Άρθρα

Καλό Φθινόπωρο

Apostolis Zoupaniotis

Του Απόστολου Ζουπανιώτη

Επιστρέψαμε αισίως κοντά σας έπειτα από απουσία έξι εβδομάδων, φίλοι αναγνώστες. Εμάς μας λείψατε, για σας δεν ξέρουμε, αλλά το ελπίζουμε. Αν και φέτος το καλοκαίρι, τα … καραβάνια προς την Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα μεγάλα. Ελάχιστοι πτοήθηκαν από τα υψηλά αεροπορικά εισιτήρια. Ελλάδα και ξερό ψωμί τελικά, γιατί αν δεν πάς Ελλάδα (ή/και Κύπρο) καλοκαίρι δεν καταλαβαίνεις.

Με χαρά ακούω φίλους με μεγάλα παιδιά, κάποια από τα οποία έχουν ήδη φτιάξει τις δικές τους οικογένειες, να μου λένε πως από μόνα τους βάζουν την Ελλάδα στο πρόγραμμα των διακοπών τους. Κάποια κάθε καλοκαίρι, άλλα κάθε δύο – τρία χρόνια. Κι αυτό είναι καλό, γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο ανανεώνονται οι δεσμοί με την γενέτειρα των γονιών και των παππούδων τους, με τους συγγενείς, με την ιστορία και την κουλτούρα. Κι ασφαλώς βελτιώνεται η γλώσσα.

Εντάξει, δεν είμαι βέβαιος πόσο πολύ ενισχύεται οικονομικά η Ελλάδα από αυτές τις επισκέψεις των ομογενών, όμως σίγουρα οι αυξανόμενοι αριθμοί βοηθούν. Γιατί οι Ελληνοαμερικανοί – κατά τα ψέματα – ξοδεύουν περισσότερα από πολλές κατηγορίες.

Χάρηκα που σε συνάντησή μας με τον ΓΓ του ΕΟΤ, Πάνο Λειβαδά, τα στοιχεία για το τουριστικό ρεύμα από την Αμερική, τους πρώτους πέντε μήνες του χρόνου ήταν πολύ αυξημένο. Ελπίζω και τα στοιχεία του καλοκαιριού να είναι ακόμη καλύτερα. Κι αυτά νομίζω τα νούμερα είναι το κέρδος της κρουαζιέρας, που συνεχώς κερδίζει στην Ελλάδα.

Νομίζω πως το φετινό σύνθημα της εκστρατείας της Greek News, που εστιάστηκε στους Ομογενείς, ήταν πολύ επιτυχημένο. Γιατί η Ομογένεια και μόνο έχει τη δυνατότητα να κάνει τη διαφορά. Και τα οφέλη είναι πολύ περισσότερα από τα οικονομικά.

Με αυτά τα ολίγα, καλό Φθινόπωρο σε όλους κι ο ήλιος που χορτάσαμε το καλοκαίρι στην Ελλάδα ή στην Κύπρο να μας ζεστάνει και το χειμώνα.

 

Κάτι αλλάζει, αλλά …

Ας σας μεταφέρω λοιπόν και κάποιες εντυπώσεις που αποκόμισα από την Ελλάδα. Κι επειδή σίγουρα θα με ρωτήσετε πως είδα τα πράγματα, θα σας πω ευθέως:

Ήταν καλύτερο το κλίμα, με περισσότερο κόσμο στην αγορά να ψωνίζει, ή στα κέντρα διασκεδάσεως, αλλά δεν πιστεύω ότι αυτή η βελτίωση μπορεί να βγάλει τη χώρα από τη βαθιά κρίση. Οι καταστηματάρχες (αυτοί που γλίτωσαν το λουκέτο) που είδαν λίγο περισσότερο χρήμα στα ταμεία τους, χρωστούν και της Μιχαλούς. Εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, ενοίκια, προμηθευτές κλπ, έχουν μπροστά τους και τον ΕΝΦΙΑ και γενικά τα όσα χρήματα μαζέψουν δεν πρόκειται να τα ρίξουν πάλι στην αγορά.

Μου έλεγε σύμβουλος του πρωθυπουργού, αν οι 300.000 μικρές επιχειρήσεις μπορούσαν να προσλάβουν από ένα εργαζόμενο, η μείωση της ανεργίας θα ήταν τεράστια. Όμως αυτό είναι αδύνατο, τουλάχιστον για τα επόμενα 2-3 χρόνια. Αφήστε που ο αριθμός των επιχειρήσεων που χρωστά στο προσωπικό από 2-12 μήνες είναι πολύ μεγάλος.

