Ισραήλ: «Έμεινα ζωντανή για την κόρη μου» – Συγκλονίζει 26χρονη που επέζησε από τη σφαγή στο μουσικό φεστιβάλ

Οι τύψεις την κυριεύουν ένα χρόνο μετά τη φονική επίθεση της Χαμάς. Η νεαρή γυναίκα από την Ουκρανία, Βλάντα Ποτάποφ, κατάφερε να επιζήσει μετά την τραγωδία, μόνο που λυπάται για ένα και μόνο πράγμα.

Η νεαρή αποκαλύπτει ότι θα ήθελε να σώσει κι άλλους ανθρώπους την ημέρα εκείνη και ότι ακόμη δεν έχει επουλωθεί το τραύμα στην ψυχή της.

Η Βλάντα έγινε γνωστή ως η «γυναίκα με τα κόκκινα» αφού ο φακός την απαθανάτισε να τρέχει εκείνη την ημέρα πανικόβλητη όταν ένοπλοι της Χαμάς εισέβαλαν στο μουσικό φεστιβάλ Nova σφαγιάζοντας περισσότερους από 360 ανθρώπους. Περίπου 40 από τους παρευρισκόμενους τέθηκαν υπό καθεστώς ομηρείας.

Κανείς δεν ήξερε τι είχε απογίνει η νεαρή γυναίκα που πρωταγωνιστούσε στο βίντεο: Η Βλάντα τότε φορούσε ένα κόκκινο σάλι στους ώμους της κι έτρεχε πανικόβλητη στην έρημο για να σωθεί από τους τρομοκράτες της Χαμάς. Εβδομάδες αργότερα, πολλοί ήταν αυτοί που αναρωτιόντουσαν αν ήταν ζωντανή ή νεκρή μέχρι που την εντόπισε δημοσιογράφος της εφημερίδας Daily Mail. Σε αυτόν αποκάλυψε τα όσα φρικτά έζησε.

Ύστερα από ένα χρόνο, η Ουκρανή μητέρα μίλησε για τα γεγονότα που άλλαξαν τη ζωή της για πάντα κι εξακολουθούν να τη στοιχειώνουν ακόμη και σήμερα.

Επιστρέφοντας στο σπίτι της, η οργανώτρια γάμων μίλησε για την εφιαλτική εμπειρία που έζησε στις 7 Οκτωβρίου του 2023 αλλά και τις τύψεις που εξακολουθεί να έχει γιατί θα ήθελε να έχει σώσει περισσότερους ανθρώπους: «Αν είχα μια επιθυμία, θα ήταν να έλεγα σε όλους στο φεστιβάλ μία ώρα προτού επιτεθεί η Χαμάς ότι κάτι συμβαίνει. Τότε θα μπορούσαν όλοι να είχαν ξεφύγει».

«Εγώ επέζησα, αλλά άλλοι δεν ήταν τόσο τυχεροί. Το σκέφτομαι αυτό. Μου βαραίνει το μυαλό. Είμαι ακόμα σοκαρισμένη από αυτό που συνέβη, ακόμη κι αν έχει περάσει ένας χρόνος. Έχω πάει σε ψυχολόγο όπως πολλοί από τους άλλους που ήταν εκεί και διαπιστώνω ότι το να μιλάω σε ανθρώπους, με βοηθά να αντιμετωπίσω αυτό που συνέβη εκείνη την ημέρα.

«Αλλά μερικές φορές σκέφτομαι ποιος θα μπορούσε να με βοηθήσει όταν όλο αυτό συμβαίνει ακόμα γύρω μας και ο φόβος είναι εδώ, υπαρκτός». Η 26χρονη Βλάντα πάσχει από διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTDS) και νιώθει ενοχές που η ίδια είναι ζωντανή ενώ άλλοι όχι.

Η ίδια εξηγεί πως, την ώρα που ήταν σε εξέλιξη το μουσικό φεστιβάλ, ένοπλοι τρομοκράτες προσγειώθηκαν στην περιοχή με αλεξίπτωτα πλαγιάς για να ενώσουν τις δυνάμεις τους με οπλισμένους άνδρες που επέβαιναν σε μοτοσικλέτες και φορτηγά συμμετέχοντας σε μία πολύ προσεκτικά σχεδιασμένη αποστολή δολοφονίας.

Σήμερα η Βλάντα αποκάλυψε ότι το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί τη στιγμή εκείνη που ο τρόμος την κυρίευε, ήταν να μείνει ζωντανή για χάρη της τρίχρονης κόρης της.

«Όταν θυμάμαι εκείνη την ημέρα πριν από ένα χρόνο, όλα μου φαίνονται τόσο ζωντανά… το μόνο πράγμα που μπορούσα να σκεφτώ εκείνη τη στιγμή ήταν να μείνω ζωντανή για την κόρη μου Ρόμι και λέω καθημερινά ένα μεγάλο ευχαριστώ γι’ αυτό. Σε λίγες ημέρες, η Ρόμι θα γίνει τεσσάρων ετών, αυτό που σημαίνει είναι ότι το ένα τέταρτο της ζωής της, βιώνει μόνο τον πόλεμο».

