Πώς βιώνουν οι έφηβοι την καραντίνα λόγω πανδημίας; Πώς περνούν τον χρόνο τους; Τι είναι αυτό που επιθύμησαν περισσότερο; Μαθητές του 3ου ΓΕΛ Βόλου έγραψαν το ημερολόγιο καραντίνας καταθέτοντας με τρόπο γλαφυρό την καθημερινότητά τους.
Η ιδέα ανήκει στη φιλόλογο του 3ου ΓΕΛ Βόλου κ. Γεωργία Παπαργύρη η οποία στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και μέσα από την τηλεπικοινωνία που έχει με τους μαθητές, τούς παρότρυνε να γράψουν το δικό τους ημερολόγιο και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.
Και οι απαντήσεις έχουν ενδιαφέρον.
Η μαθήτρια της Α’ Τάξης Αγγελική-Μυρσίνη Σπηλιοπούλου, γράφει τα εξής:
«Αγαπητό ημερολόγιο
Ακόμη και σήμερα ο ήλιος σηκώθηκε και σαν όλα να ήταν κανονικά, η φύση συνέχισε να ανθίζει τα λουλούδια της. Τα άνθη της κερασιάς μου άνθησαν. Είναι τόσο λευκά και ευαίσθητα! Αλήθεια, μήπως μας λυπούνται; Μήπως μας κατανοούν που κλεινόμαστε μέσα σαν τα φαντάσματα, ναι σαν φαντάσματα. Έτσι ένιωσα σήμερα το πρωί που το πέρασα στη βεράντα. Σαν μια σκιά που την τραβάει ο ήλιος και όμως αυτή δεν μπορεί να τον πλησιάσει, γιατί μια απαγόρευση τη δεσμεύει.
Οι νόμοι με δεσμεύουν, όπως όλους, και με αναγκάζουν να μην κάνω τίποτα άλλο από ψηφιακά μαθήματα. Στέκομαι μπροστά από μια οθόνη και καταντάω πιο ψυχρή από εκείνη. Απλά υποταγμένη στην ανάγκη να επιβιώσω από αυτόν τον ιό που έξω τα σαρώνει όλα. Μέχρι το απόγευμα μαθήματα, τρεις ώρες από αυτά που κάποτε ονομαζόντουσαν δραστηριότητες. Μετά… ακολουθεί η ησυχία. Όλοι εκτός από την τηλεόραση, είναι αμίλητοι. Ακούμε νούμερα νεκρών. Φρίττω με την ιδέα ότι τους μετράνε σαν κάθε άλλο υλικό. Ποια η διαφορά των αριθμών που φανερώνουν βιβλία ή μήλα και αυτών που δείχνουν πτώματα. Πόσο πεζά έχουν γίνει όλα!
Αργότερα έκανα μια κούπα τσάι και πήγα να την απολαύσω στο άδειο αλλά κρύο σαλόνι. Έβαλα στον υπολογιστή να παίζει ο βασιλιάς της τζαζ, Λουις Άρμστρονγκ, το La vie en rose. Έτσι θα αποκοιμηθώ. Έχοντας στο μυαλό μου όλα τα άπιαστα ρόδα της ζωής. Καληνύχτα, η Μυρσίνη σου».
Από την πλευρά της η κ. Παπαργύρη, μας τόνισε πως «πολλά έχουν γραφεί και αναρτηθεί τις τελευταίες μέρες για το θέμα του «Μενουμεσπιτισμού». Όλες οι επαγγελματικές ομάδες προσφέρουν από το δικό τους μετερίζι. Άκουσα γιατρό να λέει ότι όσο ηρωική είναι η δική τους στάση, άλλο τόσο ηρωική είναι η στάση όσων μένουμε σπίτι.
Ως εκπαιδευτικός μπορώ να καταθέσω τη δική μου εμπειρία. Μετέχουμε με έναν διαφορετικό τρόπο πρόσβασης στην εκπαίδευση. Κλειδί η επικοινωνία μας με τους μαθητές μέσω σύγχρονης και ασύγχρονης εκπαίδευσης. Είμαστε διαθέσιμοι να συζητήσουμε και να «ακούσουμε» τους προβληματισμούς τους. Τους ενθαρρύνουμε να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, εφόσον το επιθυμούν.
Και η ευκαιρία δόθηκε μέσα από την άσκηση της Λογοτεχνίας, όταν τους ζήτησα να γράψουν τη δική τους σελίδα ημερολογίου καραντίνας. Πρέπει να πω ότι είμαι πολύ περήφανη για τα παιδιά. Μέσα από τα κείμενά τους, οι έφηβοι του κορωνοϊού έδειξαν ωριμότητα, αισιοδοξία και ευρηματικότητα».
Φωτό: Η Αγγελική-Μυρσίνη Σπηλιοπούλου