Του Λεωνίδα Μαυρογιάννη*
Ο (ανεκδιήγητος) δήμαρχος του Βόλου «κατάφερε» για μια ακόμη φορά να δυσφημήσει την πόλη μας στο πανελλήνιο. Αυτή τη φορά τα έβαλε με τους Σταγιατιώτες και προσωπικά με έναν σπουδαίο καλλιτέχνη, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, που αγάπησε τον τόπο μας και τον επέλεξε για να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του. Ο Αλκίνοος ήταν το «κερασάκι στην τούρτα». Τα «κατορθώματα» του τελευταίου μήνα ξεκίνησαν από τις «διακοπές ματαιοδοξίας» στην Πορταριά εν μέσω κορωνοϊού και συνεχίστηκαν με τις προκλήσεις συνεργατών του δημάρχου στα Παλιά και την Αγριά. Κορύφωση ήταν η κατάπτυστη απόφαση για τη δημιουργία μονάδας SRF ή RDF αντί της διαλογής των σκουπιδιών στην πηγή, σε μια πόλη με γνωστό πρόβλημα αέριας ρύπανσης. Η διαφορά σε σχέση με το παρελθόν είναι ότι αυτή τη φορά οι Βολιώτες δεν προσπέρασαν την υβριστική συμπεριφορά, τον «τσαμπουκά» και την ψευτομαγκιά του δημάρχου σαν μια γουστόζικη ιδιορρυθμία του. Ούτε την καταστροφική απόφαση για το SRF σαν μια επιλογή ανάμεσα σε διαφορετικές που θα μπορούσαν να γίνουν. Τα πράγματα στην κοινωνία του Βόλου αρχίζουν πλέον να αλλάζουν. Γιατί η πανδημία βοήθησε όλους να καταλάβουν ότι ο σύγχρονος κόσμος δεν μπορεί να κυβερνιέται από ανάξιους και ακαλλιέργητους λαϊκιστές. Το πρόβλημα όμως δεν είναι ο Μπέος.
Το πρόβλημα είναι το ισχυρό και παρακμιακό πλέγμα πολιτικών, οικονομικών και μιντιακών συμφερόντων, μεγάλων ή μικρότερων, που στο πρόσωπό του βρήκε επιτέλους τον «άνθρωπό» που αναζητούσε. Όλοι αυτοί κάνουν ότι μπορούν για να τον στηρίξουν. Το χειρότερο είναι ότι κατάφεραν να στοιχίσουν μαζί τους την πλειοψηφία των Βολιωτών. Αυτό δεν αναιρεί την προσωπική ευθύνη του κάθε ψηφοφόρου, ο οποίος ήξερε καλά ποιον ψήφιζε. Αυτή η πλειοψηφία δίνει στον δήμαρχο το άλλοθι να καυχιέται ότι οι πολίτες επιβράβευσαν τα «έργα και τις ημέρες» του. Τη στιγμή που η προηγούμενη πενταετία ήταν η χειρότερη στην πρόσφατη ιστορία της πόλης. Όταν άλλες πόλεις έκανα άλματα, εμείς είχαμε τους φαντάρους, τον σεξισμό, το υβρεολόγιο κυρίως στις γυναίκες πολιτικούς του αντιπάλους, την αδιαφάνεια στη διαχείριση του Δήμου, τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια, την εγκατάλειψη της περιφέρειας, το κυκλοφοριακό χάος, την καταστροφή πνευμόνων πρασίνου προς όφελος του αυτοκινήτου. Και όταν σ’ όλη την Ελλάδα από τις αρχές του 2019 σχεδιάζουν το νέο ΕΣΠΑ 2021-2027 και συζητούν για την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, την πράσινη ενέργεια και τις ανθρώπινες πόλεις, εμείς τρέχουμε ακόμη να προλάβουμε τις προθεσμίες για να γίνουν τα έργα αστικής ανάπτυξης που τα βρήκαν έτοιμα από την προηγούμενη δημοτική αρχή και θα έπρεπε να έχουν ήδη ολοκληρωθεί. Αλλά στα πρώτα χρόνια το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να τα απαξιώσουν. Και στην ΔΕΥΑΜΒ, τα ίδια και χειρότερα. Γι’ αυτό και βάλθηκαν να της βάλουν λουκέτο.
Όσο για τις Σταγιάτες δεν κατανοώ γιατί ενοχλείται ο δήμαρχος και καταγγέλλει τους κατοίκους της ότι διεκδικούν ιδιοκτησιακά δικαιώματα στο νερό. Ο ίδιος μόλις πρόσφατα δεν αναγνώρισε δικαίωμα αυτοδιαχείρισης των νερών της άρδευσης σε όποια κοινότητα το επιθυμεί; Τι διαφορετικό λένε οι Σταγιατιώτες; Προσωπικά την γνώμη μου την έχω πει πολλές φορές. Ιδιοκτησία στις πηγές και στα νερά δεν υπάρχει. Κατά συνέπεια αρμόδιος φορέας διαχείρισής τους είναι η ΔΕΥΑΜΒ. Η οποία οφείλει να κάνει ορθολογική διαχείριση των νερών, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες ύδρευσης και άρδευσης όλων των οικισμών του Δήμου, όπως και η ανάγκη αναπαραγωγής του ανεπανάληπτου οικοσυστήματος του Πηλίου. Όσο για το θέμα της χλωρίωσης, μόνος οδηγός δεν μπορεί παρά να είναι ο νόμος. Και ο νόμος είναι σαφής. Μηδέν μικρόβια (κολοβακτηρίδια) στις μετρήσεις. Κι εδώ δεν ισχύει ότι είναι χωριό με λίγους κατοίκους. Η υγεία και η ζωή των κατοίκων και στο πιο μικρό χωριό έχει την ίδια αξία με την υγεία και τη ζωή των κατοίκων της πόλης. Επιπλέον τα συγκεκριμένα πηλιορείτικα χωριά είναι και τόποι τουριστικού προορισμού όλο το χρόνο. Τι θα γίνει λοιπόν και ποιος θα πάρει την ευθύνη αν συμβεί κάποιο ατύχημα; Η αήθης επίθεση του δημάρχου στον Αλκίνοο Ιωαννίδη και πρόσφατα σε μεγάλο αριθμό καλλιτεχνών δύο εξηγήσεις μπορεί να έχει: Η πρώτη, είναι η ανάγκη για επίδειξη πυγμής, που χαρακτηρίζει κάθε ανασφαλή «δικτατορίσκο». Η άλλη, είναι ότι η πανελλαδική ανάδειξη του θέματος με τα νερά των Σταγιατών δυσκολεύει τη «μπίζνα» με την εμφιάλωση των νερών Πηλίου που εξήγγειλε ο νέος πρόεδρος της ΔΕΥΑΜΒ Γ. Τόρης. Το πιθανότερο είναι να υπάρχει συνδυασμός των δύο.
*o Λεωνίδας Μαυρογιάννης είναι ιατρός, δημοτικός σύμβουλος Βόλου- δημοτική κίνηση «Μαζί για τον Βόλο» , πρώην Αντιπρόεδρος της ΔΕΥΑΜΒ