Το δέκατο πέμπτο της βιβλίο με τίτλο «Εγώ πότε θα γίνω ευτυχισμένη» που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι η αφορμή της συνομιλίας μας με τη συγγραφέα και δημοσιογράφο Κατερίνα Μανανεδάκη .(Έχει εργαστεί στο Mega Channel, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση του ΑΝΤ1, στο Star Channel και στον περιοδικό Τύπο, σε εκδόσεις υψηλής αναγνωσιµότητας και κυκλοφορίας).
Δεκαεπτά χρόνια μετά το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Έχετε μήνυμα στο κινητό σας» η πολυαναγνωσμένη συγγραφέας πραγματεύεται μια επίκαιρη ιστορία με θέμα το κυνήγι και την απόκτηση της ευτυχίας, με το δικό της στυλ γραφής γεμάτο χιούμορ και αυτοσαρκαστική διάθεση.
Στη συζήτησή μας δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στο πολυδιαβασμένο της Μπεστ Σέλερ «Τι τραβάμε κι εμείς οι μάνες», που πρωτοεκδόθηκε το 2005 (γνωρίζει δεύτερο εκδοτικό ταξίδι από τις εκδ. Ψυχογιός) και σύντομα θα το δούμε να ζωντανεύει στο θέατρο.
«Εγώ πότε θα γίνω ευτυχισμένη;» ο τίτλος του νέου σας μυθιστορήματος. Δώστε μας κάποια στοιχεία.
Είναι το δέκατοπέμπτο μου βιβλίο κι ίσως και το πιο αστείο! Οι αναγνώστες που το έχουν ήδη διαβάσει, μου λένε πως το ξεκίνησαν και το τελείωσαν, χωρίς να μπορέσουν εύκολα να κάνουν… ενδιάμεσες στάσεις! Κι αυτό, φυσικά, με κάνει εξαιρετικά χαρούμενη! Είναι ένα βιβλίο που το έγραψα με μεγάλο ενθουσιασμό, αφού σε αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε, πρέπει να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τα καθημερινά και τα δύσκολα και να ταξιδέψουμε σε έναν κόσμο όπου οι ήρωες περνάνε δυσκολότερα από μας!
Οι σχέσεις, η πίστη, η απιστία, ο γάμος, οι τύψεις, οι φόβοι, οι ελπίδες, όλα έχουν τη θέση τους στην ιστορία. Και μου αρέσει να λέω πως διαδραματίζεται σε δυο επίπεδα. Ένα απόλυτα χιουμοριστικό κι ένα …σοβαρό αφού ο αναγνώστης μπορεί να βρει και μικρές «συμβουλές» για το πώς να δει τη ζωή με άλλο μάτι. Με αισιοδοξία και πίστη για ένα καλύτερο αύριο. Ένας αγαπημένος μου στοχαστής λέει… Ο καλός στρατιώτης είναι αυτός που μένει ζωντανός μετά τη μάχη». Κι αυτό θέλω κι εγώ. Να μάθουμε να μένουμε ζωντανοί μετά τις καθημερινές μας μάχες.
Η ηρωίδα σας, η Μαίρη, ψάχνει να βρει την ευτυχία μέσα στη δίνη της καθημερινότητας, της κρίσης και των οικογενειακών υποχρεώσεων. Δεν είναι ουτοπία η αναζήτηση της διαρκούς ευτυχίας;
Η αναζήτηση της διαρκούς ευτυχίας είναι λάθος. Η διαρκής αναζήτηση της ευτυχίας όμως, είναι το μυστικό. Γιατί νομίζω πως η ευτυχία είναι στιγμές και εικόνες και ανάσες και όνειρα που γίνονται πραγματικότητα. Δεν μπορείς να είσαι πάντα ευτυχισμένος, αλλά δεν μπορείς να είσαι και πάντα δυστυχισμένος. Μπορείς ,όπως και η ηρωίδα μου η Μαίρη, να ψάχνεις και να αναζητάς αυτό που είναι για σένα προσωπική ευτυχία. Το δικό σου μεγάλο θέλω, ενάντια σε πολλά μικρά αλλά ισχυρά πρέπει.
Σε τι έχει αλλάξει τις ηρωίδες σας η κρίση;
Δεν μπορούν να φορέσουν τα ρούχα, τα παπούτσια και τα κοσμήματα που ονειρεύονται, δεν μπορούν πάνε διακοπές σε μαγικά νησιά και να κάνουν ένα spa της προκοπής! Σοβαρά όμως, επειδή οι ηρωίδες μου είμαστε εμείς, οι γυναίκες της διπλανής πόρτας, έχουν τις ίδιες αγωνίες με μας. Πώς θα στηρίξουν την οικογένειά τους, πώς θα προσφέρουν στα παιδιά τους αυτά που θέλουν και πώς θα μπορέσουν μέσα σε αυτή τη δίνη να μη χάσουν το χαμόγελο και την αισιοδοξία τους. Πώς θα συνεχίσουν να πηγαίνουν μπροστά, ενάντια σε όλους και όλα.
Χαρακτηριστικά της γραφής σας είναι το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός. Θεωρείτε ότι αυτά τα στοιχεία είναι βασικά στην αντιμετώπιση των δύσκολων στιγμών μας;
Νομίζω πως χωρίς χιούμορ και αυτοσαρκασμό δεν βγαίνει η ζωή. Αν δεν γελάσουμε ή αν δεν προσπαθήσουμε τουλάχιστον να χαμογελάσουμε με όσα μας συμβαίνουν, δεν θα αντέξουμε. Θα μείνουμε να κοιτάμε το λευκό στο ταβάνι, ξαπλωμένοι στον καναπέ, να τιμωρούμαστε για τα λάθη που κάναμε, για τα σωστά που δεν κάναμε. Αν έμαθα κάτι, το λέω και το ξαναλέω, γράφοντας αυτό το βιβλίο, είναι πως πρέπει να μας αγαπάμε και να μας φροντίζουμε. Έχουμε μόνο εμάς, οι υπόλοιποι είναι… πιασμένοι!
