Η Κατερίνα Ντίνου μιλά στη «Θ» για τη διαδρομή της στη μουσική, για τις σπουδές στη φαρμακευτική, για το πώς έχει καταφέρει τον επιτυχημένο συνδυασμό, παράλληλα και με την οικογενειακή της ζωή.
Όπως σημειώνει: «Γεννήθηκα στο πιο ευλογημένο σημείο του κόσμου. Εκεί που βλέπεις θάλασσα και σκαρώνεις όνειρα. Γεννήθηκα στη Γλώσσα Σκοπέλου. Στο σπίτι μας η μουσική ήταν κάτι σαν μητρική γλώσσα. Καθημερινότητα οι νότες του μπαμπά και του αδερφού μου στο μπουζούκι, αύρα γλυκιά η φωνή της μαμάς στις ατέλειωτες βεγγέρες μας. Το μόνο που ζήτησα έντονα σαν παιδί ήταν μια κιθάρα. Κι από τότε που την αγκάλιασα, μια σχέση ζωής γεννήθηκε κι άρχισα να συστήνομαι στον εαυτό μου.
Στο νησί τελείωσα το γυμνάσιο και τα τέσσερα επόμενα χρόνια τα έζησα στον Βόλο όπου τελείωσα το λύκειο. Όμορφα χρόνια, όμορφη πόλη, όμορφοι άνθρωποι. Το πιο σημαντικό στο πολύτιμο ταξίδι της ζωής, είναι οι άνθρωποι που συναντάμε στον δρόμο και η επαφή μαζί τους.
Είχα δυο όνειρα από πολύ μικρή. Τόσο συγκεκριμένα και τόσο εδραιωμένα στο μυαλό μου, που δεν άφηναν χώρο για οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση στη σκέψη για το μέλλον. Τη μουσική και τη φαρμακευτική επιστήμη. Λάτρευα τη χημεία και την απόλυτη εξήγηση που μου έδινε στο μυστήριο της ανθρώπινης φύσης. Η φαρμακευτική κάλυπτε την αγάπη μου για τον άνθρωπο και τη γιατρειά του και η μουσική έτρεφε τα ταξίδια του νου και της ψυχής που τόσο είχα ανάγκη να κάνω. Τελείωσα λοιπόν τη φαρμακευτική σχολή στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα τραγουδούσα στα φοιτητικά στέκια της. Όταν πήρα στα χέρια μου το πτυχίο και την άδεια εξασκήσεως του επαγγέλματος, ήρθε και η πρόταση για μια πολύ καλή συνεργασία στην πρωτεύουσα… ή μάλλον τότε μόνο μπόρεσα να την ακούσω. Είχε έρθει λοιπόν η ώρα για το επόμενο ταξίδι μου.
Στην Αθήνα η πρώτη μου εμφάνιση ήταν με τη Γλυκερία, τον Γ. Σαββιδάκη και τους Οπισθοδρομικούς. Οι αξιόλογες συνεργασίες συνεχίστηκαν, με τον Θ. Πολυκανδριώτη, τον Μ. Πλέσσα, τον Γ. Σπανό, τη Β. Μοσχολιού, τον Ν. Ζιώγαλα, τον Κ. Μακεδόνα, τον Π. Θαλασσινό, τον Γ. Ανδρεάτο και άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες. Έχω τέσσερις δίσκους και ένα cd single στην προσωπική μου δισκογραφία, με δημιουργούς τους συνθέτες Μ. Πλέσσα, Γ. Σπανό, Ν. Ζιώγαλα, Φ. Περιστέρη, Θ. Παπαδόπουλο. Οι τόσο σημαντικοί αυτοί συνθέτες έγραψαν και μουσικές σε δικούς μου στίχους κι έτσι έχω δικά μου τραγούδια και στους πέντε δίσκους, ντυμένα με μουσικές όλων των προαναφερθέντων. Επίσης στίχους μου έχει ερμηνεύσει και ο Παντελής Θαλασσινός στην προσωπική του δισκογραφία.