«Είναι τρομερό για εμάς, αλλά πολλές χώρες δεν φαίνεται να δέχονται ή να κατανοούν αυτό που ζούμε εδώ» υποστηρίξει η νεαρή Ουκρανή.

Η Βλάντα αποφάσισε να πάει στο φεστιβάλ Nova την τελευταία στιγμή με τον αγαπημένο της Μάταν και έναν φίλο του, τον Μάι. Ξαφνικά έχασε από τα μάτια της τον σύντροφό της και είδε φίλους της να σκοτώνονται εν ψυχρώ καθώς οι ένοπλοι τρομοκράτες άρχισαν να ανοίγουν πυρ αδιακρίτως. Έπρεπε να περάσει σχεδόν ένα 24ωρο για να μπορέσει να πάρει αγκαλιά την τρίχρονη τότε Ρόμι επιστρέφοντας στο σπίτι της.

Η ίδια παραδέχθηκε ότι έχει δεθεί πολύ με όσους την βοήθησαν να σωθεί, αλλά θέλει να τιμήσει την επέτειο ήσυχα, στο σπίτι της με την οικογένειά της.

«Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους τρομοκράτες να νικήσουν. Δεν μπορούμε να είμαστε αδύναμοι πρέπει να παραμείνουμε δυνατοί για το Ισραήλ και για τους ομήρους που βρίσκονται ακόμα στη Γάζα. Αλλά την ίδια στιγμή, είναι τόσο τρομακτικό εδώ αυτή τη στιγμή για εμάς, να δεχόμαστε ρουκέτες από τη Γάζα, ρουκέτες από τον Λίβανο και τώρα ρουκέτες από το Ιράν… Φαίνεται σαν να μην σταματάει ποτέ αυτός πόλεμος».

Μιλώντας για την καθημερινότητά της, η Βλάντα που διαμένει την παράκτια πόλη Ashdod νότια του Τελ Αβίβ προσθέτει: «Και στη συνέχεια γίνονται τρομοκρατικές επιθέσεις, η μία μετά την άλλη, η τελευταία έγινε την περασμένη εβδομάδα. Δεν νιώθεις ασφαλής φεύγοντας από το σπίτι σου, αλλά όπως είπα, πρέπει να είσαι δυνατός, δεν μπορείς να αφήσεις τους τρομοκράτες να κερδίσουν… Αυτοί οι άνθρωποι που επιτίθενται στο Ισραήλ θα πρέπει να φανταστούν πώς είναι για εμάς εδώ να ακούμε τις σειρήνες και να ζούμε υπό τον φόβο μιας τρομοκρατικής επίθεσης. Για παράδειγμα, θα μπορούσα να βγω από το σπίτι για να πάω στα καταστήματα και κάποιος να μου επιτεθεί. Αλλά είναι οι όμηροι για τους οποίους εξακολουθώ να στεναχωριέμαι και κυρίως για τις οικογένειές τους επίσης».

«Ποιος θα πίστευε ότι θα ήμασταν ακόμα σε αυτήν την κατάσταση ένα χρόνο μετά;», διερωτάται.

«Νόμιζα ότι θα περάσουν μερικές εβδομάδες, ίσως και μερικοί μήνες, αλλά έχει περάσει ένας χρόνος τώρα και φαίνεται ότι με την κατάσταση που επικρατεί στον Λίβανο, τα πράγματα θα χειροτερέψουν».

Σημειώνεται ότι, κατά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου του 2023, 1.200 άνθρωποι σκοτώθηκαν εν ψυχρώ από τα πυρά ενόπλων της Χαμάς.

Από τους 251 που συνελήφθησαν από την παλαιστινιακή σουνιτική οργάνωση -μερικοί από τους οποίους ήταν ήδη νεκροί και τα σώματά τους χρησιμοποιήθηκαν ως διαπραγματευτικά χαρτιά- περίπου 120 άτομα παραμένουν όμηροι ακόμη στη Γάζα. Πιστεύεται ότι 41 όμηροι έχουν σκοτωθεί από τους τρομοκράτες της Χαμάς.

Η Βλάντα αποκάλυψε επίσης ότι έχει κρατήσει επαφή με άλλους νέους που παρακολούθησαν το φεστιβάλ λέγοντας: «Ακόμα μιλάω με φίλους που ήταν εκεί και με τους ανθρώπους που με έσωσαν, είμαστε σε μια ομάδα WhatsApp, κανείς από εμάς δεν μπορεί να πιστέψει ότι ήταν εκεί σε αυτό το τραγικό συμβάν… Πραγματοποιούνται εκδηλώσεις για την θλιβερή επέτειο αλλά δεν θα πάω γιατί για μένα το πιο σημαντικό πράγμα είναι να είμαι με την κόρη μου Ρόμι και τον σύντροφό μου Μάταν».

