Σε εικαστικά μονοπάτια μας ξεναγεί και φέτος το Ημερολόγιο του Μουσείου Ελιάς και Λαδιού Πηλίου για το 2018, γνωρίζοντάς μας παράλληλα σημαντικούς ζωγράφους. Η παρουσίασή του έγινε χθες το βράδυ σε εκδήλωση στο βιβλιοπωλείο «Χάρτα».
Αναφερόμενη στο Ημερολόγιο η ιστορικός Τέχνης κ. Χρύσα Δραντάκη τόνισε πως «πρόκειται για μια πολύ καλή δουλειά με ιδιαίτερη εικαστική διάθεση. Περιλαμβάνει καλά ονόματα νεοελλήνων ζωγράφων» προσέθεσε.
Να αναφερθεί ότι το φετινό ημερολόγιο περιλαμβάνει μεταξοτυπίες των Αστεριάδη, Βασιλείου, Γουναρόπουλου, Δεκουλάκου, Θεοχαράκη, Κανακάκη, Καρά, Κόντογλου, Σικελιώτη, Σόρογκα, Σταθόπουλου, Στεφόπουλου, Τάσσου και Τσαρούχη, από το εργαστήριο του Γιώργου Κοτσαΐτη.
Η κ. Δραντάκη επισήμανε πως «η μεταξοτυπία ακολουθεί το παράδειγμα της χαρακτικής τέχνης», ενώ στην ομιλία της ανέλυσε την πορεία της στον χρόνο, παρουσιάζοντας σημαντικούς καλλιτέχνες φτάνοντας μέχρι τον Άντι Γουόρχολ.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε σε καλλιτέχνη ελληνικής καταγωγής, στοιχεία για τον οποίο ανακάλυψε σε πρόσφατη έρευνά της σε βιβλία, επισημαίνοντας πως «πρέπει να ήταν ο πρώτος που είδε τη μεταξοτυπία εκτός από εμπόριο και καλλιτεχνικά».
Από την πλευρά του ο υπεύθυνος του Μουσείου Λαδιού και Ελιάς Πηλίου κ. Κων. Μοράρος αναφερόμενος στην έκδοση του Ημερολογίου, τόνισε πως «είναι αφιερωμένο στον Κ. Κοτσαΐτη, ένα μεγάλο μάστορα της τέχνης της μεταξοτυπίας, μετά από πρόταση του ζωγράφου Σωτ. Σόρογκα. Ο Γ. Κοτσαΐτης βοηθούσε με την τέχνη του τους ζωγράφους να κατανοήσουν τα έργα τους. Το Ημερολόγιο αποτελεί μια σημαντική προσπάθεια, καθώς μέσα από αυτό αναδεικνύονται σημαντικοί ζωγράφοι του 20ού αιώνα».
Ο Γ. Κοτσαΐτης
Ο Γ. Κοτσαΐτης δεν κατέστη εφικτό να παραστεί στη χθεσινή εκδήλωση, ωστόσο οι αναφορές στην προσφορά του στην τέχνη της μεταξοτυπίας ήταν πολλές. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1932. Τέλειωσε το Γυμνάσιο το 1952 και σπούδασε Σκηνοθεσία στη σχολή του Σταυράκου. Από το 1960 μπήκε στα ενδιαφέροντά του η φωτογραφία, αναζητώντας μια καθαρά εικαστική έκφραση. Συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους ζωγράφους της χώρας και με πολλές γκαλερί της Αθήνας.
Με τη τεχνική της μεταξοτυπίας, το πρωτότυπο αναπαραγόταν σε αριθμημένα αντίτυπα μέχρι 100 τον αριθμό τα οποία υπογράφονταν από τον ζωγράφο. Ο Γιώργος Κοτσαΐτης στον σκοτεινό θάλαμο της οδού Αλιπέδου 8 του εργαστηρίου του, με τη χρήση φίλτρων διαχώριζε χρωματικά το έργο. Ανέλυε χρωματικά και τονικά τον πίνακα και εκτύπωνε σε φιλμ όλη τη χρωματική παλέτα του έργου. Το φιλμ αντιστοιχούσε σε χρωματικό τόνο και κάθε φιλμ γινόταν τελάρο. Στο τελάρο με τη χρήση λαστιχένιας σπάτουλας τύπωνε το αντίστοιχο χρώμα. Πολλές φορές γινόταν χρήση αερογράφου και στα φιλμ και στα τελάρα. Έτσι χρώμα χρώμα, τύπωμα τύπωμα, που πολλές φορές έφταναν και τα 45 τυπώματα προσέγγιζε το πρωτότυπο. Η φήμη του έγινε γνωστή και σε άλλες χώρες και πολλοί καλλιτέχνες τον επισκέπτονταν στον καλλιτεχνικό του χώρο, στον Πειραιά.