Κάθε μέρα, ο Raju από την Ινδία ανεβαίνει στο ποδήλατό του και φέρνει τον κόσμο λίγο πιο κοντά… στην κλιματική καταστροφή.
Κάθε μέρα, δένει σε αυτό μισή ντουζίνα σάκους με λιγνίτη, του οποίους κλέβει από ορυχεία, και τους μεταφέρει σε εμπόρους, έναντι 2 δολαρίων.
Αυτή είναι η ζωή του από όταν έφτασε στο Dhanbad, μια πόλη της ανατολικής Ινδίας στο κρατίδιο Jharkhand. Οι ετήσιες πλημμύρες στην περιοχή από την οποία κατάγεται έχουν αποδεκατίσει τις παραδοσιακές αγροτικές δουλειές.
Η μεταφορά λιγνίτη στους εμπόρους είναι το μόνο που του έχει απομείνει. Χιλιάδες άλλοι στο Dhanbad κάνουν το ίδιο για να επιβιώσουν.
Για να αποφευχθούν οι πιο καταστροφικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, η ανθρωπότητα θα πρέπει άμεσα να σταματήσει να καίει άνθρακα. Ωστόσο, ο λιγνίτης είναι η μεγαλύτερη πηγή καυσίμων στον κόσμο για ηλεκτρική ενέργεια. Η επιβίωση εκατομμύρια απελπισμένων ανθρώπων είναι συνυφασμένη με αυτόν.
«Οι φτωχοί δεν έχουν τίποτα άλλο παρά θλίψη … αλλά τόσοι πολλοί άνθρωποι, έχουν σωθεί από τον λιγνίτη», λέει ο Raju.
Ο Alok Sharma, πρόεδρος της COP 26 για το κλίμα είχε δηλώσει τον Μάιο ότι ελπίζει η διάσκεψη να σηματοδοτήσει τη στιγμή που ο λιγνίτης θα μείνει «στο παρελθόν, εκεί που ανήκει». Ωστόσο, αν κι αυτό φαντάζει εφικτό για τα ανεπτυγμένα έθνη, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα για τις αναπτυσσόμενες χώρες, που υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να τους επιτραπεί να καίνε λιγνίτη, ώστε να «φτάσουν» τα ανεπτυγμένα.
Πηγή:ethnos