Τα βιβλία σας είναι ευπώλητα και απευθύνονται στο γυναικείο κοινό. Για ποιο λόγο θεωρείτε ότι αγγίζουν τόσο τη μέση Ελληνίδα;
Γιατί βλέπει τον εαυτό της πρωταγωνίστρια στην ιστορία! Πολλές φορές μου λένε «μα καλά, έχεις βάλει κάμερες στο σπίτι μας;». Όλες λίγο πολύ περνάμε τα ίδια. Μόνο που δεν τα ομολογούμε. Όταν όμως τα διαβάζουμε σαν κουβέντες και σκέψεις, νιώθουμε πως δεν είμαστε μόνες. Πως είμαστε μια μεγάλη παρέα κι αυτό μας απελευθερώνει και μας ευχαριστεί.
Να διώξουμε τους τοξικούς ανθρώπους από δίπλα μας, διατείνεται η ηρωίδα σας. Είναι εφικτό αυτό;
Και ναι και όχι. Δεν μπορείς να… πετάξεις από τη ζωή σου έναν κακό διευθυντή ή μια διευθύντρια που δεν σε καταλαβαίνει, την πεθερά σου που πιθανόν σου δηλητηριάζει το γάμο, τη φίλη ή τον φίλο που σε απογοήτευσε με μεγάλη ευκολία. Αλλά και πάλι, ναι, μπορείς. Να κάνεις την αρχή, να αναγνωρίσεις πρώτα πρώτα τους «τοξικούς» και μετά αν δεν έχεις τη δυνατότητα να τους διώξεις, να τους απομονώσεις. Να χτίσεις τοίχους στην καρδιά και το μυαλό και να τους αφήσεις απ’ έξω. Θέλει δουλειά και δύναμη, αλλά αξίζει το αποτέλεσμα.
Έχω την εντύπωση ότι σχεδόν πάντα ρίχνετε στους άνδρες το άδικο…
Ναι! Γιατί τι χαρές έχουμε κι εμείς σ’ αυτή τη ζωή;!Αφού δεν μπορούμε πάντα να τους τα πούμε κατά πρόσωπο, τα λέμε μέσω των ηρωίδων μου! Αλλά και πάλι, πώς θα ζούσαμε χωρίς αυτούς; Πιστεύω, ξέρετε, πως στην πραγματικότητα γράφω για άντρες! Για άντρες που θέλουν να μάθουν πώς σκέφτονται και λειτουργούν οι γυναίκες. Έχουμε τα μυστικά μας και ένας έξυπνος άντρας μπορεί να τα ανακαλύψει και να κερδίσει την καρδιά μας για πάντα.
Ποιες αξίες θεωρείτε αδιαπραγμάτευτες;
Την ειλικρίνεια, τη φιλία και τη συμπαράσταση στον δίπλα μας, την αγάπη για την οικογένεια και τα παιδιά, την προσπάθεια να γινόμαστε μέρα με τη μέρα καλύτεροι άνθρωποι.
Το μπεστ σέλερ μυθιστόρημά σας «Τι τραβάμε κι εμείς οι μάνες» γνωρίζει δεύτερο εκδοτικό ταξίδι από τις εκδ. Ψυχογιός. Αλήθεια, στα 13 χρόνια που μεσολάβησαν πόσο θεωρείτε ότι ωρίμασαν οι Ελληνίδες;
Νομίζω πως ωρίμασαν οι Έλληνες μπαμπάδες! Κι αυτό είναι τόσο παρήγορο. Στέκονται δίπλα στις γυναίκες τους περισσότερο, βοηθάνε, θα βγάλουν βόλτα το μωρό με το καροτσάκι χωρίς να ντρέπονται. Κι αυτό οφείλεται νομίζω στις εργαζόμενες μαμάδες, που μεγάλωσαν αγόρια, μαθαίνοντάς τους πως ο ρόλος τους, δεν είναι μονοδιάστατος. Όσο για τις Ελληνίδες; Θεωρώ πως κατάλαβαν πως πρέπει να μοιράζονται και να μην παίρνουν όλα τα οικογενειακά βάρη στους ώμους τους. Αλλά και πάλι, θέλουμε δουλειά… Το χειμώνα που θα δούμε το βιβλίο να ζωντανεύει στο θέατρο «Χυτήριο» της Βάσιας Παναγοπούλου, θα έχουμε την ευκαιρία να γελάσουμε δυνατά με τα λάθη και τα σωστά μας!
Τι σημαίνει ευτυχία για εσάς;
Αχχχχ! Μια αιώρα δεμένη κάτω από δυο μεγάλα σκιερά δέντρα, άπειρα βιβλία δίπλα μου, στο βάθος η θάλασσα, να ακούω τα πουλιά να κελαηδούν και να μη φωνάζει κανείς, έστω και για λίγο «Κατερίνα, μαμά», να μη γαβγίζει, να μη νιαουρίζει, ζητώντας φαγητό και βόλτα! Ευτυχία είναι, να μπορώ να ταξιδεύω στα σύννεφα και να χαμογελάω, με το καλό μου, ονειροπόλο χαμόγελο!
Συνέντευξη
Χαριτίνη Μαλισσόβα