Η καθιέρωση της 22 Μαρτίου ως παγκόσμιας ημέρας για το Νερό από τον ΟΗΕ και η πρόσφατη οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την διατήρηση των παλαιών και την κατασκευή νέων δημόσιων βρυσών, μας υπενθυμίζουν ότι το νερό είναι φυσικό αγαθό όπως ο αέρας που αναπνέουμε , απαραίτητο για τη ζωή των φυτικών και των ζωικών οργανισμών και φυσικά του ανθρώπου.
Το νερό αποτελεί σημαντικό μέρος του εαυτού μας (70%) και έχουμε την ανάγκη της καθημερινής ανανέωσής του. Δεν το παράγει κανένας και δεν είναι ιδιοκτησία κανενός και οπωσδήποτε δεν είναι είδος προς οικονομική εκμετάλλευση, όπως πολλοί σε διάφορα μέρη της γης προσπάθησαν και απέτυχαν αφήνοντας όμως προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες.
Η Επιτροπή Πολιτών WATER VOLO τονίζει πως “ενώ ο ΟΗΕ και η ΕΕ φροντίζουν για τη διασφάλιση της ελεύθερης πρόσβασης στο Νερό, και την προστασία της φύσης από τα δισεκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια μιας χρήσης του εμφιαλωμένου νερού, η ΔΕΥΑΜΒ ακολουθεί την ακριβώς αντίθετη πορεία. Ο σημερινός πρόεδρος, αγνοεί ηθελημένα την ιδρυτική πράξη της δημοτικής επιχείρησης στην οποία αναφέρεται ότι «…οι ΔΕΥΑΜΒ είναι κοινωφελής οργανισμός μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα», και σχεδιάζει την δημιουργία εργοστασίου εμφιάλωσης του «περίφημου Νερού του Πηλίου». Η Επιτροπή ειδικότερα αναφέρει:
Η μέχρι τώρα πολιτική της ΔΕΥΑΜΒ εστιάστηκε στη χλωρίωση και εγκατάλειψη των δικτύων και των πηγών και στην κατάργηση των δημόσιων βρυσών με τη δικαιολογία της εξοικονόμησης. Έτσι, στο διάτρητο και από αμιαντοσωλήνες, σε ένα μεγάλο του κομμάτι, δίκτυο της πόλης, χάνεται το 50% του εισερχόμενου πηγαίου Νερού ενώ η αναπόφευκτη ανάμειξή του με το νερό των γεωτρήσεων υποβιβάζει την ποιότητά του, με αποτέλεσμα να μην πίνεται από του Βολιώτες.
Η Κίνηση Πολιτών Πηλίου και Βόλου για το Νερό, κατέθεσε στο δημοτικό συμβούλιο συγκεκριμένη πρόταση από το 2011 για την κατασκευή ενός δικτύου δημόσιων βρυσών κατά μήκος των δύο χειμάρων της πόλης. Η τότε δημοτική αρχή το απέρριψε δηλώνοντας ότι «δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στην εποχή της στάμνας και του γαϊδουριού».
Ένα τέτοιο δίκτυο, εύκολο ως κατασκευή και μικρού κόστους θα είχε ως αποτέλεσμα:
1. Ικανοποίηση των αναγκών των Βολιωτών σε ποιοτικό πόσιμο νερό αντί του εμφιαλωμένου αμφιβόλου ποιότητας.
2. Αύξηση της κοινωνικότητας .Οι δημόσιες βρύσες είναι σημεία συνάντησης των κατοίκων.
3. Οικονομική ανακούφιση. Είναι γνωστό από μελέτη του Πανεπιστημίου ότι η τοπική κοινωνία αφήνει στην αγορά του εμφιαλωμένου ως και 30 εκατομμύρια Ευρώ κάθε χρόνο.
4. Μείωση της μόλυνσης του περιβάλλοντος από δεκάδες εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια μιας χρήσης.
Το τοπικό Κίνημα για το Νερό, έχει κατά καιρούς καταθέσει προτάσεις για τη διαχείριση του Νερού που διασφαλίζουν την προσβασιμότητα και την ποιότητά του σε όλα τα επίπεδα στην τοπική κοινωνία. Επιχείρησε να κάνει το ίδιο στο δημοτικό συμβούλιο και στην ΔΕΥΑΜΒ χωρίς καμιά ανταπόκριση και διάθεση για διάλογο.
Η σημερινή δημοτική αρχή έχοντας προφανώς σχέδια επιχειρηματικής φύσης γύρω από το Νερό αποφεύγει συστηματικά να ακουστούν οι απόψεις των πολιτών στο δημοτικό συμβούλιο. Χρησιμοποιεί γι αυτό θεμιτά και αθέμιτα μέσα , όπως συκοφάντηση ατόμων, τεχνητή ένταση, σεξιστικά σόου (φαντάροι στο δημοτικό συμβούλιο), παρουσία μπράβων και αστυνομικών δυνάμεων, δικαστικές διώξεις, κ.ά..
Σε μια περίοδο που το νερό εισάγεται στο χρηματιστήριο του Σικάγο για να διαπραγματεύεται ως εμπόρευμα, και με την κλιματική αλλαγή να καλπάζει κατατάσσοντας την Ελλάδα 26η στον παγκόσμιο χάρτη του κινδύνου ερημοποιήσεως , δε μπορούμε να μένουμε αδιάφοροι.
Σκοπός των κινημάτων του νερού είναι να αλλάξουμε πορεία μία και για πάντα, να διασφαλίσουμε τον υδάτινο πόρο και να υπερασπιστούμε τα θεμελιώδη δικαιώματα των ανθρώπων. Ο αγώνας συνεχίζεται”