Το σωματείο καθαριστριών , με αφορμή το ατύχημα που είχε καθαρίστρια από πτώση πόρτας σε δημοτικό σχολείο του Βόλου κάνει λόγο για ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας μέσα σε σχολεία.
«Μέσα από αυτό το απαράδεκτα επικίνδυνο περιστατικό αναδεικνύουμε τις σοβαρές ελλείψεις και παραλήψεις που υπάρχουν στους χώρους που πάμε καθημερινά για ένα κομμάτι ψωμί, παίζοντας κορώνα – γράμματα και την ίδια μας τη ζωή», τονίζει το Σωματείο και δηλώνει πως η κυβέρνηση, ο Δήμος Βόλου και όλοι συνολικά οι αρμόδιοι, είναι υποχρεωμένοι να μας απαντήσουν στα σοβαρά ερωτήματα που προκύπτουν και είναι τα εξής :
Τι θα συμβεί αν κάποια από εμάς πάθει σοβαρό ατύχημα μέσα στο σχολείο;
Αν πάθει ατύχημα λόγω κτιριακών προβλημάτων κάποιο παιδί; Χθες ήταν μια συναδέλφισσα αύριο μπορεί να είναι κάποια άλλη ή κάποιο μικρό παιδί.
Απαιτούμε άμεσα να πραγματοποιηθούν κτιριακοί έλεγχοι σε όλα τα σχολεία χωρίς καθυστερήσεις. Να παρθούν μέτρα αντισεισμικής θωράκισης των σχολικών μονάδων. Να χτιστούν νέα ασφαλή κτίρια για σχολικές μονάδες , δεν μπορεί να δουλεύουμε και να στέλνουμε τα παιδιά μας σε προπολεμικά κτίρια που δυστυχώς υπάρχουν και στην πόλη μας.
Σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ, όλοι οι χώροι των σχολείων πρέπει να απολυμαίνονται δύο φορές την ημέρα. Δηλαδή πρέπει να υπάρχουν πρωινές και απογευματινές καθαρίστριες στα σχολεία. Με τι ωράριο και τι αποδοχές, αφού άλλες εργαζόμαστε από μία, δυο, τρεις έως και δώδεκα ώρες ημερησίως για 200 έως 400 ευρώ το μήνα;
Μας ζητάτε με μια απλή μάσκα κι ένα ζευγάρι γάντια να απολυμαίνουμε κάθε μέρα όλες τις αίθουσες για να μην αρρωστήσουν τα παιδιά, ενώ απαιτούνται ειδικές μάσκες λόγω της τοξικότητας των απολυμαντικών. Το ζήσαμε το φετινό χειμώνα με την έξαρση των ιώσεων και τα νέα δεδομένα της πανδημίας.
Απαιτούμε στολή εργασίας (φόρμα, παπούτσια), όπως πρέπει για την περίπτωση των καθαριστριών κι όπως υποσχεθήκατε εδώ και ένα χρόνο. Άλλοτε γλιστράμε στις σκάλες και άλλοτε στις τουαλέτες και στους προαύλιους χώρους. Μέχρι πότε θα συνεχίζουμε με τα δικά μας ρούχα να γυρίζουμε στα σπίτια μας; Μικρόβια, χλωρίνες βρωμιές τα παίρνουμε όλα μαζί μας; τώρα με τον κορονοϊό τι θα γίνει; Έχουμε παιδιά και ηλικιωμένους ανθρώπους στο σπίτι μας. Αν τους μεταφέρουμε τον ιό;
Απαιτούμε γιατρό εργασίας, που σε συνθήκες πανδημίας και όχι μόνο θα μας εκπαιδεύσει στα θέματα καθαριότητας και για το ποιες προφυλάξεις πρέπει να πάρουμε για τη δική μας υγεία, την υγεία των παιδιών και των εκπαιδευτικών.
Τι θα γίνει αν αρρωστήσουμε και αδυνατούμε να πάμε για δουλειά; Θα στείλουμε μήπως πάλι συζύγους, παιδιά, όπως κάνουμε μέχρι σήμερα;
Τι θα γίνει με τις ευπαθείς ομάδες καθαριστριών (χρόνιο άσθμα, καρδιοπάθειες, ζαχαρώδης διαβήτης, κτλ) ; Θα μείνουν απλήρωτες; Θα πληρωθούν; Για δουλειά πάντως δεν μπορούν να πάνε κι ούτε να το κρύψουν μπορούν, ούτε να παίζουν τη ζωή τους «κορώνα-γράμματα»!
Τι θα γίνει με τις καθαρίστριες μωρομάνες και έγκυες; Τι θα γίνει με καθαρίστριες που έχουν μικρά παιδιά και παιδιά στο δημοτικό, με γονική άδεια και με το άνοιξε – κλείσε των σχολείων;
Τι θα γίνει με καθαρίστριες που έχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες την ώρα που τα σχολεία είναι κλειστά και είναι εκτεθειμένες αυτές και τα παιδιά τους τον ιό;
Τι θα γίνει με τη λήξη των συμβάσεων εργασίας στις 30 Ιουνίου, αφού θα υπάρχει παράταση του σχολικού έτους; Κάθε χρόνο είμαστε στο «μηδέν» αφού δεν έχει παρθεί καμία ουσιαστική απόφαση για την μονιμοποίηση όλων των καθαριστριών. Είμαστε κάθε χρονιά μέσα στην ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το αν και με τι προϋποθέσεις θα έχουμε δουλειά την επόμενη χρονιά. Φτάνει πια!!!
Τι θα συμβεί όταν μεταφέρουν συναδέλφισσες από σχολεία που κλείνουν λόγω κρουσμάτων σε άλλα. Πώς γίνεται αυτό; Με τι μέτρα ώστε να μην μεταδοθεί ο ιός και σε άλλους χώρους;