«Όταν η κόρη μου Ρόμι ακούει τις σειρήνες φοβάται τόσο που αρχίζει να κλαίει. Με την επέτειο αυτή δεν μου αρέσει να την αφήνω να πάει στο νηπιαγωγείο, οπότε θα μείνω στο σπίτι, μόνο και μόνο επειδή δεν ξέρεις αν οι τρομοκράτες θα ξαναχτυπήσουν».

Η παρουσία της Βλάντα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναδεικνύει την επιθυμία της να επιστρέψει σε όσο το δυνατόν μια πιο φυσιολογική ζωή. Η πιο πρόσφατη ανάρτησή της πριν από λίγες μέρες δείχνει την τετράχρονη κόρη της να χαμογελά και να παίζει κατά τη διάρκεια εξόδου υπό τους ήχους του «Girls Just Want to Have Fun» της τραγουδίστριας Σίντι Λόπερ.

Άλλες εικόνες δείχνουν την Βλάντα να απολαμβάνει την ηλιοθεραπεία στην παραλία έχοντας στο πλευρό της τον αγαπημένο της Μάταν.

Τον περασμένο Δεκέμβριο, η Βλάντα περιέγραψε για πρώτη φορά τις οδυνηρές στιγμές που έζησε την επίθεσης. Σε κάποια σημεία, η νεαρή Ουκρανή ξέσπασε σε κλάματα περιγράφοντας τα όσα έζησε: «Δεν έχω μιλήσει πραγματικά για αυτό που συνέβη σε κανέναν, είναι ακόμα πολύ οδυνηρό για μένα, μοιράστηκα με την οικογένειά μου την φρίκη εκείνης της ημέρας και εξακολουθώ να ευχαριστώ τον Θεό κάθε πρωί που είμαι ακόμα ζωντανή».

Αφού έφτασαν η Βλάντα με τον Μάταν και τον Μάι στο χώρο του φεστιβάλ -λίγα χιλιόμετρα από την Γάζα – πέρασαν το βράδυ μιλώντας, ήταν μια ευκαιρία να χαλαρώσουν από μια πολυάσχολη επαγγελματική εβδομάδα. «Το περίεργο είναι ότι δεν ήθελα να πάω στο φεστιβάλ. Ήταν απλώς κάτι που αποφάσισα την τελευταία στιγμή. Ο Μάταν πήρε μερικά εισιτήρια και πήγαμε με έναν φίλο, αλλά ένιωσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν φύγαμε το απόγευμα της Παρασκευής.

«Η κόρη μου Ρόμι ήταν τόσο ήσυχη, αν και συνήθως κάνει θόρυβο με τα παιχνίδια της, ωστόσο εκείνη την ημέρα ήταν ήρεμη και είμαι σίγουρη ότι ένιωθε ότι θα συμβεί κάτι το τρομερό».

«Θυμάμαι ότι η ατμόσφαιρα ήταν πολύ περίεργη, ο κόσμος διασκέδαζε και χόρευε, αλλά για μένα δεν υπήρχε ενέργεια και δεν χόρευα τόσο πολύ όσο συνήθως όταν πηγαίνω σε αυτά τα φεστιβάλ. Σκέφτηκα τότε ότι ήταν παράξενο να πραγματοποιείται ένα μουσικό φεστιβάλ τόσο κοντά στα σύνορα με τη Γάζα και να εκτοξεύονται ρουκέτες κάθε τόσο, αλλά σκέφτηκα ότι οι διοργανωτές πίστευαν ότι είναι ασφαλές διαφορετικά δεν θα το έκαναν».

Στις 3 το πρωί, η Βλάντα ξάπλωσε σε ένα χαλί για να κοιμηθεί, αλλά ξύπνησε στις 6:30 π.μ όταν χτύπησε μία εφαρμογή συναγερμού αεροπορικής επιδρομής στο τηλέφωνό της.

«Έψαξα για τον Μάταν και τον Μάι και άκουσα πυροβολισμούς. Ήταν δυνατοί και πολύ κοντά μας. Για λίγα δευτερόλεπτα δεν ήξερα τι συνέβαινε και μετά ο Μάταν απλά ούρλιαξε λέγοντας ότι πρέπει να τρέξουμε προς το αυτοκίνητο. «Οι πύραυλοι άρχισαν να μας πλησιάζουν και στην περιοχή οι πολίτες έτρεχαν πανικόβλητοι, τότε καταλάβαμε ότι έπρεπε να εκκενώσουμε άμεσα την περιοχή… οι άνθρωποι απλώς άρχισαν να τρέχουν προς τα αυτοκίνητά τους.

«Νομίζω ότι στην αρχή οι άνθρωποι νόμιζαν ότι ήταν μόνο μία από αυτές τις συνηθισμένες επιθέσεις με ρουκέτες από τη Γάζα και λίγο αργότερα, όταν κοιτάξαμε τα τηλέφωνά μας, συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν μια εισβολή κι ότι οι τρομοκράτες της Χαμάς ήθελαν να μας σκοτώσουν» θυμάται με λύπη η 26χρονη ένα χρόνο μετά τη σφαγή.

Πηγή: Πρώτο Θέμα