Η τύχη μας είναι ουρανοκατέβατη;

του
Γ. Καπουρνιώτη

«Τύχη ουρανοκατέβατη» είναι ο τίτλος του δεύτερου παραμυθιού της συγγραφέως Δέσποινας Κανλή, από τις εκδόσεις Φυλάτος, με μια υπέροχη εικονογράφηση από τη Βιβή Μαρκάτου. Μέσα από αυτή τη γεμάτη ευτράπελα ιστορία, τα παιδιά από 3 έως 103 ετών, μαθαίνουν για την αλληλεγγύη, τη μοιρασιά, αλλά και για το ότι η τύχη δεν είναι ποτέ ουρανοκατέβατη, ακόμα και αν φαίνεται έτσι, και μόνο με δουλειά και επιμονή μπορεί κανείς να βγει κερδισμένος!
Η ύπαρξη της τύχης, από την εποχή του Αισώπου έως σήμερα, μας απασχολεί σε όλες τις εκφάνσεις της. Λογικό λοιπόν είναι να μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε αν τελικά γεννιόμαστε τυχεροί ή αν η σκληρή δουλειά και οι σωστές επιλογές, μας βοηθούν περισσότερο σε αυτό.
Όταν ήμασταν μικροί και ανήμποροι, αισθανόμασταν ότι άλλοι είχαν τη φροντίδα για εμάς. Άλλοι φρόντιζαν να πάνε όλα καλά σε εκείνα τα χρόνια της προστασίας. Αλλά άνθρωποι ήταν κι αυτοί και δεν ανταποκρίνονταν πάντοτε σε ότι προσδοκούσαμε. Άνθρωποι ήμαστε και εμείς και περιμένουμε ακόμα να γίνει κάτι καλό για εμάς.
Γι’ αυτό βάζω τα παρακάτω ερωτήματα: «Μπορείς να κάνεις το καλό για τον εαυτό σου; Πώς; Είναι δυνατόν στην εποχή μας των πανίσχυρων κυβερνήσεων, των μεγάλων επιχειρήσεων και της σύνθετης κοινωνίας, να κάνεις μόνο σου καλό στον εαυτό σου;». Εσείς, τι απάντηση θα δίνατε;
Ο Γουίλιαμ Μάρεϊ, μας βοηθά λέγοντας: «Μέχρι τη στιγμή που θα γνωρίσεις και θα συνδεθείς με τον εαυτό σου, υπάρχει μια διστακτικότητα, υπάρχει η περίπτωση να ξαναγυρίσεις πίσω στην αναποφασιστικότητα και τη μη αποτελεσματικότητα. Υπάρχει μια θεμελιώδης αλήθεια: η άγνοια που σκοτώνει άπειρες ιδέες και λαμπρά σχέδια…».
Ναι, για όλους αυτούς τους λόγους έχεις ένα παραπάνω δικαίωμα να μιλήσεις στην κυβέρνηση, στην εταιρεία που εργάζεσαι, στο συνδικάτο του κλάδου σου, σαν ένας ενήλικος που σέβεται και εκτιμάει τον εαυτό του. Η στρατηγική της παιδικής ηλικίας που άφησες πίσω σου, δεν θα σου φανεί και τόσο χρήσιμη τώρα. Κανένας δε θα συγκινηθεί από τη δική σου ανημποριά και τη γκρίνια σου και πολύ περισσότερο από τη δουλικότητά σου και την εξάρτησή σου. Εντελώς το αντίθετο μάλιστα· αν εκθρονίσεις τον εαυτό σου από την ενήλικη θέση σου, ενθαρρύνεις όλους αυτούς που είναι έτοιμοι ν’ αναλάβουν την ευθύνη της ζωής σου για λογαριασμό σου. Είναι κρίμα να στηρίζεσαι στους άλλους για θέματα στα οποία μπορείς εύκολα να έχεις πληροφορίες.
Όταν παίρνει κάποιος την ευθύνη για τη δική σου ζωή, είναι μια λειτουργία χωρίς νόημα για εσένα. Η ευθύνη απέναντι στον εαυτό σου είναι ένα δικαίωμα που θα το χρησιμοποιήσεις εσύ. Για να το χρησιμοποιήσεις σημαίνει ότι θα εγκαταλείψεις τις κρυφές απολαβές, τα φανταστικά οφέλη της ανευθυνότητας, την ψεύτικη ασφάλεια ότι θα σ’ αγαπούν για πάντα και ποτέ δε θα μείνεις στη μοναξιά και στο φόβο.
