H Κατερίνα Μανανεδάκη είναι δημοσιογράφος. Έχει δουλέψει στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση του ΑΝΤ1, στο Mega Channel, στο Star Channel και στον περιοδικό Τύπο, σε εκδόσεις υψηλής αναγνωσιμότητας και κυκλοφορίας. Έχει γράψει δεκαοκτώ βιβλία. Από τις Εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα: «Τι τραβάμε κι εμείς οι Μάνες!», που έχει πουλήσει πάνω από 150.000 αντίτυπα το «Εγώ πότε θα γίνω Ευτυχισμένη;», «Ο πόλεμος της Ζυγαριάς» σε συνεργασία με την Ελένη Πετρουλάκη και «Αυτή η Οικογένεια θα με Τρελάνει». Βιβλία της έχουν γίνει θεατρικές παραστάσεις, ετοιμάζονται να μεταφερθούν στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, έχουν μεταφραστεί στο εξωτερικό, και όλα τους είναι μπεστ σέλερ.
Συνέντευξη
Χαριτίνη Μαλισσόβα
«Τη μέρα που πήρα τα βουνά», το μυθιστόρημά σας που κυκλοφορεί από τις εκδ. Ψυχογιός. Θα μας αποκαλύψετε κάποια στοιχεία του;
Είναι ένα βιβλίο γεμάτο εκπλήξεις! Ακόμη και για μένα! Οι ήρωές του, και κυρίως οι ηρωίδες του, ήταν από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να το γράφω, αποφασισμένες να κάνουν αυτό που θέλουν, όπως το θέλουν, χωρίς να με ρωτήσουν, αγνοώντας εντελώς όλα τα σχεδιαγράμματα και τα όρια που είχα βάλει! Η πρωταγωνίστριά του, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια από μας, φτάνει κάποια στιγμή σε ένα οριακό σημείο ζωής, απογοητευμένη από τα αισθηματικά, αλλά και τα επαγγελματικά της και παίρνει την απόφαση να ακολουθήσει το νεύμα της μοίρας. Έτσι με αφορμή μια κληρονομιά θα… πάρει τα βουνά και θα ζήσει χίλια δυο απρόοπτα. Ένα χιουμοριστικό βιβλίο που ομολογεί, όμως, μεγάλες αλήθειες, μια αναζήτηση για όσα θέλουμε, για όσα χρειαζόμαστε, για όσα αληθινά αγαπάμε και… ένας μεγάλος έρωτας εκεί που δεν τον περιμένεις.
Στις ιστορίες σας, γραμμένες με το προσωπικό, αναγνωρίσιμο στις αναγνώστριές σας χιούμορ, κατά βάση πρωταγωνιστούν νέες γυναίκες με οικογένεια ενίοτε και καριέρα. Είναι το χιούμορ ένας τρόπος να περάσετε κάποια μηνύματα;
Το χιούμορ είναι ο καλύτερος και πιο αληθινός τρόπος για να περάσεις κάθε μήνυμα. Έχω μια σχέση ζωής και ένα αληθινό δέσιμο με τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες μου. Με αγαπούν και τους αγαπώ. Είμαι τόσο τυχερή, αληθινά ευλογημένη. Είμαστε μια μεγάλη παρέα που με όχημα τις λέξεις, ξεφεύγουμε από όλους κι από όλα. Γελάμε με όσα μας φέρνει η ζωή. Και ξέρεις, Χαριτίνη μου αγαπημένη, προσπαθούμε να χαμογελάμε ακόμη και με τα δύσκολα που φέρνει η ζωή. Και αγωνιζόμαστε και συνεχίζουμε και ποτέ δεν φεύγουμε από το ρινγκ πριν τελειώσει ο αγώνας. Είμαστε πρωταθλήτριες στην αισιοδοξία και το χιούμορ είναι η υπερδύναμής μας!
Ποιο λάθος των νέων γυναικών επισημαίνετε ότι συμβαίνει συχνά;
Νομίζω πως, στις δύσκολες εποχές που ζούμε, δεν έχουμε πάντα το πείσμα για να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας. Σταματάμε να ονειρευόμαστε. Να βάζουμε στόχους, να κυνηγάμε τις επιθυμίες μας. Φοβόμαστε να ρισκάρουμε, να γίνουμε «επικίνδυνες». Όλες μας πολλές φορές βουλιάζουμε στην καθημερινότητα. Αλλά γι’ αυτό είμαστε η μια για την άλλη και παίρνουμε δύναμη και θάρρος. Πιστεύω πως η γυναικεία φιλία και η αλληλεγγύη είναι θαυματουργή.
