Κ. Δεσποτόπουλος: Το τελευταίο αντίο στον κορυφαίο΄Ελληνα της διανόησης

Ανθρωποι του πολιτικού, του πνευματικού και ακαδημαϊκού κόσμου της χώρας αποχαιρέτησαν σήμερα το μεσημέρι έναν από τους σημαντικότερους μελετητές και διανοητές της φιλοσοφίας, μια μεγάλη προσωπικότητα του νεότερου ελληνισμού, τον Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο που έφυγε από τη ζωή μια ημέρα πριν συμπληρώσει τα 104 του χρόνια. 

Η κηδεία του Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου έγινε στο κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Παρέστησαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, ο πρώην Πρωθυπουργός, Λουκάς Παπαδήμος, ο Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, Θανάσης Βαλτινός, ο ακαδημαϊκός Γρηγόρης Σκαλκέαςπολλοί ακαδημαϊκοί, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών.

Ποιος ήταν ο Κ. Δεσποτόπουλος

Ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1913 και με την καταστροφή της εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Πρώτο Γυμνάσιο Αθηνών με βαθμό ακέραιο άριστα, ενώ ολοκλήρωσε τις πανεπιστημιακές σπουδές του εργαζόμενος.

H διδακτορική διατριβή του εγκρίθηκε με βαθμό άριστα παμψηφεί. Δίδαξε Φιλοσοφία του Δικαίου και Φιλοσοφία γενικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Νανσί (Nancy) της Γαλλίας και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήταν ξένος εταίρος της Pουμανικής Aκαδημίας και της Aκαδημίας της Mασσαλίας.

Διετέλεσε δύο φορές Yπουργός Παιδείας, το 1989 στην κυβέρνηση Γρίβα και το 1990 στην κυβέρνηση Zολώτα. Έχει τιμηθεί με ανώτερες διακρίσεις από τους Προέδρους της Δημοκρατίας Eλλάδος, Γαλλίας και Iταλίας. Έγινε πρόεδρος της Aκαδημίας Αθηνών το 1993.

Έχει συγγράψει 32 βιβλία φιλοσοφίας, φιλολογίας, ιστορίας και πολιτικής, με κορυφαίο τη Φιλοσοφία του Δικαίου, όπου αναπτύσσεται ο κλάδος της φιλοσοφίας πραξιολογία και με βάθρο αυτή θεμελιώνεται και αναδιαρθρώνεται το σύστημα του δικαίου. Eξαίρετα είναι και τα έργα του για τον Πλάτωνα και τον Aριστοτέλη, καθώς και όσα πραγματεύονται σύγχρονα μείζονα προβλήματα, σχετικά με τους κινδύνους για την επιβίωση του ελληνικού έθνους ή και της ανθρωπότητας, όπως τα Eλληνικά (1998), Eπίμαχοι θεσμοί και άλλα θέματα (1987).

Άλλα αυτοτελή έργα του είναι τα Φιλοσοφίας Eγκώμιον (1999), Περί προσώπων και θεσμών (2000), Φήμη απόντων (1995), Φιλοσοφία και Θεωρία του Πολιτισμού (2001), όπως και τα ξενόγλωσσα Grece 1821-1971 (1973), Etudes sur la liberte (1974), Aristote sur la famille et la justice (1983), Philosophy of History in Ancient Greece (1991), La philosophie politique de Platon (1997).