Το ν’ αναλάβεις εσύ την ευθύνη της ζωής σου σημαίνει να βρεθείς σε ευθεία γραμμή με τον εαυτό σου. Έχεις πολλά πράγματα να κάνεις για να δεις πού ακριβώς βρίσκεσαι στη ζωή σου. Ενεργητικά ή παθητικά, άφησες τα πράγματα να εξελιχθούν. Είχες το δικαίωμα της επιλογής και το αγνοούσες. Υπάρχουν και τώρα μεγάλες επιλογές μπροστά σου, αν είσαι διατεθειμένος να εγκαταλείψεις το συναίσθημα ότι είσαι ένα ανήμπορο θύμα.
Η αίσθηση του αυτοσεβασμού, της αυτοεκτίμησης, της δύναμης του ΕΓΩ, της συμπάθειας, της αυτοεπιδοκιμασίας και της φιλίας με τον εαυτό σου – όλα αυτά είναι η ραχοκοκαλιά, το κεντρικό δοκάρι στήριξης για να αναλάβεις την ευθύνη της ζωής σου. Κανένας άλλος δεν μπορεί να μας τα επιβεβαιώσει εκτός από μας τους ίδιους. Δεν υπάρχει τίποτα έξω από μας που μπορεί να μας φέρει την επιτυχία που αξίζουμε.
Η αίσθηση του εαυτού σου είναι αυτό που θυσίασες για να βρίσκεσαι εκτός ευθύνης. Γι’ αυτό λοιπόν, εκείνο που έχεις άμεση και επείγουσα ανάγκη είναι να ασφαλίσεις την αίσθηση για τον εαυτό σου. Πρέπει να γίνει το πιο ακριβό, το πιο πολύτιμο μέρος του Είναι σου. Χωρίς την εκτίμηση αυτή, χωρίς την αίσθηση του εαυτού σου, δεν είσαι τόσο καλός και σπουδαίος, ούτε για τον εαυτό σου ούτε για τους άλλους.
Γι’ αυτό ρίξε μια ματιά μέσα σου και δες ότι υπάρχει ένας ξεχωριστός άνθρωπος στη θέση αυτή. Προσδιόρισε τον εαυτό σου. Περιέγραψέ τον. Προσπάθησε να γνωρίσεις ποιος ακριβώς είναι. Ας είσαι ευγενικός και με κατανόηση προς τον εαυτόν σου, να έχεις την αυτοσυμπόνοια, σύμφωνα με την Dr. Kristin Neff, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Texas στο Όστιν. Τότε, όταν πια θα ξέρεις ποιος είσαι και τι γυρεύεις, μην αφήνεις τίποτε και κανέναν να σε πείσει εναντίον του εαυτού σου. Αν το κάνεις αυτό, δε θα νιώσεις ποτέ ωραία για σένα.
Άρχισε με μικρές αποφάσεις και μικρές διεκδικήσεις. Μην αποτολμάς πολλά στην αρχή, για να μην απογοητευτείς. Αν κατά καιρούς σου φαίνεται δύσκολο, θυμήσου ότι τα εμπόδια αντιτάσσονται μόνο ενάντια στην αποφασιστικότητά σου. Όταν είσαι με το μέρος σου, θα έχεις όλη τη δύναμη να αναλάβεις τα βάρη του κόσμου.
Από τη στιγμή που θα βρεθείς με το μέρος του εαυτού σου, από τη στιγμή που θ’ αποφασίσεις να δράσεις για δικό σου λογαριασμό, αρχίζεις να βλέπεις δυνατότητες και ικανότητες που ποτέ δεν ήξερες ότι υπάρχουν. Από τη στιγμή που έμαθες πώς να χειρίζεσαι την αγωνία σου και τις αμφιβολίες σου, είσαι ελεύθερος να δεις καινούρια και προκλητικά πράγματα. Διαθέτεις πια το κουράγιο να χρησιμοποιείς τη δύναμη και τη δημιουργικότητα που μόλις υποπτευόσουν ότι διαθέτεις. Αυτό το άνοιγμα προς τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες, που οι άλλοι μπορεί να μη βλέπουν, είναι αυτό που συχνά το ακούμε κάτω από τις λέξεις «αυτός είναι τυχερός».
Ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε (ποιητής και μυθιστοριογράφος) σ’ ένα ποίημά του γράφει: « Ό,τι κι αν μπορείς να κάνεις, ό,τι κι αν μπορείς να ονειρευτείς, άρχισέ το τώρα. Η τόλμη κλείνει μέσα της τη μεγαλοφυΐα, τη δύναμη και τη μαγεία.». Αν μπορείς να κάνεις αυτό, μπορείς να κάνεις τα πάντα. Τίποτα δεν έρχεται ουρανοκατέβατο. Όλα χρειάζονται κόπο και πολλή δουλειά. ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΟΙ, ΤΩΡΑ.