείο του Πέτρου» αν και δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά στοιχεία αποτελεί ένα τοπόσημο της παράδοσης των προσφύγων της Ιωνίας, σύμφωνα με την κ. Γιαμάκου. Το υπάρχον κέλυφος μπορεί να ενταχθεί στον σχεδιασμό του υπαίθριου χώρου ενισχύοντας τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα της διαμορφούμενης πλατείας και να αποπνέει ξανά το άρωμα της εποχής εκείνης αποτελώντας ένα ιστορικό τεκμήριο σε μια Ν. Ιωνία που σήμερα χάνεται.

Ξεφυλλίζοντας το Λεύκωμα – αφιέρωμα στη Ν. Ιωνία Μαγνησίας «προσφύγων πόλις» μαθαίνουμε ότι από το 1924 και ιδιαίτερα μέχρι και τη 10ετία του 1960 ο συγκεκριμένος χώρος ήταν στο κέντρο του δημόσιου βίου του Συνοικισμού, ένα από τα βασικά ψυχαγωγικά κέντρα της εποχής εκείνης. Στο κέντρο «Πέτρος» ιδιοκτησίας Πέτρου Τσουμαλή, συντροφιές νέων απολάμβαναν υπαίθρια το κρασάκι τους, χόρευαν, γινόντουσαν μεγάλα οικογενειακά γλέντια «γλεντοκόπια» συνοδεία οργάνων. Από εκεί πέρασαν μετά το 1945 πολλοί γνωστοί τραγουδιστές όπως ο Μανήσαλης, ο Βαμβακάρης, ο Λαδόπουλος και άλλοι, καθώς και τραγουδίστριες από τη Θεσσαλονίκη, ενώ γινόντουσαν διαγωνισμοί τραγουδιού για τα παιδιά, διαγωνισμοί τάβλι κ.λπ. Το κέντρο επισκέπτονταν συχνά πολιτικοί, δήμαρχοι και γενικά ήταν ένας τόπος συνδεδεμένος με αγαπημένες μνήμες, αυθεντικά λαϊκά βιώματα, ένας ιδιαίτερος μικρόκοσμος, εστία συλλογικής ζωής του τότε.

Από τα παραπάνω, αλλά και από προφορικές μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής προκύπτει ότι η διατήρηση του συγκεκριμένου κελύφους και η ένταξή του στον νέο σχεδιασμό θα δώσει ένα χαρακτήρα στη νέα πλατεία και θα υπογραμμίζει την ιστορικότητά της.

Μπορούν έτσι, να κατεδαφιστούν στην περιοχή τα ισόγεια κτίσματα που αφορούν μικρές παλιές κατοικίες και βοηθητικά κτίσματα.