Ο τουρισμός, οπωσδήποτε βοηθά, αλλά είτε οι επιχειρήσεις δεν προσλαμβάνουν υπαλλήλους, είτε χρησιμοποιούν μαύρη εργασία. Δε λέω, από τα ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα, αλλά έτσι δεν βγαίνεις από την κρίση.

Ο νέος φόρος ακίνητης περιουσίας (ΕΝΦΙΑ) δεν θα έλεγα πως δεν είναι δικαιολογημένος, αφού κι εδώ υπάρχουν φόροι ακίνητης περιουσίας, αλλά με τόσους άλλους έμμεσους φόρους και με μία κοινωνία χρεοκοπημένη, ακόμη κι ο πλέον καλόπιστος θα τον απορρίψει ως άδικο. Ας ξεκινούσαν κάνοντας διαχωρισμό του φόρου που θα πηγαίνει στην τοπική αυτοδιοίκηση, χωρίς να αυξήσουν το συνολικό ποσό φορολογίας του πολίτη και μετά, όταν θα υπήρχε μεγαλύτερη οικονομική άνεση κι η χώρα έβγαινε από την κρίση, ας έμπαινε κι ο φόρος ακίνητης περιουσίας. Ετσι που έγιναν τα πράγματα, δυστυχώς οι κυβερνώντες δεν πείθουν.

 

Δύσκολο ν’ αλλάξουν τα πράγματα

Πέρυσι είχα γράψει πως κανείς δεν έκοβε αποδείξεις με ΦΠΑ. Φέτος, διαπίστωσε πως σε μέρη που είχει επιδράμει την προηγούμενη χρονιά ο ΣΔΟΕ. οι αποδείξεις κοβόντουσαν κανονικά. Βέβαια, στις μικρές κοινωνίες, όπου ο ένας γνωρίζει τον άλλο, η φοροαποφυγή συνεχίζεται κανονικά, όμως το μήνυμα είναι μεγαλύτερη αστυνόμευση.

Πολλά νέα παιδιά που συνάντησα στο νομό μου άρχισαν να δείχνουν ενδιαφέρον να ασχοληθούν με την αγροτική παραγωγή. Δυστυχώς ελάχιστη είναι η βοήθεια από το κράτος. Και δεν μιλώ μόνο για κάποιες ψευτοεπιδοτήσεις που δίνονται για νέους αγρότες (20.000 ευρώ με δέσμευση 10ετούς ενασχόλησης) ενώ για τις καφετέριες που ανοίγει ένας νέος παίρνει πολλαπλάσια και με διετή δέσμευση. Το αποτέλεσμα, τα μικρομάγαζα να κλείνουν σε λίγους μήνες, ενώ ελάχιστοι τελικά μπαίνουν στην αγροτική παραγωγή. Όπου οι σχετικοί νόμοι κι οι επιδοτήσεις έχουν κοπεί και ραφτεί για να ψηφοθηρούν κάποιοι στην Κρήτη.

Είχα διαβάσει για αρκετούς που επέστρεψαν στα χωριά των γονιών τους για να ασχοληθούν με τη γεωργία. Οι περισσότεροι δεν άντεξαν έξι μήνες. Και δεν είναι το θέμα «βαριά η καλογερική». Είναι η έλλειψη μηχανισμών συμπαράστασης και στήριξης.

Τελικά, το συμπέρασμα ότι η Ελλάδα κι ο λαός μας δύσκολα αλλάζουν, είναι σωστό. Με εντυπωσίασε ότι φίλος και αυτοδιοικητικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, δύο μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων. προσπαθούσε απεγνωσμένα να βρει σωσίβιο στα βαθιά του γραφειοκρατικού μηχανισμού. Υπάλληλοι άνευ ικανοτήτων που βολεύονταν από πράσινους και γαλάζιους και τους οποίους ουδείς μπορεί να μετακινήσει. Κι όταν προσπάθησε να τους εμπνεύσει, συνάντησε τοίχο.

«Τελικά αμφιβάλω αν θέλουμε ν΄ αλλάξουμε», μου είπε με απογοήτευση.