Ο δρόμος αυτός δεν ήταν ποτέ εύκολος. Εξάλλου σου προσφέρει τόσες συγκινήσεις, που ίσως και να δικαιούται το μεγάλο τίμημα. Εν ολίγοις ήμουν πάντα ασυμβίβαστη και σταθερή στα πιστεύω μου. Δεν μπόρεσα να γίνω συστημική, διαχειρίσιμη, ούτε να προσαρμόζομαι, ανάλογα με τους καιρούς, αλλά και με τις ορέξεις και την αλαζονεία των εχόντων την εξουσία στη μουσική βιομηχανία της χώρας μας. Μια βιομηχανία που κατέρρευσε όπως κάθε τι που δεν ήταν στηριγμένο σε βάσεις αληθινές κι αξιοκρατικές. Ακολουθούσα πάντα αυτό που με πρόσταζε το μυαλό, η ψυχή και η δική μου ηθική, της οποίας δεν παρεκκλίνω για κανέναν λόγο. Γι’ αυτό και μέσα μου παραμένει ζωντανό το πάθος και η λατρεία για τη μουσική. Δεν άφησα να μου τα απομυθοποιήσει κανείς.
Μετά τον τρίτο μου δίσκο και τη συνεργασία μου με τον Γ. Σπανό, η οποία επέφερε την επιτυχία του «Σ’ αναζητώ», είχα μια μεγάλη αποχή από τη σκηνή και τη δισκογραφία. Ήταν τότε που έζησα το θαύμα της μητρότητας. Δύο μοναδικά αγόρια ήρθαν να αλλάξουν τα δεδομένα και τις προτεραιότητές μου. Δύο αγόρια που έφερα στη ζωή για να δώσουν το βαθύτερο νόημα στη δική μου. Σε διάστημα λιγότερο του ενάμισι χρόνου, έγινα δύο φορές μαμά. Χωρίς δεύτερη σκέψη αφοσιώθηκα στο μεγάλωμά τους και έκλεισα ερμητικά την πόρτα σε ό,τι θα μου έπαιρνε χρόνο από τα πρώτα τόσο σημαντικά χρόνια της ζωής τους. Στα μάτια των παιδιών μου άκουσα τις καλύτερες μουσικές, στα ξενύχτια τους έκανα τα πιο μακρινά ταξίδια. Όταν ένιωσα πως ξεκινάνε τα δικά τους ενδιαφέροντα να μεγαλώνουν και να χρειάζονται και τον δικό τους πια χρόνο σε διάφορες δραστηριότητες, άρχισα πάλι να τραγουδώ, να εμφανίζομαι σε σκηνές, να ηχογραφώ καινούργια τραγούδια, να γράφω τους στίχους μου και τώρα πια και να συνθέτω μουσικές.
Τελευταία συνεργάζομαι με τον εξαιρετικό δημιουργό Αντώνη Μιτζέλο, με τον οποίο, εκτός των «επί σκηνής» κοινών εμφανίσεων, ετοιμάζουμε μαζί τα επόμενα τραγούδια μας. Η συνεργασία με τον Αντώνη είναι για μένα μια συναρπαστική εξέλιξη και η κάθε κοινή μας εμφάνιση μια ξεχωριστή εμπειρία.
Θα κλείσω με λίγα λόγια για τον χαρακτήρα μου… Τι αγαπώ:
Αγαπώ τη ζωή και την τιμώ στην κάθε της στιγμή, κάνοντας πράγματα που με εκφράζουν και με γεμίζουν. Κάνω συχνά μικρούς απολογισμούς φροντίζοντας να βελτιώνομαι σαν άνθρωπος και να προσφέρω. Μέσα από την προσφορά γεμίζω ικανοποίηση και χαρά. Αγαπώ την τάξη των πραγμάτων και τη δικαιοσύνη. Έχω καλούς φίλους να μοιράζομαι τις χαρές μου. Στις λύπες μου απομονώνομαι για να μην τις μεταφέρω. Αγαπώ τα λάθη μου. Έχουν όλα τη θέση τους και τον λόγο που γίνονται, σε οδηγούν σε γνώση. Δεν κρίνω τους ανθρώπους. Αξία αδιαπραγμάτευτη θεωρώ την αξιοπρέπεια. Αγαπώ την πατρίδα μου και την έχω συνεχώς μέσα μου όπου κι αν βρεθώ. Αγαπώ και σέβομαι απόλυτα τη φύση. Αγαπώ βαθιά τη θάλασσα. Αυτή μου έμαθε να είμαι ελεύθερη και να μην υπάρχει τέλος στο βλέμμα και στα όνειρα. Νιώθω τυχερή».