Η Κατερίνα Παπανάτσιου σε μήνυμά της για την παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών αναφέρει:
25η Νοεμβρίου. Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.
Βία σωματική, σεξουαλική, ψυχική, οικονομική, με κοινό χαρακτηριστικό τη βαθιά έλλειψη σεβασμού για τη γυναίκα.
Ένα ζήτημα κοινωνικό που πηγάζει από την αδυναμία των ανδροκρατούμενων κοινωνιών να αναγνωρίσουν επί της ουσίας την ισότητα και την αξιοπρέπεια των γυναικών. Αλλά και ένα ζήτημα πολιτικό, που σχετίζεται με την εξουσία, τον έλεγχο, την επιβολή.
Στην πιο ακραία μορφή της, η έμφυλη βία, οδηγεί στο θάνατο. Σε ένα μόλις χρόνο η Ελλάδα μετρά διψήφιο αριθμό δολοφονημένων γυναικών. Διψήφιο αριθμό γυναικοκτονιών.
Γυναίκες. Θύματα των εγκλημάτων «τιμής» του παρελθόντος, θύματα των εγκλημάτων «πάθους» του σύγχρονου κόσμου. Αφηρημένοι όροι που προσδίδουν από τη φύση τους ελαφρυντικά στο δράστη. «Τη σκότωσε γιατί πρόσβαλε την τιμή του. Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε πολύ».
Καμιάς μορφής αγάπη, κανενός είδους έρωτα δεν περικλείει τη βία. Δεν είναι τιμή, δεν είναι αγάπη, δεν είναι πόθος, δεν είναι ζήλεια. Είναι έγκλημα.
Είναι αυτή η – από αιώνες μπολιασμένη – πατριαρχική αντίληψη αντικειμενοποίησης της γυναίκας, που οπλίζει τα χέρια των δραστών.
Είναι η σιωπή κι η ανοχή της κοινωνίας, η αποστασιοποίηση από το πρόβλημα, που συντηρεί κάθε μορφής βία.
Είναι η αδυναμία του κράτους να προλάβει το έγκλημα, να δημιουργήσει ένα ασφαλές προστατευμένο περιβάλλον για όσες προσπαθούν να ξεφύγουν.
Είναι χρέος της Πολιτείας να ορίσει άμεσες και ξεκάθαρες νομοθετικές, υπηρεσιακές και κοινωνικές διαδικασίες προστασίας των γυναικών και τιμωρίας των δραστών.
Είναι χρέος όλων μας να μην εφησυχάσουμε μέχρι κάθε γυναίκα να μπορεί να ζει με ασφάλεια. Μέχρι κάθε γυναίκα να νιώσει ήρεμη, στη διαδρομή μέχρι το σπίτι της, μέσα στο σπίτι της, στο εργασιακό της περιβάλλον, στο τόπο της, στη κοινωνία.
Μέχρι κάθε γυναίκα να πάψει να φοβάται επειδή είναι γυναίκα.
Καμία μόνη.