Το παλιό εργοστάσιο της Βαμβακουργίας είναι μια «βόμβα» στην καρδιά της Νέας Ιωνίας. Τα σκουπίδια «βουνά», αναθυμιάσεις και ποντίκια. Με τα μισογκρεμισμένα ντουβάρια συνθέτουν εικόνες εγκατάλειψης.
Τα σχέδια ανάπλασης και οι επισκέψεις πολλών υπουργών για την αξιοποίηση του χώρου, που θα μετατρεπόταν σε αθλητικό χωριό, έμειναν δεσμεύσεις.
Σε μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της Νέας Ιωνίας, η πρώην Βαμβακουργία, που ανήκει ιδιοκτησιακά στον ΟΑΕΔ έχει μετατραπεί σε «οικολογική βόμβα».
Κι ενώ τόνοι από σκουπίδια έχουν συγκεντρωθεί στους χώρους, η διακίνηση ναρκωτικών είναι καθημερινή δραστηριότητα και στα πρώην γραφεία έχουν εγκατασταθεί άστεγοι. Οι χώροι καμένοι, καθώς το χειμώνα άναβαν φωτιές για να ζεσταθούν.
Πριν 18 χρόνια έκλεισαν οι πύλες της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας και το ακίνητο από τότε ρημάζει.
Μετά την αποτυχία πραγματοποίησης των Μεσογειακών Αγώνων, που θα κατασκευαζόταν το αθλητικό χωριό, ο Δήμος Βόλου κατέθεσε πρόταση για ένταξη της έκτασης σε πρόγραμμα χρηματοδότησης από το Πράσινο Ταμείο προκειμένου να γίνουν εργατικές κατοικίες.
Και αυτό το σχέδιο όμως δεν προχώρησε, καθώς η χώρα έμπαινε σε καθεστώς μνημονίου.
Κτίριο και οικόπεδο παραμένουν στο έλεος της εγκατάλειψης. Έχουν μετατραπεί σε εστία μόλυνσης με τους περίοικους να ζουν έναν εφιάλτη.
Η γειτονιά είναι υποχρεωμένη να συμβιώνει με τρωκτικά και τα σκουπίδια.
Ο Δήμος Βόλου πριν από τρία και πλέον χρόνια είχε ζητήσει από τον ΟΕΚ την παραχώρηση των κοινόχρηστων χώρων του οικοπέδου της πρώην βιομηχανίας «Βαμβακουργία Α.Ε» στο Δήμο, προκειμένου να διερευνηθεί η δυνατότητα ένταξής τους σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα αστικών αναπλάσεων, ενώ για το ίδιο θέμα είχαν γίνει και παρεμβάσεις στη Βουλή.
Υπογραμμιζόταν μάλιστα με έμφαση πως το βιομηχανικό συγκρότημα της Βαμβακουργίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία της Νέας Ιωνίας, καθώς στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η σημαντική αυτή επιχείρηση στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας απασχολούσε 807 εργαζόμενους.
Το Φλεβάρη του 2012 ο τέως δήμαρχος Παν. Σκοτινιώτης σε συνάντηση με στελέχη του ΥΠΕΚΑ κατέθεσε πρόταση για την ανάπλαση του οικοπέδου της πρώην Βαμβακουργίας και τη χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο, στο πλαίσιο του προγράμματος «αναζωογόνηση πόλεων».
Η πρόταση τριπλής χρηματοδότησης που είχε υποβάλει ο Δήμος Βόλου περιλάμβανε κατεδάφιση των παλαιών κτισμάτων και μεταφορά των προϊόντων αυτής, με χρηματοδότηση του «Πράσινου Ταμείου», ανέγερση των εργατικών κατοικιών από προγράμματα του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, στα καθορισμένα από το τοπικό ρυμοτομικό οικοδομικά τετράγωνα και ανάπλαση των οικοδομικών τετραγώνων που προορίζονται από το τοπικό ρυμοτομικό για κοινόχρηστοι χώροι, από το Δήμο Βόλου με χρηματοδότηση από πρόγραμμα αστικών αναπλάσεων.
Κανένα σχέδιο δεν περπάτησε…
Τα γκράφιτι ένας ατέλειωτος καμβάς
Μέσα στη βρομιά, τα ποντίκια, τα σκουπίδια, τα μπάζα, τα σύνεργα των ναρκομανών, την εγκατάλειψη, είναι τα μοναδικά που δίνουν χρώμα στο κτίριο. Ο λόγος για τα γκράφιτι που κατακλύζουν το παλιό κτίριο της Βαμβακουργίας.
Πολλά από αυτά είναι πραγματικά έργα τέχνης και τράβηξαν κάποτε την προσοχή του προέδρου του ΟΕΚ Θωμά Στάμου. Είχε αποφασιστεί να γίνει μία επιλογή και κάποια να διασωθούν, αλλά με τον καιρό καταστρέφονται. Το εργοστάσιο έκλεισε το 1996 και οι «παρεμβάσεις» των γκραφιτάδων στους χώρους του ξεκίνησαν όταν πλέον είχε εγκαταλειφθεί στην τύχη του. Τα άτομα που είχαν αναλάβει να δώσουν ζωή στο κτίριο ήταν κάποιοι που εκφράζουν με αυτόν τον τρόπο, τις αγωνίες τους, τη φρίκη, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις τη χαρά της ζωής, τα πιστεύω, τις ελπίδες τους…
Τα γκράφιτι βρίσκονται κυριολεκτικά παντού στο παλιό κτίριο. Τα συναντάς σε εσωτερικούς κι εξωτερικούς τοίχους, σε μεταλλικές στέγες, ψηλά σε σημεία που να φαίνονται από παντού, ακόμη και στο εκκλησάκι που υπάρχει στον προαύλειο χώρο…
