Η Κατερίνα Κασσαβέτη με όνομα ηχηρό λόγω παρήχησης του «Κ» και ιστορικής προέλευσης δεν αισθάνθηκε δέος κατηφορίζοντας τον ομώνυμο με το επίθετό της δρόμο, καθώς γνώριζε να ανοίγει δικούς της δρόμους. Άλλωστε ο κοσμοπολιτισμός της οικογένειάς της δεν θα μπορούσε παρά να της δώσει το έναυσμα για να κάνει τα όνειρα και τη φαντασία της, την έμπνευση και το ταλέντο της σπουδές και ενασχόληση. Απόφοιτος της Σχολής Δοξιάδη και της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δέκα και πλέον ατομικές εκθέσεις, με δράσεις στο θέατρο και την τηλεόραση ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος συμμετέχει στην ομαδική έκθεση που πραγματοποιείται στο Μουσείο της Πόλης του Βόλου με τίτλο «Meta – κίνηση ΙΙ» (αναπαραστάσεις με αφορμή τους Μικρασιάτες πρόσφυγες στον Βόλο), που θα διαρκέσει έως 7 Νοεμβρίου (Τρίτη έως Κυριακή 10.30 – 13.30 και απογεύματα Τετάρτη και Παρασκευή 18.00 – 21.00). Με λόγο κοφτό και περιεκτικό η Κατερίνα Κασσαβέτη μιλά με αφορμή την έκθεση για τον ρόλο και τη σημασία των επετείων, τη δύναμη της Ιστορίας και την επιρροή της στη ζωή και τη δημιουργία.
Συνέντευξη ΛΟΪΖΟΣ ΑΣΒΕΣΤΑΣ
Η οριοθέτηση μιας επετείου ως αφορμή επικαιροποίησης και ως αιτία ανάσυρσης μνήμης δίνει σε έναν καλλιτέχνη την αφορμή για δημιουργία;
Βεβαίως… έτσι είναι το νιώθω, το πιστεύω, γιατί η έμπνευση ενός καλλιτέχνη έχει άμεση σχέση με το τι συμβαίνει γύρω του, γύρω μας, τι υπάρχει και εξελίσσεται σε διάφορα επίπεδα. Είναι αυτό που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον.
Ποια η σχέση που έχετε με τις αλησμόνητες πατρίδες, τι σας δένει με τον χώρο της Ιωνίας;
Με τις αλησμόνητες πατρίδες με συνδέουν τα ακούσματα, οι διηγήσεις κυρίως στενών μου συγγενών με αποτέλεσμα χωρίς να έχω βιώσει προσωπικά αυτές τις καταστάσεις να διαισθάνομαι τις τραυματικές εμπειρίες του ξεριζωμού…
Με τον κοσμοπολιτισμό που χαρακτηρίζει την οικογένειά σας θεωρείτε ότι υπάρχει εκλεκτική συγγένεια με τον αντίστοιχο της Μ. Ασίας;
Θεωρώ ότι όντως υπάρχει εκλεκτική συγγένεια κι αυτό επειδή η οικογένειά μου, η οικογένεια Κασσαβέτη, δραστηριοποιήθηκε ενεργά και έντονα στην Αίγυπτο όπου ο κοσμοπολιτισμός ήταν εφάμιλλος των πόλεων της Μικράς Ασίας.
Πώς γράφει μέσα σας η Ιστορία και πώς αποτυπώνεται στην εικαστική σας γραφή;
Υπάρχει μια οικουμενικότητα στην αντίληψη των πραγμάτων. Κι αναφέρομαι σε αυτό, καθώς ο καλλιτέχνης από τη φύση του είναι ευαισθητοποιημένος σε καταστάσεις παρόμοιες με αυτές που συνέβησαν στις ελληνικές μικρασιατικές πόλεις ακόμη κι αν δεν τις έχει βιώσει ο ίδιος.
Πιστεύετε ότι η αποτύπωση γεγονότων ως αφορμή έκφρασης μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά στον δημιουργό;
Τα γεγονότα ως αφορμή έκφρασης επηρεάζουν τον καλλιτέχνη χωρίς πλήρη λύτρωση αφήνοντας σημάδια στη σκέψη και στην ψυχή για περαιτέρω συνέχιση του έργου του.
Πώς αισθάνεστε συμμετέχοντας – συγκατοικώντας με άλλους δημιουργούς; Πώς αισθάνεται δηλαδή ένας καλλιτέχνης στις ομαδικές παρουσιάσεις;
Η Τέχνη σαν έκφραση είναι διαδραστική και είναι απαραίτητη η συνύπαρξη με άλλους καλλιτέχνες για τη διεύρυνση των καλλιτεχνικών ερεθισμάτων.
Θεωρείτε απαραίτητη τη συνομιλία με τους άλλους καλλιτέχνες;
Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον πώς ο κάθε καλλιτέχνης αντιλαμβάνεται τα γεγονότα και πώς τα εκφράζει. Οι ομαδικές εκθέσεις χαρακτηρίζονται από ένα παζλ διαφορετικών τεχνοτροπιών και απόψεων που συνομιλούν αρμονικά στον εκθεσιακό χώρο.
Το έργο σας με τίτλο «Χαμένες Πατρίδες» κυριαρχείται από το μαύρο και το κόκκινο, ως αντίθεση ή ως αποτύπωση πραγματικότητας;
Δύο χρώματα απόλυτα και σκληρά είναι το μαύρο και το κόκκινο, όπως σκληρή ήταν και η μετέπειτα ζωή των προσφύγων των επί αιώνες Ελλήνων κατοίκων της Ιωνίας.
Ο όρος χαμένες πατρίδες σάς οδηγεί πάντα εκεί ή μήπως και στις δικές σας χαμένες γωνιές;
Όλοι είμαστε κομμάτι από την Ιστορία εκείνων των γεγονότων που σημάδεψαν έντονα όλες τις μετέπειτα γενιές και κατά συνέπεια ενσωματωθήκαμε με τα βιώματά τους.
Τι γεμίζει τις ημέρες σας αυτόν τον καιρό και ποια όνειρα τις νύχτες; Τι ετοιμάζετε και με τι ασχολείστε;
Η ρευστότητα των καταστάσεων και η αέναη αναζήτηση… Σκέφτομαι, ζωγραφίζω…