Κι εγώ σκέφτηκα, αν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΑΖ, μήπως τα ίδια και χειρότερα δεν θα συναντήσει στον κρατικό μηχανισμό;

Ενας άλλος φίλος ΠΑΣΟΚος, πρώην υπουργός, από τους πολύ σοβαρούς κι έντιμους, μου έλεγε πως εκείνο που περιμένει κι ελπίζει είναι κάποτε να το πάρουμε απόφαση ως λαός πως πρέπει να παράγουμε κάτι περισσότερο από τους χυμούς των γεννητικών μας οργάνων. Όταν το αποφασίσουμε, ίσως πετύχουμε κάτι.

Δεν θέλω να μιλήσω για τους ΝεοΔημοκράτες, οι οποίοι δεν χωνεύουν το Σαμαρά και την ίδια στιγμή τα ρίχνουν στο Γιωργάκη και το Βενιζέλο. Κι αν με ρωτήσετε ποιοι αγαπούν τελικά το Σαμαρά, θα σας πως κυρίως οι ΠΑΣΟΚοι. Μάλιστα. Σε αναλογία περισσότερο απ’ ότι αγαπούν το Βενιζέλο και περισσότερο από ότι οι ψηφοφόροι της ΝΔ τον αρχηγό τους.

 

Οι Χρυσαυγίτες

Καθώς ήταν πρόσφατες οι εκλογές, προσπάθησα να βγάλω άκρη, πως έπεσα τόσο έξω με τη Χρυσή Αυγή, την οποία πίστευα ότι μετά τις συλλήψεις και τις αποκαλύψεις θα έπαιρνε την κατιούσα. Για την Αθήνα, πιστεύω ότι ακόμη υπάρχουν τα προβλήματα στις υποβαθμισμένες συνοικίες και κόσμος που θεωρεί ότι «εντάξει μωρέ, είναι φασίστες, είναι εγκληματίες, αλλά διώχνουν τους μετανάστες». Κι εμείς εδώ στην Αμερική ξέρουμε ότι το ίδιο συνέβαινε στις ιταλικές γειτονιές με τη Μαφία και στις ισπανόφωνες και νέγρικες με κάποιες εγκληματικές οργανώσεις.

Στην επαρχία, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κι επειδή τα χωριά είναι πολύ μικρές κοινωνίες κι όλοι ξέρουν τι και πως, παλιοί ΤΕΑτζήδες κι απόγονοί τους, όπως και κάποιοι υπέργηροι παρακρατικοί και ρουφιάνοι, βρήκαν στέγη στη Χρυσή Αυγή και δηλώνουν υπερήφανοι υποστηρικτές της.

Πρόκειται γι’ ανθρώπους που δεν αλλάζουν, όχι δεκαετίες, αλλά αιώνες κι αν περάσουν. Ετσι θα μείνουν μια ζωή. Αρα, το θέμα είναι να κηρυχθεί αυτό το μόρφωμα παράνομο. Κι όποιο άλλο μόρφωμα πρεσβεύει τέτοιες αρχές.

 

Ιστορίες του «Κλαμπ των Ισχυρών»

Την Τετάρτη η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε με 124 ψήφους υπέρ, 11 κατά και 41 αποχές, ψήφισμα για την «καθιέρωση ενός πολυμερούς νομικού πλαισίου για διαδικασίες αναδιάρθρωσης του εθνικού χρέους» των χωρών.

Στα κράτη που το καταψήφισαν οι 5 από τους G7 (πλην Γαλλίας και Ιταλίας), η Αυστραλία και πέντε κράτη – μέλη της ΕΕ (Γερμανία, Βρετανία, Ουγγαρία, Τσεχία, Φιλανδία). Απείχαν τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ε.Ε., μεταξύ αυτών κι η χρεοκοπημένη Ελλάδα (που δεν θα δει χαΐρι χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους) κι η Κύπρο.

Επειδή όμως οι αποχές μπορούν να δώσουν παραπλανητική εικόνα, ας παραθέσουμε λίγο από το παρασκήνιο. Πριν λίγες μέρες με επιτακτικό τρόπο, η μόνιμη αντιπροσωπεία της Ε.Ε. στη Νέα Υόρκη, ζητά – μεταφέροντας μήνυμα της Κομισιόν) από τις αντιπροσωπείες των κρατών μελών να τηρήσουν ενιαία στάση και να καταψηφίσουν το ψήφισμα. Μάλιστα για να γίνει περισσότερο κατανοητό, έλαβε αμέσως το λόγο αντιπρόσωπος της Γερμανίας, τονίζοντας τη … σημασία της ενιαίας στάσης όλων, προς τους … πειναλέοντες της «Ομάδας των 77», που με επικεφαλής την χρεοκοπημένη Αργεντινή σήκωσαν κεφάλι.