Τι σας ώθησε να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο και τι συνεχίζει να σας κινητοποιεί στη συγγραφή βιβλίων;
Ποτέ δεν σκέφτηκα πως «θα γράψω ένα βιβλίο». Δημοσιογράφος πολλά χρόνια, οι λέξεις ήταν η δουλειά μου, αλλά και το καταφύγιό μου, το ταξίδι μου, η ψυχοθεραπεία μου. Θα γίνει έκρηξη στο μυαλό μου αν κάποια στιγμή δεν βάλω στο χαρτί όλα αυτά που με απασχολούν. Όταν ετοιμάζω ένα βιβλίο, μιλάω μόνη μου, γελάω μόνη μου, περνάω υπέροχα με τους ήρωες μου και μετά… η μαγεία της δημιουργίας. Μια ιστορία που γίνεται μοίρασμα καρδιάς. Η γραφή είναι για μένα είναι αληθινή μαγεία.
Εσάς τι μπορεί να σας οδηγήσει να θέλετε να πάρετε τα βουνά;
Ο σκύλος μου ο Ρίκι αρχικά που με τρέχει καθημερινά σε βουνά και ραχούλες, αλλά και το να μην μπορώ να αποδείξω πως κάποιος λέει ψέματα. Μπορεί να με τρελάνει αυτό. Δεν αντέχω επίσης την γκρίνια, τη μοιρολατρία, το δράμα και το να μην πιστεύουν οι άνθρωποι πως αύριο ξημερώνει μια άλλη καλύτερη μέρα. Και το ομολογώ, μου αρέσει η μοναξιά. Θα μπορούσα άνετα και να πάρω τα βουνά και να μείνω κι εκεί!
Τι θεωρείτε εξέλιξη σε έναν λογοτέχνη;
Το να συνεχίζει να γράφει. Είναι στ’ αλήθεια θαύμα το να μπορείς να γράφεις κι άλλο βιβλίο κι άλλο βιβλίο και να αρέσουν στους αναγνώστες και τα επόμενα βιβλία. Γιατί κάθε φορά που τελειώνει μια ιστορία, πάντα αναρωτιέσαι «και μετά από αυτό τι;». Εξέλιξη είναι κάθε φορά ο μύθος να γίνεται πιο βαθύς και να αφορά όλο και περισσότερους, η παρέα να μεγαλώνει και το χαμόγελο να γίνεται ουσιαστικά μεταδοτικό.
Ήταν για εσάς η εποχή της πανδημίας γόνιμη αναγνωστικά και συγγραφικά;
Έγραψα ένα βιβλίο για την παράνοια που ζήσαμε, το «Αυτή η Οικογένεια θα με τρελάνει» σχεδόν σε ρεαλιστικό χρόνο, «ζω και γράφω», που σαν σύγχρονη ελληνική ταινία κατέγραφε τα όσα περάσαμε όλοι μας κι αυτό ήταν σίγουρα γόνιμο. Από την άλλη, όσα βιβλία διάβασα τότε, τώρα μου θυμίζουν εκείνη την αποπνικτική και σκοτεινή περίοδο. Αλλά μέσα από τις δυσκολίες καταφέρνεις μετά να μετράς πόσο σημαντικές είναι οι χαρές.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα και σας εντυπωσίασε;
Το «Μη μ’ αφήσεις ποτέ» του Καζούο Ισιγκούρο. Σαν μέγγενη μου έσφιγγαν την καρδιά οι εικόνες του, σκληρές, δυνατές, τρομακτικές και συγκλονιστικές και όλο το άφηνα στην άκρη κι έλεγα, «δεν θα το συνεχίσω, δεν αντέχω» και μετά το έπιανα πάλι και το διάβαζα μέχρι να φτάσω στο τέλος. Συγκλονιστικός ο τρόπος που αυτός ο τόσο σημαντικός συγγραφέας καταφέρνει να μπλέξει τον αναγνώστη στον ιστό της ιστορίας του. Με εντυπωσίασε πραγματικά.
Ποια αξία θεωρείτε υπέρτατη;
Την υπομονή, που είναι και αρετή, και που θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να αποκτήσω!
Ασχολείστε με τη συγγραφή κάποιου νέου βιβλίου;
Ναι. Ένα ακόμη βιβλίο ετοιμάζεται, το 19ο στη σειρά. Ελπίζω να καταφέρω να το τελειώσω σύντομα ώστε να μπορέσει να βρει τη θέση του το καλοκαίρι στα χέρια και τις καρδιές των αναγνωστών. Για να δούμε…