Ηλικιωμένοι του Βόλου στα αζήτητα του Νοσοκομείου – Κάθε εβδομάδα 3-4 εισαγωγές – Δεν υπάρχει στέγη…μετά το Αχιλλοπούλειο

Πληθαίνουν οι ηλικιωμένοι ασθενείς στα αζήτητα. Η ασθένειά τους επιδεινώνεται μέρα με την ημέρα από την έλλειψη ενός δικού τους προσώπου που θα τους φροντίσει, θα τους αγκαλιάσει, θα μεριμνήσει για το εξιτήριο και την επιστροφή στο σπίτι. Ο Βόλος «γεννάει» μοναχικούς ηλικιωμένους που μεταφέρονται στο Νοσοκομείο, χωρίς κανένα συγγενή. Τα περιστατικά για μια πόλη με τα πληθυσμιακά δεδομένα του Βόλου είναι πολλά, αν σκεφτεί κανείς ότι τα στοιχεία κάνουν λόγο για τρεις με τέσσερις εισαγωγές ηλικιωμένων χωρίς συγγενικά πρόσωπα κάθε εβδομάδα. Στην πλειονότητά τους είναι ηλικιωμένοι με χρόνια νοσήματα που ένα επείγον πρόβλημα υγείας – εγκεφαλικό επεισόδιο, κάταγμα ισχίου- τους έστειλε στο Νοσοκομείο. Δεν έχουν συγγενείς να τους φροντίσουν και έτσι μένουν «εγκλωβισμένοι» στους θαλάμους του νοσοκομείου. Υπάρχουν περιπτώσεις ασθενών που μετά την εισαγωγή τους και την υποβολή τους σε μια εγχείρηση, δεν έφυγαν ποτέ από το Νοσοκομείο. Κατέληξαν στο κρεβάτι του Αχιλλοπούλειου, καθώς εάν δινόταν εξιτήριο , θα πέθαιναν μετά από λίγα 24ωρα στο σπίτι τους, χωρίς βοήθεια. Το φαινόμενο που καλείται καθημερινά να αντιμετωπίσει η κοινωνική υπηρεσία εντείνεται και καταδεικνύει με ένταση την απουσία ενός οργανωμένου συστήματος μετανοσοκομειακής φροντίδας. Στο Βόλο καταγράφεται απουσία δομών και για να μεταφερθεί κάποιος στη μονάδα χρονίως πασχόντων του Γηροκομείου θα πρέπει να το «επιτρέπει» η φορολογική του δήλωση, δηλαδή η σύνταξη να είναι εξαιρετικά χαμηλή και τηρούνται αυστηρά κριτήρια για να μην καταλήξουν ηλικιωμένοι στο δρόμο. «Είναι ένα οξύτατο πρόβλημα και το βρίσκουμε κάθε μέρα μπροστά μας» τονίζουν από την κοινωνική υπηρεσία του Νοσοκομείου. Η αδικαιολόγητη παράταση της νοσηλείας ηλικιωμένων που δεν έχουν στενό συγγενικό περιβάλλον έχει επιπτώσεις κυρίως στη δική τους υγεία, αφού κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να προσβληθούν από κάποια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη. Από την κοινωνική υπηρεσία επισημαίνουν ότι είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα με πολλές πτυχές. «Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται απλά αγάπη και φροντίδα» τονίζουν από την κοινωνική υπηρεσία που αναλαμβάνει την ευθύνη να βρεθεί λύση, σε μια πόλη χωρίς δομές, να εξετάσει το κοινωνικό περιβάλλον, να εντοπίσει συγγενείς, να συνομιλήσει με γείτονες. Οι ηλικιωμένοι εφόσον χρειαστεί να λάβουν εξιτήριο απαιτούν να επιστρέψουν σπίτι τους σε ένα ακατάλληλο μοναχικό περιβάλλον, όπου κανείς δεν υπάρχει να τους φροντίσει. Καλείται από το Αχιλλοπούλειο να συνδράμει η δομή «Βοήθεια στο Σπίτι», αλλά είναι υποστελεχωμένη και δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε όλα τα περιστατικά. Έτσι οι μόνες λύσεις είναι ο ιδιωτικός τομέας που σε πολλές περιπτώσεις είναι απαγορευτικός για οικονομικούς λόγους γι΄αυτό και πολλοί γέροντες έχουν παραμείνει στο Νοσοκομείο για κοινωνικούς και όχι για ιατρικούς λόγους».