Υγεία

Ιωάννα Γιαννούλη: Η ζωή χωρίς μήτρα

giannouli

«Αποφάσισα να μιλήσω ανοικτά (για το πρόβλημά μου) γιατί είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα για τις γυναίκες, οι οποίες νιώθουν ντροπή και ενοχή για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν». Η 27χρονη Ιωάννα Γιαννούλη, η νεαρή με τα φωτεινά μάτια και το πλατύ χαμόγελο, είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις γυναικών, οι οποίες πάσχουν από μία γενετική ανωμαλία, η οποία προσβάλλει μία στις πέντε γεννήσεις κοριτσιών παγκοσμίως.

Το σύνδρομο Rokitansky, ή, όπως είναι η επίσημη ονομασία του, Mayer-Rokitansky-Kuster-Hauser (MRKH), χαρακτηρίζεται από την απουσία ή την απλασία μήτρας, τραχήλου και του άνω μέρους του κόλπου. Αντιθέτως, οι ωοθήκες, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι λειτουργικές και συνήθως πολυκυστικές. «Το πρώτο σύμπτωμα της πάθησης ήταν η αμηνόρροια και η αδυναμία ολοκλήρωσης της σεξουαλικής επαφής», εξηγεί η Ιωάννα, «αλλά οι συνέπειες είναι πολύ περισσότερες». Αφορούν, κυρίως τον ψυχολογικό τομέα, ιδίως στις νεαρές ηλικίες και την εφηβεία, όπου το βάρος είναι πολύ μεγάλο για να μπορέσουν να το επεξεργαστούν και να αποδεχθούν την κατάσταση».

«Ανακάλυψα την πάθηση στην ηλικία των 17 ετών περίπου, ενώ με παρακολουθούσε ο οικογενειακός μας γιατρός από την ηλικία των 14 ετών λόγω αμηνόρροιας», περιγράφει. «Με παρέπεμψε άμεσα στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρα, όπου έκανα μία επανορθωτική επέμβαση για την δημιουργία νεόκολπου, μετά την ενηλικίωσή μου (σ.σ. στα 18 της χρόνια)». Όμως, ούτε η νοσηλεία, ούτε ο πόνος ήταν αυτό που πτόησε την κοπέλα. Σημαντικότερη ήταν η ψυχολογική επιβάρυνση, τόσο για την ίδια όσο και για τους γονείς της.
«Αρχικά, γνώριζαν μόνο οι γονείς μου για την κατάσταση. Πιο ψύχραιμος ήταν ο πατέρας μου και προσπαθούσε να δείχνει γενναίος για χάρη μου. Η μητέρα μου, όμως, έως και σήμερα, νιώθει υπαίτια για αυτό που μου συνέβη, ακόμα και αν το σύνδρομο δεν προκαλείται από περιβαλλοντικούς ή κληρονομικούς παράγοντες», θυμάται. Όσο για τα συναισθήματα που βίωνε η ίδια ήταν πολλά και ανάμεικτα: «θυμός, θλίψη, αγανάκτηση, ζήλια, απογοήτευση, κατάθλιψη, και -κάπου ανάμεσα σε αυτά- ένα μεγάλο κενό στην ψυχή μου… Ήμουν σπασμένη σε χίλια κομμάτια. Σκεπτόμουν συνεχώς, τι μέλλον θα έχω, μία σκέψη που την κάνω ακόμα κάποιες φορές -δεν φεύγει ποτέ».

Η παρακολούθηση από ειδικό ψυχολόγο δεν άργησε να έρθει. Την βοήθησε να διαχειριστεί τα νέα δεδομένα στην ζωή της και να καταφέρει και πάλι να αγαπήσει τον εαυτό της, τη στιγμή που φίλοι και σύντροφοι απομακρύνονταν -διακριτικά ή όχι- από δίπλα της. «Για μία πολύ μεγάλη περίοδο ήμουν σε κατάσταση σύγχυσης, άρνησης και οργής. Αναρωτιόμουν γιατί μου έτυχε αυτό, δεν αγαπούσα καθόλου τον εαυτό μου», υπογραμμίζει. «Έπρεπε να μπορέσω και πάλι να τον αποδεχτώ, να καταλάβω πως αυτό που έχω δεν θα αλλάξει, αλλά θα πρέπει να μάθω να συνυπάρχω μαζί του και να μην αυτοτιμωρούμαι…».

Εξίσου επίπονα ήταν και τα σχόλια γνωστών και μη. Χρειάστηκε να αντιμετωπίσει την διπροσωπία και την λύπηση αρκετών. «Σε αυτά τα 10 χρόνια, πολύ λίγα άτομα γνωρίζουν… Άλλοι έχουν απορρίψει ακόμη και την φιλία μου, άλλοι ήταν συμπονετικοί μπροστά μου αλλά, πίσω από την πλάτη μου, με συζητούσαν, ενώ πολλοί μου είπαν κατάμουτρα πως δεν ήμουν σχεδιασμένη να γίνω μητέρα». Παρόμοια ήταν η κατάσταση και στις σχέσεις της με το άλλο φύλο. «Οι σχέσεις μου άλλαξαν πολύ», επισημαίνει. «Ήμουν πάντα σε επιφυλακή, προσεκτική και καχύποπτη. Και επιβεβαιώθηκα, αφού βίωσα άσχημες στιγμές από σχέσεις μου που ήξεραν. Για πολύ καιρό, ένιωθα ότι δεν θα βρω κάποιον να με αποδεχτεί. Τον βρήκα όμως και, τα τελευταία πέντε χρόνια, είμαι πολύ ευτυχισμένη και δεν φοβάμαι πλέον». Η Ιωάννα και ο σύντροφός της, Κωνσταντίνος, μετακόμισαν από τον Νοέμβριο στο Λονδίνο, όπου, μετά τις σπουδές της στην νοσηλευτική, σπουδάζει Δικαστική Ψυχολογία.

Αποφάσισε να μιλήσει για την ιστορία της, ώστε να βοηθήσει τις γυναίκες που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση, να τους προσφέρει υποστήριξη και να τους υπενθυμίσει πως δεν είναι μόνες. «Θέλω να τους πω να μην φοβούνται, να μην ντρέπονται και να βοηθήσουν όσο γίνεται καλύτερα τον εαυτό τους, είτε μέσα από ψυχολογική βοήθεια, είτε με το απευθυνθούν σε κάποιον σύλλογο που μπορεί να τις στηρίξει», καταλήγει.

Πηγή www.ethnos.gr

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το