Καταρρίπτεται ο μύθος του άνδρα κυνηγού; Μελέτη επιβεβαιώνει ότι και οι γυναίκες κυνηγούσαν στις προϊστορικές κοινωνίες

Μια νέα επιστημονική έρευνα ανατρέπει όσα ξέραμε για τις κοινωνίες των κυνηγών συλλεκτών, καθώς αποδεικνύει ότι και οι γυναίκες κυνηγούσαν. Η ανθρωπολογική έρευνα ήθελε τους άνδρες στις προϊστορικές κοινωνίες να είναι κυνηγοί και τις γυναίκες επειδή, είναι πιο αργές και πιο αδύναμες, να είναι συλλέκτες. Σταδιακά, όμως, εμφανίζονται ρωγμές στην ανδροκεντρική ανάγνωση της ιστορίας.

Η Sophia Chilczuk και η Abigail Anderson στο πλαίσιο ενός μαθήματος ανθρωπολογίας άκουσαν ένα podcast, το οποίο αναφερόταν σε μια ανακάλυψη ορόσημο – μιας γυναίκας κυνηγού στο Περού το 2018. Οι αρχαιολόγοι είχαν βρει μαζί με τα θραύσματα του κρανίου της και τα οστά των ποδιών της ένα κυνηγετικό σετ.

Η ανακάλυψη αυτή τις ώθησε μαζί με την καθηγήτρια τους Cara Wall-Scheffler και άλλες δύο ερευνήτριες να επανεξετάσουν την υπάρχουσα βιβλιογραφία, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το κυνήγι μεγάλων θηραμάτων πριν από 14.000- 8.000 χρόνια ήταν μια δραστηριότητα που δεν είχε φύλο.

Η ερευνητική ομάδα κατάρτισε έναν κατάλογο με τις εθνογραφιών για τις ανθρώπινες κοινωνίες του 19ου και του 20ού αιώνα. Σε αυτές εντόπισε 63 κοινωνίες συλλεκτών με αναφορές από πρώτο χέρι για το πότε, πώς και τι κυνήγι γινόταν. Στη συνέχεια, η ομάδα αναζήτησε μοτίβα γύρω από την εμπλοκή των γυναικών στο κυνήγι, όπως το μέγεθος των θηραμάτων και το αν οι γυναίκες κυνηγούσαν, αν η ευκαιριακά.

Η βιολογική ανθρωπολόγος Wall-Scheffler και οι φοιτητές της βρήκαν στοιχεία ότι οι γυναίκες κυνηγούσαν σε 50 από τις 63 κοινωνίες.Η συμπεριφορά αυτή ήταν σκόπιμη και όχι ευκαιριακή κατά 87 %. Στους πολιτισμούς που το κυνήγι ήταν το σημαντικότερο μέσο εύρεσης τροφής, οι γυναίκες είχαν ενεργό ρόλο σε ποσοστό 100%.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι οι γυναίκες είχαν μια πιο ευέλικτη προσέγγιση στο κυνήγι. Τα όπλα που επέλεγαν, τα θηράματα που κυνηγούσαν και το ποιος τις συνόδευε κατά τη διάρκεια άλλαζαν ανάλογα με την ηλικία και τον αριθμό των παιδιών ή εγγονών που είχαν. Συγκεκριμένα, οι μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες είχαν πιο ενεργό ρόλο. Σε έναν πολιτισμό, μάλιστα, μια γιαγιά είχε βραβευτεί για το σημάδι της. «Είχαν διαφορετικές στρατηγικές, αλλά εξακολουθούσαν να βγαίνουν έξω για να πιάσουν θηράματα», σημείωσε ε η Δρ Wall-Scheffler.

Η ερευνητική ομάδα δυσκολεύτηκε να ανακαλύψει τα μοτίβα για τις γυναίκες-κυνηγούς, καθώς στις εθνογραφίες συχνά δινόταν προτεραιότητα στις αφηγήσεις για άνδρες-κυνηγούς.

«Οι γυναίκες θεωρούνται παθητικοί παράγοντες στην ιστορία» σχολίασε η βιομοριακή αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Αλάσκα, Tammy Buonasera, η οποία αναγνώρισε το φύλο της γυναίκας κυνηγού που βρέθηκε το 2018 στο Περού. Παράλληλα, εξέφρασε την ικανοποίηση της για τα ευρήματα της νέας μελέτης, σημειώνοντας «Πάντα υπέθετα ότι οι γυναίκες κυνηγούσαν πιθανώς πιο συχνά από ό,τι είχε αναγνωριστεί».

Ο Randy Haas, αρχαιολόγος στο Wayne State University που ηγήθηκε της ανασκαφής στο Περού, σημείωσε ότι τα ευρήματα ευθυγραμμίζονται με αυτά της δικής του μελέτης. «Οι ερμηνείες μας είναι μεροληπτικές. Η ιδέα ότι ο έμφυλος καταμερισμός της εργασίας είναι οφείλεται στην ανθρώπινη βιολογία είναι ένα τροπάριο που έχει παίξει ρόλο στις δομικές ανισότητες του σήμερα», τόνισε ο ίδιος.

Πηγή:ethnos