Η Λέσχη Εργαζομένων και Νεολαίας απευθύνει κάλεσμα στη συγκέντρωση του Σαββάτου στις 12 το μεσημέρι στην Πλ. Ελευθερίας για τον Βασίλη Μάγγο.
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωση:
Πριν δυόμιση χρόνια, έξω από τις εγκαταστάσεις της ΑΓΕΤ- Lafarge, λαός και νεολαία του Βόλου μαζικά και αποφασιστικά έκαναν σαφές ότι δεν μπορεί μία εταιρεία να αποφασίζει του όρους ζωής μιας ολόκληρης πόλης. Το μήνυμα αυτό ήταν αρκετά ηχηρό και απασχόλησε όλα τα αστικά επιτελεία που λογοδοτούν αποκλειστικά στα πλούσια αφεντικά τους, αφού απέτυχαν μετά από δέκα χρόνια κρίσης να εγγυηθούν έστω και την παραμικρή βελτίωση στην ζωή της κοινωνικής πλειοψηφίας. Μετά από δηλώσεις του δημάρχου Βόλου ότι έχει χάσει τον έλεγχο, η κυβέρνηση στέλνοντας τα ΜΑΤ και τα ΟΠΚΕ, με ορμητήριο τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου, έκαναν σαφές ότι ο εχθρός τους είναι η αγωνιζόμενη κοινωνία.
Η οικονομική και κοινωνική επιρροή του πολυεθνικού κολοσσού έπρεπε να μεταφραστεί σε ιδιοκτησιακά δικαιώματα στην γη και στον αέρα της πόλης ώστε να διατηρηθούν οι ρυθμοί κερδοφορίας της εταιρίας. Η καύση σκουπιδιών έπρεπε να περιφρουρηθεί και η κοινωνία μοιρολατρικά να αποδεχτεί τις επιπτώσεις της ανθυγιεινής, αντιπεριβαλλοντικής και αντεργατικής δραστηριότητας της εταιρίας που ανακηρύχθηκε τοποτηρητής. Μαζί με την κυβέρνηση της ΝΔ και η συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση να προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι και να μετατοπίσει την στόχευση του κινήματος στους όρους διεξαγωγής τους εγκλήματος της καύσης σκουπιδιών.
Η πορεία της 13ης Ιούνη του 2020 αποτέλεσε μία ρωγμή στην βιτρίνα της συναίνεσης και της αυταρχική θωράκιση του κράτους απέναντι στον εχθρό λαό. Ο Βασίλης ήταν ένας από εμάς, άλλος ένας εκείνη την ημέρα μαζί με τους χιλιάδες που απαίτησαν να εκδιωχθεί η πολυεθνική και το εργοστάσιο να περάσει στον έλεγχο της κοινωνίας και να απομακρυνθεί από τον ιστό της πόλης. Ήταν ένας ακόμη από τους εκατοντάδες που δέχτηκαν τα χημικά των σωμάτων ασφαλείας της εργοδοσίας. Αλλά δεν έφτανε αυτό για να μπορέσει να αποκατασταθεί προσωρινά το κατακρημνισμένο κύρος της εξουσίας.
Οι κρατικοί σχεδιασμοί χρειάζονταν για παραδειγματισμό και ένα βασανισμένο σώμα, έναν νεκρό. Ο Βασίλης δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Επιλέχθηκε όπως και άλλοι τα τελευταία χρόνια για να υποστεί αυτή την παραδειγματική τιμωρία. Επιλέχθηκε από το κράτος ώστε να δοθεί το μήνυμα ότι έξω από τις νόρμες της καπιταλιστικής ανάπτυξης θα βρούμε το αποκλειστικό δικαίωμα της αστυνομίας να ορίζει μόνη της την νομιμότητα πάνω στις ζωές και τα σώματα των υποτελών.
Δυόμιση χρόνια μετά, η δικαστική εξουσία θα προσπαθήσει να πράξει το γνωστό της έργο. Ένα έργο που δεν είναι άλλο από το να υποβαθμίσει και να δικαιολογήσει τον βασανισμό και την δολοφονία του Βασίλη Μάγγου, να προστατεύσει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, να εναρμονίσει τα πλαίσια της νομιμότητας και της κοινωνικής ειρήνης με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Όλες οι μεθοδεύσεις πριν την δίκη αποκαλύπτουν τελικά αυτό. Ότι η μάχη που έδωσε το κράτος για την προστασία με κάθε μέσο των επιδιώξεων της εταιρίας ορίζει την κανονικότητα που θέλουν να επιβάλλουν. Η εισαγγελικές αρχές βέβαια έκαναν τα πάντα ώστε όλα αυτά να μην αποτελέσουν αντικείμενο της διαδικασίας, η οποία περιορίστηκε σε αόριστες πλημεληματικές πράξεις των αστυνομικών οργάνων, μεθοδεύοντας την αθώωσή τους.
Η πανελλαδική κινητοποίηση στις 15 του Οκτώβρη στοχεύει ώστε να ορίσουμε εμείς το περιεχόμενο αυτής της μάχης. Καταρχήν έμπρακτα να αναδείξουμε το γεγονός στην πλήρη έκταση του. Ενάντια στην επίθεση που κάνει το κράτος απέναντι σε όλα τα κινήματα για γη και ελευθερία, ενάντια σε πράσινη και μαύρη ανάπτυξη, στην βιομηχανία διώξεων και στους βασανισμούς και την κρατική βία. Ενάντια στο κεφάλαιο και στα σχέδια του. Να γίνει σαφές ότι για μας δικάζεται όλο το καθεστώς και δεν θέλουμε τίποτε λιγότερο από την παραδειγματική τιμωρία κάθε πράξης βίας απέναντι στο κίνημα και συγκεκριμένα των βασανιστών του Βασίλη Μάγγου. Την παύση κάθε δίωξης αγωνιστή και τον αφοπλισμό και κατάργηση των σωμάτων ασφαλείας που έχουν γίνει φωλιές φασιστών και βασανιστών.
Θέλουμε να ορίζει μαζικά και συλλογικά ο ίδιος ο λαός πως θα ζει και θα δουλεύει, το ποιος θα δραστηριοποιείται στον τόπο του και το περιεχόμενο κάθε οικονομικής δραστηριότητας. Καθώς και το δικαίωμα του να αμύνεται αποφασιστικά και οργανωμένα απέναντι στους κρατικούς μηχανισμούς, να ορίζει μόνος του το δίκιο. Μπροστά στην καθολική κρίση του συστήματος που εκδηλώνεται μπροστά μας, απέναντι στις πολεμικές ιαχές του συστήματος, ενάντια στην συστηματική εκμετάλλευση και φτώχια να συγκροτήσουμε το αντίπαλο δέος.