Πολιτισμός

Ιστορικό στίγμα της δεκαετίας του ’60 από τη Βολιώτισσα συγγραφέα Γιώτα Κούγιαλη

Οι ήρωες στο νέο βιβλίο της Γιώτας Κούγιαλη υπόσχονται να μας ταξιδέψουν στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1960, σε ένα πολυεπίπεδο έργο που είναι γραμμένο από καρδιάς από τη Βολιώτισσα συγγραφέα, η οποία ενσωμάτωσε αρκετά βιωματικά στοιχεία στην εξέλιξη της υπόθεσης. «Απόψε τι βλέπεις γύρω σου», τιτλοφορείται το τελευταίο μυθιστόρημά της, που κυκλοφόρησε αρχές Μαΐου από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Η Γιώτα Κούγιαλη επιστρέφει στη λογοτεχνία ενηλίκων έπειτα από «διάλειμμα» μίας ολόκληρης δεκαπενταετίας, προσθέτοντας στη βιβλιογραφία της το τρίτο μυθιστόρημά της, μετά τα «Ερώτων τραύλισμα» (2005) και «Στην αγκαλιά της κρατούσε φεγγάρια» (2000). Η πάντοτε δραστήρια αντιπρόεδρος του Κέντρου Βιβλίου Μαγνησιωτών Συγγραφέων και παραγωγός στην ΕΡΤ Βόλου, στο ενδιάμεσο αφοσιώθηκε στην παιδική λογοτεχνία, αλλά και στη συγγραφή εκπαιδευτικών εγχειριδίων, παράλληλα με τα καθήκοντα που άσκησε στο παρελθόν στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (ήταν υπεύθυνη για την πρακτική άσκηση των φοιτητών του Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης) και τη συνεργασία της με το Εργαστήριο Λόγου και Πολιτισμού.

Το τελευταίο μυθιστόρημα της κ. Κούγιαλη επρόκειτο να κυκλοφορήσει στις αρχές της άνοιξης, αλλά το lockdown που προκάλεσε η πανδημία του κορωνοϊού ανέτρεψε τα σχέδια του εκδοτικού οίκου που συνεργάζεται σταθερά πολλά χρόνια τώρα.
«Ο αρχικός προγραμματισμός ήταν για τις 16 Μαρτίου, αλλά ανεστάλη η κυκλοφορία του. Τελικά τοποθετήθηκε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων τις τελευταίες ημέρες», σημείωσε χαρακτηριστικά, ενώ έπειτα μίλησε για το πώς ένιωσε με την επιστροφή της στη μυθιστοριογραφία: «Ήταν επιλογή μου να μη γράψω κάτι τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Εκ των υστέρων διαπίστωσα πως πολύ καλά έκανα. Πλέον έχω άλλες προσλαμβάνουσες, γράφω διαφορετικά και βγήκε ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα. Εάν έγραφα ένα βιβλίο κάθε χρόνο, δεν θα ήταν το συγκεκριμένο έτσι όπως κυκλοφόρησε. Το «Απόψε τι βλέπεις γύρω σου» ήθελε και λίγη ενδοσκόπηση, αλλά και περισσότερο κόπο μέχρις ότου παρουσιαστεί».

Στη συνέχεια αποκάλυψε περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από το τελευταίο πόνημά της: «Μιλάμε για μυθοπλασία, που όμως στηρίζεται και σε πραγματικά γεγονότα. Υπάρχουν επίσης βιωματικά στοιχεία, που έχουν ενσωματωθεί στην εξέλιξη της υπόθεσης, χωρίς όμως να λέω την ιστορία της οικογένειάς μου. Παρεμβάλλονται μαρτυρίες παιδιών από τις παιδοπόλεις, που τότε ήταν χωρισμένες σε θηλέων και αρρένων. Για παράδειγμα στην Αγριά πήγαιναν τα αγόρια, ενώ τα κορίτσια στέλνονταν στη Λάρισα. Όλες αυτές οι αυθεντικές μαρτυρίες, μαζί με τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων, δίνουν στον αναγνώστη το ιστορικό πλαίσιο της εποχής. Παρακολουθούμε την ιστορία των υπόλοιπων μελών μιας οικογένειας, από τη στιγμή που πέθανε η μητέρα. Πάντοτε με ένα υφέρπον χιούμορ, που χαρακτηρίζει τα κείμενά μου και κάνει πιο άνετο το διάβασμα, για να μην καταθλίβεται και ο αναγνώστης».

Η συγγραφέας σκιαγραφεί τη ζωή στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, όταν η πατρίδα μας ρημαγμένη από την Κατοχή και τον Εμφύλιο πάλευε και πάλι να σταθεί στα πόδια της: «Το βιβλίο καλύπτει χρονικά τη δεκαετία του ’60, την εποχή που βρέθηκα κι εγώ στην παιδόπολη της Λάρισας. Αναφέρεται στις παιδοπόλεις, τη δομή της κοινωνίας και τις ανισότητες που υπήρχαν, αλλά και στις σχέσεις των δύο φύλων. Ταυτόχρονα δείχνει τις πολιτικές εξελίξεις μίας ιδιαίτερα ταραγμένης περιόδου. Είναι μία ευκαιρία να θυμηθούμε την άνοδο της Ένωσης Κέντρου στην εξουσία για πρώτη φορά, τη δολοφονία Λαμπράκη, το τέλος της βασιλείας και τον ερχομό της χούντας. Δίνω το ιστορικό στίγμα όλης της δεκαετίας. Σαν να βλέπουμε σήμερα τον κόσμο από ψηλά και εστιάζουμε στο τι γίνεται πολιτικά και κοινωνικά στην Ελλάδα».

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το