Άρθρα

Και με τον Σαλβίνι και με τον Μπεχράκη;

Του Γιάννη Ιατρού

2015. Ως στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωνε σε τηλεοπτική εκπομπή, σχετικά με τις προσφυγικές ροές προς στη χώρα μας, πως «δεν έχει συμβεί κάποιο γεωπολιτικό γεγονός στην ευρύτερη περιοχή το οποίο να δικαιολογεί αυτήν την αύξηση των ροών, που παρατηρούμε τους τελευταίους μήνες». Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2019, ως πρωθυπουργός της χώρας δηλώνει πως «το 2015, Σύριοι οι οποίοι έφευγαν απεγνωσμένοι, εγκαταλείποντας τις εστίες τους, για να γλιτώσουν από τον πόλεμο, αντιπροσώπευαν περίπου το 75% των εισερχομένων στη χώρα μας – προφανώς ήταν σχεδόν όλοι πρόσφυγες».

Είναι δυνατόν ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος του μεγαλύτερου κόμματος της Δεξιάς να έχει τόσο ελλιπή πληροφόρηση και μειωμένο ενδιαφέρον για τα παγκόσμια τεκταινόμενα, ώστε να αγνοούσε πριν τέσσερα χρόνια τον καταστροφικό πόλεμο στη Συρία, ο οποίος και οδήγησε σε ένα πρωτοφανές ανθρώπινο κύμα μετανάστευσης από την Ανατολή προς τη Δύση; Αρνούμαι να πιστέψω πως οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας είναι τόσο ανεύθυνοι ώστε να αναδείξουν έναν αδαή πολιτικό σε πρόεδρο του κόμματος και ακολούθως σε πρωθυπουργό. Συνεπώς, η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί αλλού.

Η συγκεκριμένη ανακολουθία εντάσσεται με ευκολία στην ήδη μεγάλη λίστα των μετεκλογικών κυβισθήσεων της κυβέρνησης, όπως και του ίδιου του Μητσοτάκη. Χαϊδεύοντας τα ταπεινότερα ένστικτα του εκλογικού σώματος, διαχέοντας ξενοφοβία και ρατσισμό στην ελληνική κοινωνία, κατηγορούσαν τον «γεμάτο αριστερές ιδεοληψίες ΣΥΡΙΖΑ» πως «στέλνει προσκλητήρια σε λαθρομετανάστες και λαθροεισβολείς», αρνούμενοι ακόμα και το γεγονός ότι οι ροές αποτελούν την τραγική συνέπεια ενός ολέθριου πολέμου!

Ακόμα και σήμερα όμως, η ανάγκη να απευθυνθούν στο συγκεκριμένο ακροατήριο με ακραία ρητορική δεν έχει εκλείψει. Η κυβέρνηση έχει επιλέξει να διαχειριστεί το προσφυγικό με έναν καθαρά επικοινωνιακό τρόπο, όντας ανίκανη να αντιμετωπίσει το μέγεθος του προβλήματος. Στρέφεται κατά των προσφύγων, ονομάζοντάς τους στην καλύτερη περίπτωση «οικονομικούς μετανάστες», βάζει γνωστούς… «λαθρονεοδημοκράτες» εκ του ΛΑ.Ο.Σ. προερχόμενους να μιλούν για απελάσεις και «λαθροεισβολείς» – οι οποίοι πρόσφατα ανακάλυψαν πως δεν μπορείς να βάλεις τείχη… στη θάλασσα! – και προσπαθεί αγωνιωδώς να παρουσιάσει έργο.

Τι έργο να παρουσιάσει, όμως, όταν εξαρχής υποβάθμισε το ζήτημα, καταργώντας το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και εντάσσοντας τις αντίστοιχες υπηρεσίες στο Προστασίας του Πολίτη; Το αποτέλεσμα της καθαρά ιδεοληπτικής πλην όμως ανεύθυνης απόφασης, είδαμε στο μπάχαλο που ξέσπασε τις προ άλλες στη Μόρια, όταν η ανοργανωσιά της κυβέρνησης που έχει στοιβάξει περί τα 13.000 άτομα σε χώρο για 3.500, που είχε ως αποτέλεσμα η φωτιά στον καταυλισμό να οδηγήσει στον θάνατο μίας μητέρας και του νεογέννητου μωρού της.
Αντί να λάβει αποτελεσματικά μέτρα, να προχωρήσει στις εξετάσεις των αιτήσεων ασύλου και να αποσυμφορήσει τα νησιά, εντάσσοντας παράλληλα τους πρόσφυγες στο κοινωνικό σύνολο με εκπαιδευτικά προγράμματα και με βασικές παροχές, όπως υγεία και στέγη, κάνει τα ακριβώς αντίθετα: Στοιβάζει τους ανθρώπους σε χώρους συγκέντρωσης, εξευτελίζοντας πλήρως την ανθρώπινή τους υπόσταση, μπαζώνει σχολεία που αφοσιώνονται στη διαπαιδαγώγηση των κατά τα άλλα αποκλεισμένων σχολείων, εκκενώνει καταλήψεις στα Εξάρχεια με την επίφαση της πάταξης της εγκληματικότητας, όταν σε αυτές στεγάζονταν κατά βάση ανήμπορες μητέρες με τα παιδάκια τους, ενώ, τέλος, τους καταργεί τον ΑΜΚΑ, αποκλείοντάς τους από την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας.
Άλλωστε, το στίγμα που άφησε ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη ομιλία του στη Βουλή, ήταν σαφές και… ακροδεξιό.

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Γιάνη Βαρουφάκη, δήλωσε μεταξύ άλλων: «τον δικό σας φαντασιακό κόσμο, όπου η Ελλάδα είναι ο φιλικός υποδοχέας του κάθε κατατρεγμένου, του κάθε πονεμένου, ένας παράδεισος στον οποίο μπορούν να βρουν καταφύγιο όλοι οι πονεμένοι αυτού του κόσμου, θα μου επιτρέψετε να τον αφήσω να παραμείνει στο δικό σας φαντασιακό κόσμο. Η δική μας κυβέρνηση έχει τελείως άλλη πολιτική στο ζήτημα αυτό».
Με αυτήν του την τοποθέτηση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης συντάσσεται με τους ομοϊδεάτες του στην ευρωπαϊκή οικογένεια, Σαλβίνι και Όρμπαν – και δικαίωμά του. Τουλάχιστον, ας μείνει με αυτούς, αφήνοντας ανθρώπους σαν τον Μπεχράκη, ο οποίος με το έργο του πρεσβεύει τα ακριβώς αντίθετα, αμόλυντους από την αψυχολόγητη μικροπολιτική επικοινωνιακή τακτική του. Όχι τίποτα άλλο, το δικό του ακροατήριο θα μπερδέψει.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το