Ο Κύπριος αντιπρόσωπος που έλαβε το λόγο έσωσε την κατάσταση, λέγοντας πως δεν είναι σωστό για ένα ψήφισμα με τόσο μεγάλη υποστήριξη μεταξύ των μελών του ΟΗΕ να τηρήσει αρνητική στάση η Ε.Ε.. Και τέλος πάντων, αφού λέει η Κομισιόν ότι υπάρχει ενιαία στάση, θα έπρεπε να έλθουν και τα αντίστοιχα μηνύματα κι από τις πρωτεύουσες.

Ξεθάρρεψαν κι οι υπόλοιπες χώρες-μέλη και επανέλαβαν λίγο πολύ τα ίδια επιχειρήματα, μαζί τους και η Ελλάδα και τελικά η πλειοψηφία τάχθηκε υπέρ της αποχής. Ηταν και το περισσότερο που τόλμησαν κι έτσι κάποιοι χρεοκοπημένοι γλύτωσαν το ρεζιλίκι που θα επέφερε η αρνητική ψήφος.

Το ψήφισμα βέβαια, δεν έχει πρακτικά αποτελέσματα, τουλάχιστον όμως είναι πια βέβαιο πως το θέμα έχει μπει για τα καλά στην ατζέντα του ΟΗΕ κι οι τοκογλύφοι/δανειστές θα νοιώθουν την πίεση.

 

Κάτι δεν μου πάει καλά

Μου έστειλαν την περασμένη εβδομάδα με email ένα σύνδεσμο, όπου καλούνται μέλη του Καθεδρικού του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στο Τεναφλάι να υπογράψουν διαμαρτυρία, γιατί μετατίθεται ο προϊστάμενός τους. Λόγω απουσίας το καλοκαίρι αιφνιδιάστηκα, γιατί ο π. Παναγιώτης είναι εξαιρετικός ιερέας και ελληνοπρεπέστατος και χαίρει άκρας εκτίμησης στο ποίμνιό του.

Ρώτησα και με πληροφόρησαν (ελπίζω σωστά) πως συνολικά 12 ιερείς της Μητρόπολης Νέας Ιερσέης μετατίθενται σε άλλες ενορίες, χωρίς ούτε οι ίδιοι, ούτε οι κοινότητές τους να το έχουν ζητήσει.

Σίγουρα, οι ιερείς είναι υποχρεωμένοι να υπακούουν στο Μητροπολίτη τους, ωστόσο οι πολιτικές των μαζικών μεταθέσεων δεν είναι κομμάτι των ηθών της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας στην Αμερική. Αλλά ούτε και στην Ελλάδα ή την Κύπρο. Επιδίωξη της Εκκλησίας είναι πάντα να δημιουργούνται δεσμοί μεταξύ του ιερέα και του ποιμνίου του. Να έχει το θάρρος ο πιστός να τον προσεγγίζει. Και ταυτόχρονα ο ιερέας να γνωρίζει καλά, αν είναι δυνατόν, το κάθε μέλος της ενορίας.

Πέραν αυτών, κι αν ακόμη θα μπορούσα να δικαιολογήσω τη μετάθεση ενός Αρχιμανδρίτη (με τη λογική ότι δεν έχει οικογένεια κι άλλες υποχρεώσεις), στην περίπτωση ενός εγγάμου ιερέα με παιδιά κι υποχρεώσεις, η μετάθεση στην άλλη άκρη της Μητρόπολης, χωρίς καν να του δίδεται επαρκής χρόνος να διευθετήσει της υποχρεώσεις του, δεν είναι ότι καλύτερο.

Πιστεύω ότι ο Μητροπολίτης Ευάγγελος να ξαναδεί τα πράγματα και μην προχωρήσει βιαστικά. Δεν υπάρχει λόγος να δημιουργηθούν προβλήματα στους ιερείς και στις οικογένειές τους.

Από το www.greeknewsonline.com

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το