Κάλεσμα συμμετοχής στη συγκέντρωση και πορεία που θα πραγματοποιηθεί αύριο Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου, στις 18:00, στο Θόλο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου απευθύνει η Λέσχη εργαζομένων και νεολαίας Βόλου. Στην ανακοίνωση που εξέδωσε αναφέρει:
‘Έκρηξη βίας ή το πρόσωπο της “κανονικότητας” αποτελεί το μπαράζ διώξεων συλλήψεων και ξυλοδαρμών που λαμβάνει χώρα τους τελευταίους μήνες; Εκτροπή ή το πρόσωπο της δημοκρατίας των επενδυτών είναι το δόγμα του “νόμου και της τάξης” που επιβάλλεται με τελεσίγραφα, ποινικοποιήσεις αγώνων και στοχοποίηση πολιτικών χώρων και αγωνιστών;
Είναι βαθιά γελασμένος όποιος πιστέψει πως η κατασταλτική εκστρατεία της κυβέρνησης και συνολικά του πολιτικού συστήματος αφορά τα “άνδρα ανομίας” και τις “περιθωριακές ομάδες”. Το αστικό πολιτικό σύστημα βλέπει ότι τα μυθεύματα περί “εξόδου από τα μνημόνια” και η “ανάταση της οικονομίας” όχι απλά δεν έχουν κανένα κοινωνικό αντίκρισμα για τη ζωή της εργαζόμενης πλειοψηφίας, αλλά υπονομεύονται και από τα διαρκή κρισιακά φαινόμενα των καπιταλιστικών μητροπόλεων (βλ. Γερμανία). Οι “παράδεισοι” για τους “άριστους” που υπόσχονταν μετά τις αναγκαστικές “θυσίες του λαού”, όχι απλά δεν έρχονται, αλλά η μνημονιακή επέλαση θα δώσει τη σκυτάλη σε μια άνευ προηγουμένου καταστροφική εκμετάλλευση του κεφαλαίου σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Το εκρηκτικό αυτό μείγμα, που θα γεννήσει εξεγερσιακά φαινόμενα επιβάλει 2 προτεραιότητες στην αστική πολιτική. Πρώτον τη δημιουργία “ελεύθερων ζωνών” (χωρίς δηλαδή τη δυνατότητα κοινωνικής παρέμβασης) για την εκδήλωση φαστ τρακ επενδύσεων που θα συσσωρεύσουν γρήγορα χρήμα στα χέρια μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων και δεύτερον το τσάκισμα κάθε λαϊκής αντίστασης που θα αμφισβητήσει τους σχεδιασμούς πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας του κεφαλαίου.
Αν δούμε που χτύπησαν το τελευταίο διάστημα οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, θα ξεγυμνωθεί όλο το παραμύθι της τωρινής και της προηγούμενης κυβέρνησης. Χτυπάν το άσυλο των πανεπιστημιακών χώρων και σέρνουν φοιτητές σε δίκες. Την ίδια στιγμή στα πανεπιστήμια καλπάζει η έρευνα για επιχειρηματικά συμφέροντα (πληρωμένες υποτροφίες από ΑΓΕΤ στο τμήμα Χωροταξίας του ΠΘ), για το στρατό (τον πόλεμο δηλαδή) και την καταστολή (μνημόνιο συνεργασίας Οικονομικού τμήματος ΠΘ με ΠΕΒ, προγράμματα “Andromeda”, “Prevision”, “Ingenious”), οι καθηγητές τους πουλάνε γνώση και έρευνα σε εταιρίες ( Tεχνοβλαστός (spin-off) του ΠΘ με την εποπτεία του κ. Κουρέτα για την εταιρεία FoodOxys) και οι πανεπιστημιακοί χώροι μετατρέπονται σε δομές “επιχειρηματικής καινοτομίας) (βλ. Κίτρινη αποθήκη Βόλος). Μήπως ακόμα κάποιος δε κατάλαβε ποιόν ενοχλεί το άσυλο των κοινωνικών αγώνων;
Την ίδια στιγμή ΑΓΕΤ και ΕΛΛΑΚΤΩΡ, σε Βόλο και Καρδίτσα αντίστοιχα, με έμμεσο ή άμεσο τρόπο επιχειρούν να ποινικοποιήσουν κάθε αγώνα αμφισβήτησης των σχεδιασμών τους με αγωγές, κλείσεις σε απολογία και μηνύσεις από το πολιτικό προσωπικό που βρίσκεται παρά το πλευρό τους. Στόχος η αμφισβήτηση του δικαιώματος των κοινωνιών να αποφασίζουν για τον ίδιο τους τον τόπο και η θεμελίωση μιας ιδιότυπης επιχειρηματικής χούντας που θα λογοκρίνει και θα αλυσοδένει όποιον αντιστέκεται.
Σε αυτό το πλαίσιο οφείλουμε να δούμε και το τελεσίγραφο του Χρησοχοίδη προς τις Καταλήψεις. Το εν λόγω ραβασάκι αποτελεί μέρος των σχεδιασμών για το ξήλωμα των φορέων αντίστασης στην κοινωνία. Αποτελεί συνέχεια στη στοχοποίηση πολιτικών χώρων. Οι Καταλήψεις δεν είναι χώροι που εκμεταλλεύονται πολιτικές ομάδες και τους αποστερούν από τη δημόσια χρήση τους. Το παράδειγμα του κτηρίου Ματσάγγου είναι το πλέον χαρακτηριστικό. Στο παλιό συγκρότημα του εργοστασίου υπάρχει το νεόδμητο κτίριο του Οικονομικού τμήματος και δίπλα η Κατάληψη Ματσάγγου. Ποιος χώρος τελικά είναι ανοιχτός; Το αποστειρωμένο κτήριο του Οικονομικού τμήματος που φρουρείται από ιδιωτική εταιρία σεκιούριτι και αποτελεί άνδρο επιχειρηματικότητας ή ο χώρος της Κατάληψης Ματσάγγου που εκατοντάδες ανθρώπων συζητούν, ψυχαγωγούνται, γίνονται ενεργά υποκείμενα;
Στις 6 Δεκέμβρη, 11 χρόνια μετά την εξέγερση της νεολαίας που γέμισε την κοινωνική πλειοψηφία με αυτοπεποίθηση και την ώθησε στους μεγάλους αγώνες των επόμενων χρόνων κατεβαίνουνε στο δρόμο γιατί το κοινωνικό ρήγμα των εξεγέρσεων, όσο και αν θέλουν, δεν έκλεισε. Κατεβαίνουνε στο δρόμο γιατί η κρατική τρομοκρατία δεν μπορεί να φοβίσει την ανάγκη για ζωή. Την ανάγκη για μια άλλη ζωή χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς τη λεηλασία της φύσης, χωρίς τους πολεμικούς ανταγωνισμούς. Καταλαβαίνουμε στους δρόμους για το άσυλο των κοινωνικών αγώνων, για τις λαϊκές ελευθερίες, για να έχουμε εμείς το δικαίωμα στη ζωή μας. Κανένας Δεκέμβρης δεν τελείωσε πότε… Ραντεβού στους δρόμους…