Καταναλωτής ηλεκτρικής ενέργειας που προτίμησε να αλλάξει πάροχο, πιστεύοντας στη διαφήμιση, ανακάλυψε ξαφνικά, ότι ενώ του είχαν πει για πάγιο στην τιμή των 5 ευρώ, τελικά το πάγιο ήταν στα 22 ευρώ. Διαμαρτυρήθηκε και προσέφυγε στην Ένωση Καταναλωτών Βόλου και Θεσσαλίας, όπου προσφεύγουν καθημερινά δεκάδες καταναλωτές, διαμαρτυρόμενοι για συμβάσεις τηλεφωνίας, ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και για απάτες σε παραγγελίες προϊόντων.
Καθημερινό είναι πλέον το φαινόμενο των καταγγελιών καταναλωτών στην ΕΝΚΑ Βόλου, αλλά και στη Γ.Γ. Καταναλωτή για προϊόντα και υπηρεσίες, που δεν ανταποκρίνονται στα όσα διαφημίζονται. Όπως ανέφερε ο εκπρόσωπος της ΕΝΚΑ Αλ. Κουτσελίνης στην περίπτωση με τον καταναλωτή που άλλαξε πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας, του υποσχέθηκαν μείωση της τιμής της κιλοβατώρας και ενώ την είδε αυτή τη μείωση, ο καταναλωτής ανακάλυψε συγχρόνως πως το πάγιο τετραπλασιάστηκε… Σύμφωνα με τον κ. Κουτσελίνη, οι καταγγελίες καταναλωτών για τις εταιρείες κινητής και σταθερής τηλεφωνίας-ίντερνετ είναι μακράν οι περισσότερες, καθώς αφορούν στο 50-60% των καταγγελιών. Παράλληλα, αυξάνονται σταδιακά οι καταγγελίες και για τις εταιρείες παροχής ηλεκτρικής ενέργειας και αερίου, που φθάνουν πλέον σε ποσοστό 20% του συνόλου των καταγγελιών. Τρίτες στη σειρά, σύμφωνα πάντα με τον κ. Κουτσελίνη, είναι οι καταγγελίες για απάτες μέσω του διαδικτύου. Παράδειγμα Βολιώτης παράγγειλε μέσω ιστοσελίδας κινητό τηλέφωνο αξίας 300 ευρώ, το οποίο στην αγορά πωλείται προς 800 ευρώ, ήταν δηλαδή ευκαιρία, όπως νόμιζε. Έστειλε με τραπεζικό έμβασμα τα χρήματα στον πωλητή, που είχε βρει μέσω ιστοσελίδας, ωστόσο ακόμη δεν έχει παραλάβει τη συσκευή… Όχι μόνον έχασε τα 300 ευρώ, αλλά δεν βρήκε κατόπιν τον δράστη της απάτης, αφού εξαφανίστηκε από το διαδίκτυο και η ιστοσελίδα…
Μη ενημέρωση
Πολλές εξάλλου είναι οι καταγγελίες για ελαττωματικά ή προϊόντα που παραλαμβάνουν καταναλωτές μέσω ηλεκτρονικού εμπορίου (e-shop) και τα οποία είτε δεν ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές που δίνουν είτε είναι ελαττωματικά. Στις περιπτώσεις αυτές, τονίζει ο κ. Κουτσελίνης, έχουν τη δυνατότητα υπαναχώρησης της αγοράς που κάνουν, εντός χρονικού διαστήματος 14 ημερών, όπως ο νόμος ορίζει. Ωστόσο, ορισμένες εταιρείες είτε δεν επιστρέφουν τα χρήματα, είτε δεν ενημερώνουν για το δικαίωμα υπαναχώρησης του καταναλωτή. Οι καταγγελίες για προβλήματα προσυμβατικής ενημέρωσης είναι πολλά. Άλλο ένα παράδειγμα είναι με περίπτωση αγοράς ηλεκτρικού ποδήλατου από Βολιώτη. Η εταιρεία που το αγόρασε, διαφήμιζε ότι δεν απαιτείται άδεια κυκλοφορίας, ωστόσο τροχονόμος που τον σταμάτησε του τη ζήτησε και επειδή δεν την είχε, του βεβαίωσε παράβαση… Στη συγκεκριμένη περίπτωση η διαφήμιση ήταν παραπλανητική και δεν υπήρξε σωστή προσυμβατική ενημέρωση.
Τα ασφάλιστρα
Για τα ασφάλιστρα ο κ. Κουτσελίνης επισημαίνει ότι «με ρύθμιση – δώρο για την αναπροσαρμογή τους η κυβέρνηση εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ασφαλιστικών επιχειρήσεων εις βάρος των ασφαλισμένων». Με το άρθρο 268 του νομοσχεδίου για το νέο Πτωχευτικό Δίκαιο επιχειρείται αφενός η κάμψη της προστασίας του ασφαλισμένου στις νέες συμβάσεις και αφετέρου μία επέμβαση στις υφιστάμενες συμβάσεις μακροχρόνιων νοσοκομειακών ασφαλίσεων. Σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο της παρ. 1, στις νέες συμβάσεις θα αρκεί να αναφέρονται μόνο τα αντικειμενικά και επαληθεύσιμα κριτήρια αναπροσαρμογής του πρώτου εδαφίου (π.χ. δείκτης υγείας και ηλικία ασφαλισμένου), χωρίς να εξειδικεύεται σε τι ποσοστό το κάθε κριτήριο συμμετέχει στην αναπροσαρμογή. Έτσι, οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις θα μπορούν να χρησιμοποιούν τα κριτήρια αυτά κατά το δοκούν, χωρίς να μπορεί να ελέγξει ο ασφαλισμένος την τελική αναπροσαρμογή. Επιπλέον, η παρ. 2 του άρθρου περιέχει μία εντελώς παράδοξη και παράλογη ρύθμιση, η οποία επιδοκιμάζει και ανέχεται την παραβίαση της αρχής της διαφάνειας στην αναπροσαρμογή του ασφαλίστρου. Οι ασφαλιστικές εταιρείες μπορούν να παραβιάζουν τα κριτήρια και τους αντικειμενικούς δείκτες αναπροσαρμογής του ασφαλίστρου, αφού σε περίπτωση που η αναπροσαρμογή βρίσκεται εκτός των ορίων και των παραγόντων και δεικτών της παρ. 1, ενημερώνουν απλώς και παρέχουν διευκρινίσεις για την απόκλιση, 60 ημέρες πριν την κάθε αναπροσαρμογή. Η παρ. 3 επιτείνει ακόμη περισσότερο την ανασφάλεια των καταναλωτών. Προβλέπει μεν ότι σε περίπτωση που οι όροι είναι αδιαφανείς και δεν προβλέπουν κριτήρια, τότε εφαρμόζονται εκ του νόμου οι παράγοντες και τα κριτήρια της παρ. 1. Με δεδομένο, ωστόσο, ότι η παρ. 1 δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένους παράγοντες ή δείκτες, αφήνει τις εταιρείες να καθορίσουν οι ίδιες τους παράγοντες που τους εξυπηρετεί και την επιρροή τους στη σύμβαση. Μπορούν δηλαδή να καθορίσουν λ.χ. ένα οποιοδήποτε ετήσιο ποσοστό λόγω ηλικίας (π.χ. 4 %), αφού η ηλικία αναφέρεται ως παράγοντας στην παρ. 1, και οποιονδήποτε άλλο παράγοντα ή παράγοντες που κρίνουν ότι τους εξυπηρετούν καλύτερα για πρόσθετες αυξήσεις.