Του Λευτέρη Βιολέττα
Ζώντας κανείς το καλοκαίρι του 2020 στη Σκιάθο, πραγματικά δεν ξέρει αν πρέπει να φοβάται περισσότερο για τον τρόπο που αυτό εξελίσσεται ή επειδή κάποιοι μοιάζουν να είναι ευχαριστημένοι γι’ αυτή την εξέλιξη.
Πριν από λίγους μήνες -προ κορωνοϊού- έγραφα για δύο παράλληλες οικονομίες που λειτουργούν στη Σκιάθο. Μία αυτή στην οποία ενεργούν οι από καταγωγή ή κατ’ επιλογή ντόπιοι κάτοικοι και επιχειρηματίες, και μια άλλη στην οποία ενεργεί μια «ελίτ» κάποιων λατρευτών της Σκιάθου. Είναι πολλοί από αυτούς που ψάχνουν την Αμοργό τους στη Σκιάθο και φυσικά τους είναι ενοχλητικός ο μέχρι σήμερα κοσμοπολίτικος χαρακτήρας του νησιού. Είναι όσοι ήδη κρυφογελούν με την καθίζηση της τουριστικής κίνησης και μπροστά στην προοπτική να έχουν επιτέλους την ησυχία τους από τους ενοχλητικούς τουρίστες. Την ίδια ώρα, πολλοί από αυτούς θα σπεύσουν όμως να εκμεταλλευτούν τις covid-free βίλες τους, για το διάστημα που δεν θα βρίσκονται οι ίδιοι στο νησί, εισπράττοντας ίσως υπέρογκα ποσά αμφιβόλου νομιμότητας. Και από την άλλη, όταν θα έχουμε την τιμή και τη χαρά να τους βλέπουμε στα σοκάκια της Σκιάθου, θα είναι πια πολύ ευχαριστημένοι απολαμβάνοντας τις παραλίες «τους» κάνοντας μπάνια και μπάρμπεκιου ανενόχλητοι.
Σ’ όλα αυτά υπάρχει πλέον ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, που λέγεται Δήμος Σκιάθου. Με μια Δημοτική Αρχή που έλυσε το Γόρδιο Δεσμό για την ελίτ και για πρώτη φορά έδωσε τον επιθυμητό ρόλο που χρόνια οι λατρευτές προσπαθούσαν να αποκτήσουν. Θέσεις και απαντήσεις που εκστομίζονται δημόσια πλέον από παράγοντες της Δημοτικής Αρχής και τον ίδιο τον κ. Τζούμα, όπως: «δεν πειράζει που δεν θα έχουμε κόσμο και μια χρονιά» ή «ας απολαύσουμε το νησάκι μας φέτος χωρίς κόσμο» δείχνουν την προφανή άγνοια -ή μήπως όχι- κινδύνου του κ. Τζούμα και μερικών στελεχών του, εκφράζουν ακριβώς την προοπτική του νησιού.
Ο κ. Τζούμας είναι ολοφάνερο πλέον ότι έχει προσβληθεί από πολιτικό ιδρυματισμό, βρίσκεται κλεισμένος στο γραφείο του και στον μικρόκοσμο της εξουσίας του, με κύριους συνομιλητές κάποιους συγγενείς και καθοδηγητές την ελίτ, που του κανονίζει τα άρθρα-εγκώμια σε εφημερίδες και τις προσωπικές προβολές σε τηλεοπτικά και ιντερνετικά παράθυρα. Επιπλέον, στις ιστορικά κρίσιμες στιγμές, όπως του κορωνοϊού και της εξαιρετικά κακής τουριστικής σεζόν, που ήδη διανύουμε, ο κ. Τζούμας συνεχίζει να λειτουργεί με βάση τις εμμονές του και όχι με βάση αναγκαίες πολιτικές και μια στρατηγική ανάκαμψης. Σε μια στιγμή που η συζήτηση είναι για τη διάσωση του οικονομικού έτους 2020, ο κ. Τζούμας ασχολείται με πολιτιστικές εκδηλώσεις ώστε να τακτοποιήσει οικονομικά κάποιους δικούς του και φυσικά να ικανοποιήσει την ελίτ, ως καλός θυρωρός σε πολυκατοικία της παλιάς πλατείας Κολωνακίου. Ασχολείται με την πρόσληψη συγγενών, φίλων, ψηφοφόρων, που λαμβάνουν προκλητικά υψηλές αμοιβές, χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα ή έγνοια για την κατάσταση στην πραγματική οικονομία του νησιού. Χαρακτηριστικά ο κ. Τζούμας τόνιζε προεκλογικά σε κάθε ευκαιρία, ότι στα δημοτικά δεν χρειάζεται πολιτική (λέγοντας μάλιστα ότι η πολιτική δεν διδάσκεται). Σε πρόσφατες συνεντεύξεις του, δηλώνει πια ότι πρέπει να προσλάβει κόσμο ο Δήμος… και να κάνει κοινωνική πολιτική. Αναρωτιέται κανείς πόσο γρήγορα σπούδασε την πολιτική ο κ. Τζούμας;
Μονάχα που αυτή η πολιτική που έμαθε ο κ. Τζούμας είναι πολύ παλιάς κοπής και καύσης. Προσλήψεις, διαπλοκή, διόγκωση προβλημάτων για επικοινωνιακούς λόγους, ανακοινώσεις στο τρέξιμο για να φαίνεται ότι κάτι δουλεύει κι όχι να έχει ουσία η δουλειά. Η ικανότητα βεβαίως του καθενός στη σύγχρονη πολιτική δεν κρίνεται πλέον από το αν τρέχει όλη μέρα ή αν κάνει πασαρέλα στα τηλεοπτικά κανάλια. Κρίνεται από την πρόβλεψη, την πρόληψη και τη σωστή, τη βέλτιστη, λύση των προβλημάτων, και από την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα. Υπάρχουν αυτά άραγε στον κ. Τζούμα; Με βεβαιότητα όχι.
Για τον κ. Τζούμα υπάρχουν δύο και μόνο πράγματα: η προβολή του και η ελίτ του.