Εικαστικό απόγευμα με τις κούκλες στον κήπο του Λυκείου Ελληνίδων

Όσοι παραβρέθηκαν στον κήπο του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου απόλαυσαν την  πρωτότυπη σε περιεχόμενο και καλλιτεχνικό αποτέλεσμα  έκθεση των δημιουργιών κούκλας με παραδοσιακές φορεσιές.  Η έκθεση κούκλας, που έγινε προχθές και δημιούργησε εξαιρετική εντύπωση στους  παρευρισκόμενους φιλότεχνους και φίλους του ΛΕΒ,   ήταν το αποτέλεσμα  μιας ενδιαφέρουσας όσο και  πρωτότυπης καλλιτεχνικής εργασίας, του σεμιναρίου  κατασκευής κούκλας   με λαογραφική αξία, που οργάνωσε φέτος το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου.  Το πιλοτικό αυτό εργαστήριο στόχευσε στη  διδασκαλία κατασκευής κούκλας με σκοπό την ανάδειξη των ελληνικών παραδοσιακών ενδυμασιών.  Μια παλιά και αγαπημένη πρακτική του Λυκείου των Ελληνίδων από το 1911,  που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας σπάνιας καλλιτεχνικής συλλογής, που σήμερα εκτίθεται  στο «Μουσείο Ιστορίας της Ελληνικής Ενδυμασίας» (Αθηνών).  Για την  πολύτιμη αυτή τέχνη,  το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου έδειξε από την αρχή μεγάλο ενδιαφέρον και τη διδάχθηκε  από το αντίστοιχο καλλιτεχνικό τμήμα του κεντρικού, λίγο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η διοίκηση του τότε ΛΕΒ υπό την προεδρία της Λουκίας Καρτάλη, έστειλε αντιπροσωπεία από βολιώτισσες-μέλη του Λυκείου στην Αθήνα, οι οποίες   εκπαιδεύτηκαν στην κατασκευή τους με την καθοδήγηση της τότε εφόρου Μαρίας Βουκίδου.  Έτσι δημιουργήθηκε και στο Λύκειο του Βόλου αντίστοιχο τμήμα κούκλας, που δεν είχε όμως μεγάλη διάρκεια. Τεκμήρια αυτής της σπάνιας χειροτεχνίας έχουν ευτυχώς διασωθεί (ελάχιστες κούκλες) και εκτίθενται  στη μόνιμη έκθεση στο μουσειακό χώρο του ΛΕΒ.

Με αυτή την ιστορική παρακαταθήκη, οργάνωσε το ΛΕΒ το φετινό σεμινάριο, με αντικείμενο  την παροχή εκπαίδευσης και τεχνοτροπίας κατασκευής χειροποίητης κούκλας, που αποτελεί μια σπάνια καλλιτεχνική εργασία. Τον κύκλο αυτό του σεμιναρίου δίδαξε και επιμελήθηκε η εκπαιδευτικός-γλύπτρια και εικαστικός Κατερίνα Σαμαρά με τη συνεργασία της Δήμητρας Αγορά, μοντελίστ-στυλίστ. Όπως τόνισε η κ. Σαμαρά βασική προϋπόθεση για τις εκπαιδευόμενες ήταν η  διαδικασία αντιγραφής της παραδοσιακής φορεσιάς. Μια διαδικασία που απαιτούσε πριν απ’ όλα, την προσεκτική παρατήρησή της μέσα από τις παραδοσιακές φορεσιές που εκτίθενται στη μόνιμη έκθεση του ΛΕΒ και κατά δεύτερον τις επισκέψεις στην γυναικεία Ιματιοθήκη, όπου,  μέσα από γόνιμες συζητήσεις, προχώρησαν σταδιακά στην ακριβή απόδοση των σχεδίων επάνω στα υφάσματα, που αποτέλεσαν  μετά από λεπτεπίλεπτη και υπομονετική εργασία τα  ρούχα: φορέματα, μαντήλια, πουκάμισα, ποδιές, ζώνες, δαντελένιες και κεντητές διακοσμήσεις  κ.λ.π. Η εργασία της κούκλας ξεκίνησε από την κατασκευή του κεφαλιού και κατόπιν του σώματος, ακολουθώντας εναλλακτικούς τρόπους.  Τα υλικά της, χαρτοπολτός,  γυψόγαζα, βαμβάκι  και κόλλα (χωρίς να αποκλείεται και χρήση και άλλων υλικών όπως π.χ.  λεπτό πριονίδι,  αναλόγως του ύψους),   μέσω της μικρογλυπτικής, έδωσαν  μορφή και μετατράπηκαν σε κούκλες γεμάτες έκφραση. Οι κυρίες που συμμετείχαν στο σεμινάριο με περισσή φροντίδα και δεξιοτεχνία ζωγράφισαν στη  συνέχεια τα πρόσωπά τους και έντυσαν τις κούκλες  με τα αντίγραφα παραδοσιακών φορεσιών που η κάθε μια είχε επιλέξει. Οι περισσότερες για αρχή επέλεξαν να αντιγράψουν τη γυναικεία φορεσιά του Αλμυρού. Όπως δήλωσαν στο τέλος οι συμμετέχουσες στο πρωτότυπο αυτό σεμινάριο,   η άσκηση αυτή ήταν μια γοητευτική και  δημιουργική βιωματική εμπειρία, που τους έδωσε πολλά καλλιτεχνικά ερεθίσματα και  γνώσεις γύρω από τη λαογραφία, ξεδιπλώθηκαν ταλέντα που δεν γνώριζαν ότι τα διαθέτουν  και δήλωσαν πρόθυμες να το συνεχίσουν και του χρόνου.